Cevap : dört mum yavaşça yanıyordu.
ortam çok yumuşaktı ve konuştukları duyuluyordu.
ilki söyledi: 
'' ben barışım!"
artık kimse benim yanık kalmamı sağlamıyor, sanıyorum söneceğim. " 
alevi hızla azaldı ve bütünüyle söndü.
ikincisi söyledi:
'' ben inancım!" 
neredeyse herkes benim artık gerekli olmadığımı düşünüyor,
o nedenle daha fazla yanık kalmama hiç gerek yok.''
konuşmayı bitirdiği zaman, bir rüzgar hafifçe esti ve onu söndürdü. 
üzgünce üçüncü mum sırası gelince konuştu:
" ben sevgiyim!" 
yanık kalmak için artık gücüm kalmadı. insanlar beni bir kenara bıraktı ve önemimi anlamadı. kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi unuttular. " 
ve hiç zaman yitirmeden söndü.
ansızın...
bir çocuk odaya girer ve üç mumun yanmadığını görür.
"neden yanmıyorsunuz sizin sonuna kadar yanmanız gerekir. " 
bunu söyleyerek, çocuk ağlamaya başlar.
ardından dördüncü mum söyler:
"korkma ben hala yanıkken diğer mumları yeniden yakabiliriz.
"çünkü ben umudum!"


Ağlama, gözleri kızarmış çocuk!
Tek damla yaşın düşmesin yere.
Bak, tek güzelliğimiz yokluk,
Sana bir öğüt; ağlama boş yere.

Ne olursa olsun hiçbir şey değmez,
Senin bir damla gözyaşına.
Ağlayana kimse boyun eğmez.
Kimse bakmaz kimsenin yaşına.

Ne kadar kötülük, pislik varsa;
Sen herşeyi tertemiz öğren.
Eğer yüzüne gözyaşı yağarsa;
Seni garip sanır her gören.

Ağlama sakın çocuk, ağlama!
Korkmayana zarar gelmez, bunu bil.
Sevgini hep söyle, sakın saklama.
Aklından korkuyu, gözünden yaşı sil.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat

Cevap : Ormanların arasında güzelmi,güzel yeşilören adında bir köy varmış.Bu güzel köyde Menekşe adıda küçük bir kız yaşarmış.Küçük kız ormanda gezmeyi,kuşların sesleriyle dans etmeyi çok severmiş. 
Küçük kız her zaman ki gibi ormana gider.yine kuş sesleriyle dans ederken,yakınlardan bir ağlama sesi gelir.Sağına bakar,soluna bakar sesin nereden geldiğini anlamaya çalışır.Fakat sesin nerden geldiğini anlıyamaz.tekrar kuşlarla şarkı söyleyerek ormanı gezen küçük kız,ağlama sesini tekrar duyar.Bu sefer ses çok yakınlardan gelmektedir.küçük kız ilerledikçe ağlama sesleri yakınlaşır.Ağlama sesleri mağradan gelir.küçük kız şaşkın bakışlarla, mağraya girer.Birde ne görsün küçük bir çiçek ağlıyor.Küçük kız çiçeğe sorar. -neden ağlıyorsun? 
Çiçek: 
-Benim gövdem su görmüyor,yapraklarım Güneş görmüyor, ben burda çok mutsuzum..Küçük kız çiçeği alır eve götürür, saksıya diker.camın önüne koyar.Çiçeğe çok iyi bakmıştır.Küçük kız çiçeğe sorar. 
Küçük kız: 
-Burda mutlumusun?Çiçek:evet gövdem su görüyor,yapraklarım güneş görüyor.Ben burda çok mutluyum....Aradan yıllar geçiyor.Küçük kız evleniyor.Fakat küçük kız çok mutsuzdur.Çünkü evliliğinin bir yılı doldurmuş olmasına rağmen bebeği olmuyor.Birgün yine ağlarken,yanına bir iyilik perisi geliyor.Eline bir avuç şeker veriyor.Bu şekeri küçük çiçeğe serp diyor.Küçük kız şekeri çiçeğe serpiyor.Küçük çiçek nur topu gibi bir kız çocuğu oluyor.Küçük kız çok mutlu oluyor.Artık oda bir annedir.