İşte Cevaplar
Cevap : Kısaca viyola tarihçesi: Keman ailesinden, kemanla viyolonsel arası büyüklükte telli ve yaylı bir çalgı. Tenor ya da alto denilen bir sese sahiptir. Kullanılışı ve boyları değişik olan türleri (viola alto, viola bastarda, viola di bardone, viola d’amore, viola da spalla, viola pomposa, viola tenor) vardır. 17. yüzyılda İngiltere’de icat edildiği ileri sürüldüğü gibi, aynı yüzyılda İtalya’da bulunduğu da iddia edilmektedir. Ancak bu çalgının İtalya’da yayıldığı bir gerçektir. İlk icracılar arasında Attilio Malacchia Ariosti önemli bir yere sahiptir. Günümüzde, daha çok senfonik orkestralarda, oda müziği topluluklarında kullanılan viyola, solo olarak büyük bir yaygınlığa kavuşamamaştır. Hector Berlioz’un Harold İtalaya’da senfonik şiiriyle, Paul Hindemith’in bazı bestelerinde viyolanın önemli bir yeri vardır.
Diğer Cevaplara Gözat
Diğer Cevaplara Gözat
Sunum İçeriği
Cevap : Viyolanın Detaylı Tarihçesi
İnsanoğlu, varoluşundan beri içine doğduğu ses evreniyle iç içe yaşamış ve algıladığı seslerle sürekli olarak iletişim içinde bulunmuştur. İnsan için müzik yapmak daima vazgeçilmez olmuş, bedeninin yanı sıra oluşturduğu çalgıları da müzik yapmak için kullanmıştır.
Asya'da çıktığı bilinen yaylı çalgıların, Avrupa'ya geçtikten sonra hızlı bir gelişim gösterdiği bilinmektedir. 12 ve 13. yüzyıllarda gezgin çalgıcılar tarafından çalınan yaylı vielle (viel) ler, omuza dayanarak çalınan ilk yaylı çalgılardır. Vielle ise viyollerin atası sayılan telli ve yaylı çalgıların genel adıdır
“Viol” isimli yaylı çalgılardan geldiği sanılan viyolanın; altı telden oluşan soprano, alto, tenor ve bas viyola çeşitleri, tarihte en çok kullanılan türleri olmuştur. Viyolanın günümüzde kullanılan biçimini kavrayabilmek için XVI. yüzyıla kadar uzanan gelişim sürecine bakmak gerekmektedir.
Viyolalar XVII. yüzyılda orkestralarda I ve II. kemanlar arasında tenor ses grubu olarak yer almış, viyolonsellerin gelişmesiyle bu ses grubundan, alto ses grubuna geçiş yaparak bugünkü konumunu kazanmıştır
Yaylı çalgılar ailesinin alto çalgısı olan viyola, kemana benzeyen ama kemandan biraz daha büyük bir çalgıdır. Kemana göre daha farklı tellere sahip olan viyolanın bu özelliği, içli ve karakteristik bir ses elde edilmesini sağlar.
Önceleri ikinci keman ve viyolonselleri desteklemek için kullanılan viyola, daha sonraki dönemlerde orkestranın vazgeçilmez bir ögesi olmuştur
İnsanoğlu, varoluşundan beri içine doğduğu ses evreniyle iç içe yaşamış ve algıladığı seslerle sürekli olarak iletişim içinde bulunmuştur. İnsan için müzik yapmak daima vazgeçilmez olmuş, bedeninin yanı sıra oluşturduğu çalgıları da müzik yapmak için kullanmıştır.
Asya'da çıktığı bilinen yaylı çalgıların, Avrupa'ya geçtikten sonra hızlı bir gelişim gösterdiği bilinmektedir. 12 ve 13. yüzyıllarda gezgin çalgıcılar tarafından çalınan yaylı vielle (viel) ler, omuza dayanarak çalınan ilk yaylı çalgılardır. Vielle ise viyollerin atası sayılan telli ve yaylı çalgıların genel adıdır
“Viol” isimli yaylı çalgılardan geldiği sanılan viyolanın; altı telden oluşan soprano, alto, tenor ve bas viyola çeşitleri, tarihte en çok kullanılan türleri olmuştur. Viyolanın günümüzde kullanılan biçimini kavrayabilmek için XVI. yüzyıla kadar uzanan gelişim sürecine bakmak gerekmektedir.
Viyolalar XVII. yüzyılda orkestralarda I ve II. kemanlar arasında tenor ses grubu olarak yer almış, viyolonsellerin gelişmesiyle bu ses grubundan, alto ses grubuna geçiş yaparak bugünkü konumunu kazanmıştır
Yaylı çalgılar ailesinin alto çalgısı olan viyola, kemana benzeyen ama kemandan biraz daha büyük bir çalgıdır. Kemana göre daha farklı tellere sahip olan viyolanın bu özelliği, içli ve karakteristik bir ses elde edilmesini sağlar.
Önceleri ikinci keman ve viyolonselleri desteklemek için kullanılan viyola, daha sonraki dönemlerde orkestranın vazgeçilmez bir ögesi olmuştur