İşte Cevaplar
Cevap : Aristoteles‘e göre varlıkların görünüşleri sürekli olarak değişmektedir. Bu değişime uğrayan şey, yani madde, değişim süresince özünü her zaman korumaktadır. Ona göre öğretmeni olan Platon, idealarla fenomenler, tümel ile tekil arasında inandırıcı bir bağlantı kuramamıştır; çünkü Platon, gerçek varlığı fenomenlerden ayrı olarak düşünmüştür. Platon için gerçek varlık, kendisinin adlandırdığı idealar dünyasındadır ve fenomenler, onların birer kopyasıdır. Aristoteles ise gerçek varlığın idealar dünyası gibi ayrı bir dünyada bulunmadığını, onun maddelerin özünde bulunduğunu ileri sürer.
Bu bağlantıyı kurmak için yaptığı bütün denemelere rağmen, idealar dünyası fenomenler dünyasından ayrı, başka bir dünya olarak kalmıştır. İdea öğretisi öz ile görünüşü, varlık ile oluşu birbirinden koparıp ayırmıştır.
Platon’un birbirinden ayırdığı bu iki dünyayı -birisi algılanan, öteki düşünce ile kavranan- kendi gerçek kavramında yeniden birleştirmek Aristoteles’in başlıca problemi olacaktır: İdea ile fenomen arasında öyle bir bağlantı kurulmalı ki bu bağlantı bize algılananı kavramsal bilgi ile açıklayabilmeyi sağlasın. Bu bağlantıyı da Aristoteles şöyle kuruyor: Ona göre idealar, tek tek nesnelerin özüdür; bunların varlıklarının varoluşlarının nedenidir; bunun böyle olduğunu göstermek de felsefenin ana ödevidir.
Platon’da iki ayrı dünya vardır: İdealar dünyası (asıl gerçek olan dünya; duran, kendi kendisiyle hep aynı kalan dünya), bir de duyu dünyası (meydana gelip yok olan nesnelerin, boyuna değişen şeylerin dünyası). Aristoteles için ise idealar dünyası duyular dünyasının içindedir. Aristoteles de varlığın ilk ve en önemli parçasının idea olduğu görüşündedir; ancak o, her şeyden önce bir doğa bilginidir ve dolayısıyla doğayı olduğu gibi, yani duyu organlarımızın sağladığı biçimde tanımayı ve bilmeyi kendisine amaç edinmiştir. Bu özelliği, öğretmeni ve yakın dostu olan Platon’a felsefî yönden karşı çıkmasına yol açmıştır. Aristoteles bu tutumunu şöyle açıklar:
Aristoteles’in varlık felsefesi anlayışını detaylandırarak açıklamaya, aşağıdaki başlıklar içinde devam edeceğiz. Aristoteles için varlık felsefesi nedir, daha geniş ve detaylı bilgi edinebilmek için aşağıdaki başlıkları takip edebilirsiniz.
Diğer Cevaplara Gözat
Bu bağlantıyı kurmak için yaptığı bütün denemelere rağmen, idealar dünyası fenomenler dünyasından ayrı, başka bir dünya olarak kalmıştır. İdea öğretisi öz ile görünüşü, varlık ile oluşu birbirinden koparıp ayırmıştır.
Platon’un birbirinden ayırdığı bu iki dünyayı -birisi algılanan, öteki düşünce ile kavranan- kendi gerçek kavramında yeniden birleştirmek Aristoteles’in başlıca problemi olacaktır: İdea ile fenomen arasında öyle bir bağlantı kurulmalı ki bu bağlantı bize algılananı kavramsal bilgi ile açıklayabilmeyi sağlasın. Bu bağlantıyı da Aristoteles şöyle kuruyor: Ona göre idealar, tek tek nesnelerin özüdür; bunların varlıklarının varoluşlarının nedenidir; bunun böyle olduğunu göstermek de felsefenin ana ödevidir.
Platon’da iki ayrı dünya vardır: İdealar dünyası (asıl gerçek olan dünya; duran, kendi kendisiyle hep aynı kalan dünya), bir de duyu dünyası (meydana gelip yok olan nesnelerin, boyuna değişen şeylerin dünyası). Aristoteles için ise idealar dünyası duyular dünyasının içindedir. Aristoteles de varlığın ilk ve en önemli parçasının idea olduğu görüşündedir; ancak o, her şeyden önce bir doğa bilginidir ve dolayısıyla doğayı olduğu gibi, yani duyu organlarımızın sağladığı biçimde tanımayı ve bilmeyi kendisine amaç edinmiştir. Bu özelliği, öğretmeni ve yakın dostu olan Platon’a felsefî yönden karşı çıkmasına yol açmıştır. Aristoteles bu tutumunu şöyle açıklar:
“Dostluk ve hakikat gibi iki iyi arasında hakikati yeğlemek gerekir.”
Aristoteles’in varlık felsefesi anlayışını detaylandırarak açıklamaya, aşağıdaki başlıklar içinde devam edeceğiz. Aristoteles için varlık felsefesi nedir, daha geniş ve detaylı bilgi edinebilmek için aşağıdaki başlıkları takip edebilirsiniz.
Diğer Cevaplara Gözat