Sözlükte Dostluk Nedir:
Ömer Nasuhi Bilmen''in Büyük İslam İlmihali''ni okurken, şu hadis-i şerifle karşılaştım: ''Eski dostluğu devam ettirmek, imandandır.''
''Dostlukta kıdem esastır'' nasihati gereğince, hemen üç kadim dostumu aradım ve Peygamber Efendimizin bu mübarek sözünü onlarla paylaştım: Ahmet Murat, İbrahim Paşalı ve Tarık Tufan.
İnancıma göre, dostluk, bir nasip meselesidir ve insanın dışında gelişir. Şununla dost olayım deyip olamazsınız. Dostluk, Lütfi Bergen''in o güzel ifadesiyle söylersek, yürürken belirginleşen bir şeydir. Bir de hatırlatma: ''Katlandığımız değil, razı olduğumuz insanlar dostlarımızdır.''
''Önce refik, sonra tarik'' denilerek, yola çıkacağımız insanları dikkatli ve rikkatli seçmemiz tembihlenir. İlk olarak şunu söyleyelim: ''İnsanı, yol değil, yol arkadaşları yorar.'' Yola çıkacağımız insanları yüzde yüz isabetle seçme şansımız ise maalesef yoktur. Çünkü bu seçimi veya elemeyi, esas itibariyle yapacak olan bizler değilizdir; yoldur, yolculuktur. Yanımızdakinin dostumuz olup olmadığı, yolculuk esnasında ortaya çıkar. Özellikle siyasette ve ticarette, hatta edebiyatta, bu yürüyüşlerin büyük bir kısmı hüsranla sonuçlanır. Tanıdığımızı sandığımız insanları tanıyamamış olmanın üzüntüsü ve şaşkınlığı, bizi, yolculuktan daha fazla yorar. Tam da burada, Mustafa Kutlu''nun şu sorusu önemlidir: ''Kırk yıl birlikte olmuş olsak bile, bir insanı ne kadar tanıyabiliriz?'' (Ezel Erverdi Kitabı, Sayfa 99)
Hep söylüyoruz, yine söyleyelim: Rakamlar maddiyatı, harfler ise maneviyatı temsil eder. Dolayısıyla, rakamlar (ve hesaplar) üzerinden sahici bir dostluk oluşmaz, sadece ortaklık kurulur. Taraflar, ancak bir harfin (anlamın) ucundan tutarlarsa, dost olabilir veya kalabilirler. Rakam ile harfi toplamaya kalkışırsanız eğer, bu işlem, sizi Nurettin Topçu''nun şu sözüne götürür: ''Menfaat yaşamak, ahlak ise yaşatmak ister. Bir arada barınamazlar.''
Madem sahici dostluklar harfler ve anlamlar vasıtasıyla kuruluyor, o halde, edebiyatçılar arasındaki bu çekişme de nedir? Böyle sorabilirsiniz.
Ne kadar ulvi amaçlarla yazarsak yazalım, sonunda, iş gelip benlik meselesine dayanıyor. Edebiyat dünyasında beş-altı senelik birlikteliklerin bile uzun sayılması, bundandır.
Peki, birçok insanın ''hesap uzmanı''na yahut ''madde bağımlısı''na dönüştüğü bir devirde, çevremizdeki insanların dost olup olmadığını nereden anlayacağız? Galiba, serinlik veriyor mu, vermiyor mu, ona bakmak gerekiyor. Said Yavuz''un da dediği gibi: Yüzler vardır, ruhun susamasını dindirir.
Yıllar önce, ''dost, her zaman taze olandır'' diye yazmıştım. Bu tazeliği, ancak şöyle izah edebiliriz: ''Eski, hiç eskimeyendir.''
Kadim bir dostluğun oluşabilmesi için zorluklara, yokluklara ve imtihanlara ihtiyaç vardır. Bütün bunlardan alnının akıyla çıkan münasebete ise ''sınanmış dostluk'' diyoruz. Şöyle anlatalım: Asıl marifet, bahar aylarında veya yaz mevsiminde değil, kışın açabilmektir. Yani iyi gün dostu olmak kolaydır, en mühimi, kötü gün dostu olabilmektir.
Toparlayalım: Siyasi ikbal ve buna benzer dünyevi şeyler için ''kırk yıllık dostların'' birbirini yok saydığı günlerden geçiyoruz. Hesap yapmaktan iş yapmaya veya dostluk kurmaya vakit bulamayanların sayısı da her geçen gün artıyor. Bazı dost bildiklerimiz ise kırıcı, kıyıcı ve ifşa edici. Oysa dostluk, açmayı değil, kapatmayı gerektirir. Sözgelimi dostunun sırrını herkesten saklamak, ayıplarını örtmek, sözüne müdahale etmemek, iyiliğini istemek, onun hüznüyle mahzun olmak; bütün bunlar, ''dostluğun adapları'' arasındadır. (Marifetname''den) Çünkü dostluk ve kardeşlik, öldükten sonra da devam eden kıymetlerimizden biridir. ''Ahiret kardeşliği'' diye boşuna denilmiyor.

Gerçek Dost
Çevremizde dost bildiğimiz o kadar çok insan var ki,hangileri dost hangileri düşman bilemiyoruz.dost kimdir sizce?Her zaman yanında olan mı?Arada bir hatrını soran mı?Yoksa seni çok özledim arkadaşım diyen mi?Hayır bunların hiçbiri dostluk değildir.Bence dost,seni karşlıksız seven,iyi gününde kötü gününde yanında olan,seninle ilgili herşeyi bilen,sana bişey olduğunda acını kendinde hisseden,en önemlisi senin için canını vermekte bir dakika bile düşünmeyendir.Dostluk ölçülmez,dostluk çıkar gözetmez,menfaatler üzerne kurulmaz.Dostunuzu seçerken çok dikkat edin.Her arkadaşınızı dost sanmayın.Dost;senelik değil,ömürlük olmalı bunu sakın unutmayın...

Bilir Misiniz Dostluk Nedir.?
Bilir misiniz dostluk nedir?.. Bunu en iyi ben bilirim.. Sevdayı 14 yaşında bulmuş bir cocugun heyecanıyla başlanan dostluk ölümle biterse işte o zaman karanlığa düşersin.. Çıkış ararsın, Her gece rüyalarına giren o dostu yanında ararsın.. Karanlığı neden sevdiğimi bilir misiniz dostlar? Neden doymadığımı sevdaya.. Susuzluğumu gidermez içtiğim su, Sevda arar bu kalp.. Giden sevgiyi arar..Sevgiliyi arar. Bitmez bu düşünceler biri biter biri başlar..
Ah.. O gün aklımdan çıkar mı sanırsınız dostlar?..
Kollarımda can çekişen bir dost.. Gücsüz kollarım üzerinde can çekişen bir dost..
Cehennemi tatmak nedir bilir misiniz?.. O gözlerini kapadığı günden beri dünyada cehennemi yaşarım.
Bilir misiniz gerçek dostluğu?
Bilir misiniz aynı odayı paylaştığınız tek dostunuz gidince ne hallere düşersiniz?..
Azrailin acımasızlığını , sevdanın acısını.. Bitmeyen dostluğun kalbimde bıraktığı izleri bilir misiniz..
Bilemezsiniz dostlar. O gün ben de bittim.. O cennete ben cehenneme gittim yollarımız her türlü ayrılmıştı çünkü ben isyan ettim.

BİTMEZ DEMİŞTİM BİTMEDİ!

Kalbimde yaşıyorsun hala.. Bitmeyen dostluğum..

Aşk Mı Dostluk Mu.?
Aşk ki su içmeye benzer; Onsuz yapamazsın, ara sıra gelir ve de içtikçe kanarsın...
Dost ki nefes almaktır; onsuz yapamazsın, her zamandır ve de asla bıkmazsın...

Kötü olan nedir bilir misin? İkisini aynı anda yapmaktır ki sonucu ölümdür...

Sen sen ol ama dostuna aşık olma...

Dostluk Üzerine
Dostsuz bu hayat geçer mi... Sevgi dolu gönlümüz olsun... Gerçek dost olan Allah`ı hatırlatan dostlarımız olsun...

Dostsuz hayat tatsız hayattır... Dostsuz kalmayalım; bu hayat dostsuz çekilmez...
Mutlu olmak istiyorsak evrendeki her şeye sevgi dolu olalım... İnsan kendisi ile ve çevresi ile barışık olmalı ki, bu hayatta mutlu olabilsin... İnsan toplumda yaşıyor. Onun için hazırlanmış bir evrende yaşıyor... Sevgi dolu olmak sevmemiz ve sevilmemiz için ilk gerektir. Şu kısa ömürde sevgi dolu olalım... mutlu olmak istiyorsak,birbirimizi sevelim... Dost canlısı olalım... Her insan bir toplumun parçasıdır. Topluma faydalı olması için o toplumu sevmeli... İnsan topluma sevgilerle bağlı... Sevgiler ve dostluklar olmasaydı insanları nasıl bir araya getirebilirdik... En küçük topluluk olan aile ; iki dost insanın ürünü, bir birini seven iki insanın ürünü...

En çok muhtaç olduğumuz dostluk en yakınlarımızın dostluğudur.
Dostluk denilince ilk aklıma nedense eş geliyor... Çağın getirdiği meşakkatler bütün dostlardan uzaklaştırıyor insanı; Bu gün geniş bir insan kitlesinin hep yanında olan dostu eşidir. Evdeki huzur ona bağlıdır. İnsan ömrü evde ve iş yerinde geçmekte bu gün, bir de iş yerinde dostu varsa oh... Mutluluğun yarısını yakalamış demektir insan.

İyi dost nerde bulunur... İyi dost bulmak bir küp altın bulmak gibi sevindirmeli insanı...''Dost dost diye nicesine sarıldım. Benim sadık yarim kara topraktır'' demiş aşık Veysel. Dost seçmek zor iştir. Yalancılarla dostluk bize bir gün ah vah dedirtecektir. İyi dost bulan sevgiyi esirgemesin ondan...Dostluğu yaşatan sevgi ve şefkattir. Sevgisizlik ve şefkatsizlik dostluğu öldürür. Dostluğun öldüğü yerde birlik kalmaz. Hem bir aile hayatında hem de toplum hayatında bu kural kendini gösterip durmakta...

Dostsuz kalma. Şunu da unutma sevgi olmadan dostluk olmaz ...
Birliktelikleri sağlam sevgiler üzerine bina etmeliyiz... Sevdiğimizi Allah için sevmeliyiz... İbadet tadı veren dostluklar kurmalıyız.

Bazı birliktelikler çok sağlam sevgi üzerine kurulmuştur, anne -çocuk dostluğu, karı- koca dostluğu...
"Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş" Bazı evlilikler için böyle denilmekte. Hayattan beklentileri örtüşmeyen insanlar mutluluk veren dostluklara erişemezler... Tencereye kapak lazım ;Yiğide eş lazım ...İyi bir eş lazım, sevgi dolu bir eş lazım, yarasını sarsın, mutluluk versin... Evi nurla dolsun...

Dostsuz kalmayacağız ancak kendimize dostluk yapmak istiyorsak;önce ,Allah'a dost olalım ve sonra Allah için dost olalım...

Unutmayalım ki; Bu güne kadar dostluğun yükseldiği en sağlam temel hep"Allah için sevmek, Allah için buğzetmek "ilkesiyle atılan temel olmuştur... Bütün dostlukların manevi yolculuk için yapılması ihtiyaçtır. O dostlar ki, Allah`ı hatırlatır sana... Onlara çok muhtacız. O dostlardan çokça edinmek bu tehlikesi çok hayat yolunda insanın kendine yaptığı en güzel dostluktur.

Dostsuz kalamayız... Unutmamalı ki; şu kısa ömürde mutluluğu yakalaya bilmesi için insan, kainatla dost, kendisiyle dost olmayı başarma mecburiyetinde... İnsan önce kendisiyle barışık olsa, hayat boyu dost kalacağı insanları seçmede büyük hüner gösrerir. Kendisi ile barışık olmayan insanlar elbise değiştirir gibi dost değiştirir durur. Kendisiyle barışık insan olmak her insanın harcı değil. İnsan önce kendisi ile barışık olmayı başarırsa, doğru eş seçer, doğru arkadaş seçer. Onlarla doğru ilişkiler içinde olur... Mutluluğun ilk adımı insanın kendisi ile barışık olmasında... ve unutulmamalı ki; yakınlarla dostluğu başarmak mutluluğun yarısı ...Evde eş ve çocukları ile dost olanlar işten eve koşarlar. Ev ona mutluluk verir.

Yaşın ne olursa olsun dostlukla ilgili şunları bilmelisin:
"Ahmak dostun olacağına akıllı düşmanın olsun " denilmekte. Dostların da akıllısı var ahmağı var, yalancısı var vefalısı var... Adam gibi dost çok az...

Yaşın ne olursa olsun, unutma, dostluklar da derece derecedir... çok kıymet vermemiz gereken dostluklar var. Bunların ilki annelerimizin dostluğu... Annelerimizin dostluğunu yitirmeyelim. Onların duası yeter bize... Hayatta en iyi dost insana anne..."Anne gibi yar olmaz" evlerin sıcaklığı anneler iledir.

Unutma... Görüntüden ibaret dostluklar var ve yürekten beslenen dostluklar var... Dostlukta, iki gönül bir olacak... Ene ve nefis yok olacak...Böylesi dostluklar adam gibi dostluktur. Şemsi tebrizi ile Mevlana`nın dostluğu böyle bir dostluk idi... Bütün insanlara örnek dostluk bu... Düşmanları kıskandıran dostluk bu... Dostluğun böylesine nefis ehli erişemez.

Ey dostum dost seçerken unutma şu gerçeği: hırsız ile dostluk kasada biter. Arsız ile dostluk evin dış kapısında biter... Adam gibi dostluk, ancak nefislerini terbiye edenlere açtı kucağını... Ah vah dedirtmeyecek dostluklar kur...

Dost seçerken unutulmamalı şu gerçek:
Meslektaşlarınla kuracağın dostluk dostlukların en faydalılarındandır. Cahillerle dostluk en ömür törpüleyen dostluktur...

Dost seçerken unutulmamalı şu gerçek: Dostlukla ilgili ihmal edilmemesi gereken şeylerin başında "Allah için dost olmak "gelir... Sağlam temellere dayanmayan dostluklar var, onlar ömürsüz dostluklardandır...İyi gün dostları var,"Köprüden geçinceye kadar ayıya dayı'' demeler var...Ve unutma şu hayatta çok arkadaşlıklarla ve çeşit çeşit dostluklarla karşılaşılır.

Bazı evlilikler sözleşmeli dostluk gibi, bazı arkadaşlıklar yanlış arsaya kurulmuş inşaat gibi... Ancak hayat görüşleri aynı olanların dostlukları haz verici...

Öyle bir dostlukların peşinde olmalıyız ki; Dostluğumuz bu dünyada, gökdelen gibi yükselmeli ve dostluğumuz ahirete taşmalı. Ben böyle dostluklara şahit oldum...

Annelerimiz arkadaşlarına hep "Ahiretlik" diye hitap ederlerdi,çünkü onların dostluğu ahirete taşınacak bir arkadaşlıktı. Onların arkadaşlıkları bir ibadetti...
Dostluğun devamı ve güzelliği, dostunun sevdiğini sevmektedir. Annelerimiz "Allah için sevdikleri için " dostlukları hem çok haz vericiydi hem dostlukları ahirete taşındı. Onlar yalan dolan da bilmediklerinden ve girip çıktıkları kapı sayılı olduğudan sayısı az fakat getirisi çok olan dostlukları başardılar... Onların dostlukları imrenilecek dostluklardandı... Unutmayalım;insan için en yararlı olan dostluk "Allahın dostluğunda buluşmak" tır; Ben bu dostluğu annelerimizin hayatlarında gördüm sadece...

Manevi yolculuklar için yapılan dostluklara imreniyorum...
Allahı sev...Ve Allah için sev...
İnsan ,"Yaradılanı yaradandan dolayı sevmeli" İnsan sevgi denizi olmalı...
İnsanın çiçeklerle dostluğu, hayvanlarla dostluğu mutluluk dolu dostluklardandır... Her dostluk bir çiçek gibidir... Dostluk sevgi ve şefkatle beslenmeli ;anne ve çocuk dostluğunu besleyen şefkatin ta kendisi... Şefkatsiz insanlar dostluk kuramazlar, ancak diktatörlükleriyle insanları yanında tutarlar... Onların etrafında karınca gibi insan da görseniz inanmayın dostları olduğuna...

Dost Musun, Arkadaş Mı.?
Bazı arkadaşlarınız zaflarınızı öğrenmeye çalışır ve kullanır
Bazı arkadaşlarınız zevklerinizi tespit eder, onlara hitap etmeye uğraşır.

Bazı arkadaşlarınız zayıflıklarınızı görür başınıza kakar
Bazı arkadaşlarınız da zayıflıklarınızı bilir örtmeye çalışır

Bazı arkadaşlarınız hazlarınızı kullanarak sizden menfaat bekler
Bazı larıda hazlarını öğrenerek sizi memnun etmeye kalkışır

Bazı arkadaşlar cebine yakındır
Bazılarıda yüreğine

Bazı arkadaşlar sıkıntınız sorununuz olmadığında yanınızdadır.
Bazıları da sıkıntınıza koşar
Bazıları sofranızı
Bazıları kavganızı paylaşır .
birinciler arkadaşınız...ikinciler dost...

Ve bilir misiniz Her zaman birincileri tercih eder, ikincilere gereken hassasiyeti göstermeyiz.Ve bu yüzden hakiki dostlar yok denecek kadar az olur.

Kardeşliğin Aklı Var Mı.?
Merhabalar sevgili dostlarım

Bazılarına göre sıradan gelip de belki hiç farkına bile varmadıkları ve belki de sadece gülüp geçtikleri bir olayla karşılaştım ve sizlerle paylaşmak istedim.Kim bilir belki de siz de güleceksiniz ama beni gerçekten de duygulandıran bu olayı yazmadan geçemem.Dün geceydi arkadaşlarla geziniyorduk ve gece serinliğinin tadını çıkarıyorduk.Her zaman ki mekanımıza gitmiştik mezarlığın yanı başındaki köprüye.Sohbet devam ederken birden bir şey fark ettim.O da iki kediydi.Birbirlerine öylesine sarılıyorlardı ki gözlerimi üstlerinden alamadım ve takip ettim bir müddet.Birbirlerini çok seviyorlardı belliydi.Hatta öyle ki hiç birbirlerini bırakmıyorlardı.Çağırdım korkup gelmeyeceklerini düşünerek ama onlar beni utandırarak geldiler.Uzattığım ellerimi kokladılar.Ben se içimdeki dünyamda ufak mutluluk içerisinde gülümsüyordum kedilere.
Bu kediler kardeşti belliydi her hallerinden.Aralarında öyle bir bağ vardı ki anlatamam.İşte o anda aklıma iki şey geldi.Biri bu kedilerin bile birlikte olup birbirlerine sevgilerini duymaları buna karşılık benim YALNIZLIĞIMDI kendi dünyamda.Ama kim yalnız kaldı ki bu dünya da deyip unuttum bunu.
Ama unutamayacağım bir şey vardı ki Allah'ın bana vermiş olduğu güzel bir dersti.İbretti bu başka bir şey değildi.Allah'ın akıldan yoksun olarak yarattığı bu kediler kardeşlik duyguları içerisinde mutlu bir dünya kurduysalar kendine bize akıl sahibi diye seslenen yüce yaratıcının verdiği o aklı kullanamadığımızdı.
Evet yaradan bize akıl vermiş, bütün nimetleri vermiş.Ama biz söz konusu insanlar her nedense bu kedilerin yaptığını yapamıyor ve her nedense bizim için yaratılmış bu koca dünyada kardeş kardeşe geçinemiyoruz.Bir daha sordum kendime akıl bizde mi yoksa o kedilerdemi!...