İşte Cevaplar
Cahit Sıtkı Tarancı isimli şairimizin kaleme aldığı "Otuz Beş Yaş" şiiri, ölüm temasını ele alan bir şiirdir. Şair, ölümü beklemekten korkmakta ve ölüm gerçeğini kabullenememektedir .ANA duygunun ölüm olduğunu anlayabiliriz.Otuz Beş Yaş Şiiri Açıklaması Şair, felsefi temalar, kapalı ve karmaşık mecazlardan kaçarak gündelik hayatı, anlık sevinç ve tasaları, aşkı ve ölümü ele alır. Ölüm temasını Otuz Beş Yaş Şiirindeki olduğu gibi bütün şiirlerine yaymıştır. Ölüm konusu şair için önemli bir yer tutmaktadır.
OTUZ BEŞ YAŞ
Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allah’ım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz;
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim:
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç fark ettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? Ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar.
N’eylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak.
Taht misali o musalla taşında
Cahit Sıtkı Tarancı
Diğer Cevaplara Gözat