Cevap : Bir yaz günü iki kardeş yürüyüşe çıkmışlardı. Fırın yakmış gökte güneş yani ateş gibi sıcak vardı. Yürüdüler, çok gezdiler susuzluktan pek bezdiler. Zehir oldu bu hoş gezme. Bereket ki bayılmadan buldular bir eski çeşme. Su akıyor oluğundan can attılar yana yanaç Su içtiler kana kana. Bulmuşlardı yeniden can. İkisi de soruyordu:
Bu çeşmeyi kimdir yapan diye? Yürekleri minnet dolu. Yazılıydı bir tek isim. O da silik, kim bilir kim? İyilik bir su, bırak aksın gönül denen bu çeşmeden. Sen de böyle yapacaksın, hiç karşılık beklemeden. Su yerine iyilikle dol yavrum adsız bir çeşme ol.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat