İşte Cevaplar
Cevap : Filojiston yani “ateşin ruhu” simyanın son çırpınışları, simyadan kimyaya giden yolda son durak. Maddelerin yanma olayının bilimsel olarak açıklanabilişinin ardından simya son bulmuş yerini kimya bilimine bırakmıştır. Filojiston kuramı ilk defa Johann-Joackin Becher (1635-1682) tarafından ortaya atılmış, Georg-Ernst Stahl (1660-1734) tarafından geliştirilmiş ve oksijenin bulunuşuna kadar, yaklaşık çeyrek yüzyıl kimyada etkin olmuştur. Kuram yanma olgusunu açıklamak üzere ileri sürülmüştür.
Filojiston kuramına göre; her yanıcı madde, biri yanıcı olmayan sabit bir madde, diğeri yanıcı olan prensip yani fılojistondan oluşur. Bir cisim ne kadar kolay yanıyorsa, o kadar fazla miktarda fılojistonu içinde barındırıyordur. Ayrıca birde ateşin ruhunun maddeyi terk edip başka cisimlere girerek tekrar alevler çıkarttığından bahsetmiştir.
Tabi üstüne uzun uzun kafa yorulabilecek bir konu bu acaba becher bu ateşin ruhu kavramını dinsel anlamdaki ruh kavramıyla mı yoksa bilimdeki enerji ve enerjinin korunumuyla mı ilişkilendirmişti. Fizikçi ve bir lutherci olduğu gerçeğiyle düşünürsek daha bilimsel bir ruh tasviri ortaya çıkabilir. Ama tanımlanırken o ögeyi ateş ruhu olarak anmak bile ögeye bir gizem ve çekicilik katmıyor değil.
Diğer Cevaplara Gözat
Filojiston kuramına göre; her yanıcı madde, biri yanıcı olmayan sabit bir madde, diğeri yanıcı olan prensip yani fılojistondan oluşur. Bir cisim ne kadar kolay yanıyorsa, o kadar fazla miktarda fılojistonu içinde barındırıyordur. Ayrıca birde ateşin ruhunun maddeyi terk edip başka cisimlere girerek tekrar alevler çıkarttığından bahsetmiştir.
Tabi üstüne uzun uzun kafa yorulabilecek bir konu bu acaba becher bu ateşin ruhu kavramını dinsel anlamdaki ruh kavramıyla mı yoksa bilimdeki enerji ve enerjinin korunumuyla mı ilişkilendirmişti. Fizikçi ve bir lutherci olduğu gerçeğiyle düşünürsek daha bilimsel bir ruh tasviri ortaya çıkabilir. Ama tanımlanırken o ögeyi ateş ruhu olarak anmak bile ögeye bir gizem ve çekicilik katmıyor değil.
Diğer Cevaplara Gözat
Sunum İçeriği
Cevap : Filojiston teorisi, filojiston adındaki ateş elementinin cisimlerdeki yanma sırasında salındığını iddia eden günümüzde geçerliliğini yitirmiş bir teoridir. Filojiston kelimesi Antik Yunancada φλογιστόν phlogistón(yanan) φλόξ phlóx(ateş) kelimesinden türetilmiştir. İlk kez Johann Joachim Becher tarafından 1667 yılında ortaya atılmıştır. Teorinin amacı yanma ve paslanma gibi süreçleri izah etmektir. Günümüzde ise paslanma olayı herkes tarafından bilinmektedir.
Cevap : Teori Şöyledir:
Filojistik maddeler yandığı zaman uzaklaşan bir ateş ruhuna ve küle dönüşür.
Genellikle havada yanabilen maddeler filojiston açısından zengin görülmektedir. İçi boş kapalı kaptaki yanmanın durmasının sebebi havanın, sınırlı miktarda filojistonu soğurabilmesidir. Hava tamamen filojistik hale geldiğinde hiçbir madde yanamaz ve ne ısınmış metal, kalsiyum oksite dönüşecektir ne de hava yaşamı destekleyebilecektir. Nefes alıp verirken de filojiston vücut dışına atılmaktadır.
Böylece Becher filojistonu yanma olayını açıklayan bir süreç olarak tarif etmiştir.
Joseph Black'in öğrencisi Daniel Rutherford 1772 yılında Azotu(nitrojen) keşfetti ve ikili, teoriyi çalışma sonuçlarını açıklamakta kullandı. Yanmadan artan hava aslında azot ve karbondioksitin karışımıydı. Bazen buna filojistik hava deniyordu ve filojistonun tamamını yanma sırasında yutuyordu. Diğer taraftan oksijen keşfedildiği zaman oksijenin defilojistik(filojistik olmayan) hava olabileceği düşünüldü. Oksijenin daha fazla filojistonla birleşebilme kapasitesi vardı ve böylece normal havadan daha fazla yanabiliyordu.
Filojistik maddeler yandığı zaman uzaklaşan bir ateş ruhuna ve küle dönüşür.
Genellikle havada yanabilen maddeler filojiston açısından zengin görülmektedir. İçi boş kapalı kaptaki yanmanın durmasının sebebi havanın, sınırlı miktarda filojistonu soğurabilmesidir. Hava tamamen filojistik hale geldiğinde hiçbir madde yanamaz ve ne ısınmış metal, kalsiyum oksite dönüşecektir ne de hava yaşamı destekleyebilecektir. Nefes alıp verirken de filojiston vücut dışına atılmaktadır.
Böylece Becher filojistonu yanma olayını açıklayan bir süreç olarak tarif etmiştir.
Joseph Black'in öğrencisi Daniel Rutherford 1772 yılında Azotu(nitrojen) keşfetti ve ikili, teoriyi çalışma sonuçlarını açıklamakta kullandı. Yanmadan artan hava aslında azot ve karbondioksitin karışımıydı. Bazen buna filojistik hava deniyordu ve filojistonun tamamını yanma sırasında yutuyordu. Diğer taraftan oksijen keşfedildiği zaman oksijenin defilojistik(filojistik olmayan) hava olabileceği düşünüldü. Oksijenin daha fazla filojistonla birleşebilme kapasitesi vardı ve böylece normal havadan daha fazla yanabiliyordu.