Koşma, Türk Halk edebiyatında doğa, aşk, ölüm, ayrılık, yiğitlik, toplumsal olaylar gibi konuların işlendiği en sık kullanılan şiir türü. Dörtlüklerden oluşur. Dörtlük sayısı genellikle 3, 5 arasındadır. Hece ölçüsünün 6+5 veya 4+4+3 duraklı 11’li kalıbıyla yazılır. Şair koşmanın son bendinde ismini ya da mahlasını söyler. Koşmalar dile getirilen duygular ve söylenişlerine göre koçaklama, güzelleme, taşlama, ağıt gibi isimler alır. Karşılıklı konuşma şeklinde yani “dedim” “dedi” diye başlayan dizelerle de söylenebilir. Bu tür koşmalara “mürâcaa” ismi verilir. Bütün kafiyeleri cinaslı olan koşmalara “tecnis” denir.

Koşmanın Özellikleri

 1. Türk Halk edebiyatının en çok sevilen, en çok kullanılan nazım şeklidir.
 2. Dörtlüklerle söylenir.
 3. Dörtlük sayısı genelde 3 veya 5’tir.
 4. Koşmalarda en çok 11’li hece ölçüsü kullanılır. 4+4+3=11 ya da 6+5=11.
 5. Genelde yarım kafiye kullanılır.
 6. Kafiye örgüsü; ilk dörtlük; aaab, abab, aaba veya abcb şeklinde olup diğer dörtlükler cccb, dddb şeklindedir.
 7. Koşmada, tabiat güzellikleri, sevgi, ayrılık, yiğitlik, yakınma, ıstırap, eleştiri, hayata ait görüşler konu alabilir.
 8. Genelde şiirin içinde özellikle de son dörtlükte şairin mahlası bulunur.
 9. Dil sade, anlatım yalın ve içtendir.
 10. Koşmalar işlenen konulara göre çeşitli isimler alır. Bunlar aynı zamanda aşık edebiyatı nazım türleridir.

Koşma Çeşitleri

1. Güzelleme

Doğa güzelliklerini sevgiyle içe içe işleyen lirik şiirlerdir. Kadın, at gibi sevilen varlıkları övmek için söylenen koşmadır.

 Örnek:
 Dinleyin ağalar medhin eyleyim
 Elma yanaklımın kara kaşlımın
 O gül yüzlerine kurban olayım
 Dal gerdanlımın da sırma saçlımın
 Noksanî

2. Koçaklama

Yiğitlik, kahramanlık, vuruşma konularını işleyen ve bu kavramları öven, koşma nazım şekliyle söylenen şiirlerdir.

 Örnek:
 Benden selam olsun Bolu Beyine
 Çıkıp şu dağlara yaslanmalıdır
 Ok gıcırtısından kalkan sesinden
 Dağlar gümbür gümbür seslenmelidir
Köroğlu

3. Taşlama

Toplumdaki bozuk yönleri, kişilerin eksikliklerini, zaafları eleştirmek için söylen koşmalardır. Bu şiirlerde şair son derece acımasızdır. Aksak ve eksik yönler açıkça eleştirilir.

Not: Konu bakımından taşlamanın Divan Edebiyatındaki karşılığı hicviyedir.

Örnek:
 Nesini söyleyim canım efendim
 Gayrı düzen tutmaz telimiz bizim
 Arzuhal eylesem deftere sığmaz
 Omuzdan kesilmiş kolumuz bizim.
 Serdarî

4. Ağıt

Ölen bir kişinin ardından söylenen ve onun iyiliğinin, mertliğinin dile getirildiği koşmalardır.
 
Not: Bunların dışında koşma nazım biçiminin kullanıldığı münferit ağıtlar da vardır.

Örnek:
Sefil baykuş ne gezersin bu yerde
 Yok mudur vatanın illerin hani
 Küsmüş müsün selâmımı almadın
 Şeydâ bülbül şirin dillerin hani
 Kağızmanlı Hıfzî