Cevap : AZİM Sa’dî, o bizim Şark’ımızın rûh-ı kemâli,
Bir ders-i hakîkat veriyor, işte meâli: “Vaktiyle beş on kâfile sahrâya düzüldük;
Gündüz yürüdük hep, gece bir menzile geldik. Çok geçmedi, baktım, bir adam hâsir ü hâib
Koşmakta… Meğer eylemiş evlâdını gâib. Bîçâre gidip haymelerin hepsine sormuş;
Bir taş bile görmüşse, hemen oğluna yormuş. Avâre peder, nerde bulursun onu! derken…
Gördüm ki ciğer-pâresinin tutmuş elinden, Lebrîz-i meserret geliyor bizlere doğru,
Taşmış da gözünden akıyor şimdi sürûru! Yaklaştı şütürbâna nihayet, dedi yekten:
“Evlâdımı buldum… Nasıl amma? Onu bilsen… Karşımda ne görsem, “O!” dedim geçmedim aslâ.
Aldatsa da tahmînimi binlerce heyûlâ, Azmimde fütûr eylemedim, ye’si bıraktım…
Mâdâm ki dünyâdadır elbet bulacaktım… Kumlarda yüzüp, zulmetin a’mâkına daldım;
Hep rûh kesildim… Ne boğuldum, ne bunaldım. Tevfık-i İlâhî edip en sonra inâyet,
Gördüm gözümün nûrunu karşımda nihâyet. ” İm’ân ile baksak oluyor işte nümâyan,
Sa’dî bize göstermede bir meslek-i irfan: Bir gâye-i maksûda şitâb eyleyen âdem,
Tutmuşsa bidâyette eğer azmini muhkem, Er geç bulacak sa’y ile dil-hâhını elbet.
Zîrâ bu şuûunzâr-ı tecellîde, hakîkat, Tevfik, taharrîye, taharrî ona âşık;
Azmin de emel lâzımıdır, gayr-ı müfârık. Olsun da emel azm ü taharrîye mukârin;
Tevfik zuhûr eylemesin sonra… Ne mümkin! Ba’zen iki üç haybet olur rehzen-i ümmîd…
İnsan o zaman etmelidir azmini-teşdîd. Ye’sin sonu yoktur, ona bir kerre düşersen
Hüsrâna düşersin; Çıkamazsın ebediyyen! Mahkûm olarak ye’se şu bîçâre peder de,
Evlâdını şâyed o karanlık gecelerde, Vaz geçmiş olaydı aramaktan, ne bulurdu?
Elbet biri candan, biri cânandan olurdu.

mehmet akif ersoy

---

---

Diğer Cevaplara Gözat

Cevap : Azim ve Kararlılık
Hayatın her safhasında, 
Engeller çıkar karşımıza. 
Kimileri gezinir üstümüzde, 
Kara bir bulut gibi. 
Takip eder sanki bizi, 
Sanki bir gölge gibi. 
Öyle anlarda bazen, 
En yürekli insanlar da. 
Sığınacak yer arar, 
Paniklemeye başlar. 
Azimli olanlarsa, 
Toparlanıp bir anda, 
Devam eder yoluna. 
Yaşam çizgimizi belirleyen, 
Engellemelere karşı, 
Takındığımız tutumdur. 
Ya endişe içinde, 
Yaşarız korku ve öfkeyle. 
Ya da her şeye rağmen, 
Yaşamın iyi yönlerini, 
Görmeye çalışırız. 
Yaşadığımız güçlükler, 
Bazen fizikseldirler, 
Bazen psikolojiktirler, 
Bazen ekonomik nedenli, 
İnişler ve çıkışlar. 
Dibe vurmalar,iflaslar. 
Düşlenen hedeflere, 
Ulaşmaya çabalarken, 
Ya da daha iyi bir insan, 
Olmaya çabalarken. 
Yaşanan savrulmalar, 
Gelgitler,fırtınalar. 
Başımıza gelenler, 
Bazen sıradandırlar, 
Bazen sıra dışıdırlar. 
Önemli olan olaylara, 
Bakış açımızdır her zaman. 
Sorunlar çok olsa da, 
Çözümde vardır mutlaka. 
Engelleri sıçrama tahtası, 
Kabul edip yaşamda. 
Sorunların üstüne, 
Gitmeliyiz kararlılıkla. 
Kendimize acımak, 
Kaderi,şansı suçlamak, 
Çözüm getirmez asla. 
Hedeflere varmak için, 
Risk alarak ara sıra, 
Çevremizdekilerin olumsuz bakışlarına, 
Başaramazsın uyarılarına, 
Aldırmadan kararlılıkla, 
Sarılarak inançlarımıza, 
Planlı,programlı çalışmalarla. 
Disiplinli adımlarla. 
Koşalım başarıdan,başarıya.



 



Kemal Tekir

Cevap : Umut ve Azim
Kapkaranlık bir gece düşünki ve sen yolda kalmışşsın!
Işığın da, azığın da yok ve herkesten uzaktasın! Sapmşsın yanlış bir yola, ne gelir elden kayıpsın!
Teselli edecek bir yoldaşın da yok, yapayalnızsın! Korku ve endişe bütün bir benliğini kaplamış!
Sert rüzgar, tipiyi yüzüne savurmaya başlamış! Kurt ulumalari her yanda yankılanırken!
Kendi nefesini ensende hissetmeye başlamışken!
Şartlar aleyhinde birleşip Savas acmışken!
Bütün Bir gelecegin cepecevre kusatılmışken! İradeni ve azmini bırakıp teslim mi olacaksın?
Yasli anana, hasta babana kimler baksın? Kalk yürü! Koş ve mücadele et ölesiye!
Olum de oldurmez yoksa seni, korkaksin diye! Öleyim de kurtulayım diye ümitsizliğe kapılmayasın!
Çekersin bir de üstüne gazabını yüce Hakkın! Şartlara hükmü geçendir o, ferah tut kalbini!
Kaybedenler ancak Allahın rahmetinden keser ümidini! Soğukmus, karanlikmis, pesetme, sabret!
Sevdiklerinin gözlerindeki mutluluğu hayalet! Ellerim dondu, Ayaklarımı hissetmiyorum, unut!
Bak şimdiden sana gülümsemeye başlamış umut! Azmettikce, verdikce iradenin hakkını!
İnan bana kucaklayacaksin aydınlık yarını! Yürüdukce, mücadele ettikçe ilahi inayet yetişecek!
Herkes seni bekliyor, ellerinde bir demet çicek! Şirkan Hatay