1. Edatlar gibi tek başına kullanıldıklarında anlam taşımazlar.
2. Eş görevli sözcükleri, ögeleri ve cümleleri birbirine bağlama gibi görevleri vardır.
3. Bağlaçlar (ile hariç) ayrı yazılır.
4. Cümleden çıkarıldıklarında anlam bozulmaz fakat bazen anlamda daralma olabilir.
5. Bağlaçlar yerine uygun noktalama işaretleri konulabilir.

“VE” Bağlacı

En çok kullanılan bağlaçların başında yer alan “Ve” bağlacı Arapça kökenlidir. Aynı görev ve türdeki sözcükleri bağlama görevindeki sıralama bağlaçlarındandır.

Edebiyat ve matematik derslerinden yüksek notlarla geçmiştim. (Tamlamaları bağlamıştır.

“İLE” Bağlacı

Eş ve yakın anlamlı sözcükleri birbirine bağlayan sıralama bağlacıdır. Genellikle cümle içinde “ve bağlacı” ile eş değerdedir.

Yaşamak ile ölüm arasında ince bir çizgi vardır.

(DA) “DE” Bağlacı

Getirildiği sözcüğün anlamını güçlendiren “de-da” bağlacı pekiştirme bağlacı olarak tanımlanır. Bu bağlacın sadece “da” ya da “de” şeklinde kullanımları mevcuttur. Sözcüklerden ayrı bir şekilde yazıldığı için hiçbir zaman “te-ta” şeklindeki kullanımları bulunmaz.

Ankara’ya gidecek otobüste ben de vardım.

“Kİ” Bağlacı

Sözcüklerden ayrı bir şekilde yazılan “Ki” bağlacı farklı ögeleri birbirine bağlar, iki cümle arasında neden-sonuç anlamı kurar.

Buraya gelmiyor ki yüzünü görelim.

“ÇÜNKÜ” Bağlacı

Bir açıklama yapmak, bir sebep göstermek için kullanılan bağlaçlardandır.

Seni aramadım çünkü telefonumu kaybetmiştim.

“İSE” Bağlacı

Cümleler arasına karşılaştırma ve pekiştirme anlamı katan bağlaçtır.

Antalya’da hava 18 derece, İstanbul’da ise 4 dereceymiş.

“YA” Bağlacı

Farsça kökenli bir bağlaç olan “Ya”; cümle içinde soru belirtir, onay bildirir.

Ya gözler altındaki mor halkalar?

Ya düşündüğümüz gibi olmazsa?

''Ya…. ya” Bağlacı

Bu bağlaç iki cümlenin karşılaştırılması, iki cümledeki yargılardan birini seçme anlamı katar.

Ya bu deveyi gütmeli ya bu diyardan gitme.

“AMA” Bağlacı (Zıtlık Bildiren Bağlaçlar) (Yalnız, Ancak, Fakat, Lakin Bağlaçları)

Aralarında bir karşıtlık bulunan cümleleri, yargıları birbirine bağlayan bağlaçlardır. Bu anlamda kullanılan bağlaçlar “Ama, fakat, yalnız, ancak, lakin, ne var ki, halbuki, ne yazık ki, buna karşılık, buna rağmen…” şeklindedir. Bu tür bağlaçların bir kısmının üzerinde zıtlık anlamı bulunmaktadır.

Çok bakınmış ama aradığı kişiyi bulamamıştı.

“OYSA – OYSAKİ” Bağlaçları

Yine cümleler arasında karşıtlık ilgisi kuran bağlaçlardandır.

Yalnız takılmaktan hoşlanıyordu, oysaki çevresi oldukça genişti.