Beşeri coğrafyanın kurucusu, Alman coğrafyacı Carl Ritter'dir. Ritter, 1779 yılında Almanya'da doğdu ve 1859 yılında öldü. Ritter, coğrafyayı "insanlığın ve onun kültürlerinin dünya üzerindeki dağılışını inceleyen bilim" olarak tanımlamıştır.

Ritter, beşeri coğrafyanın temellerini attığı "Antropogeograhie" adlı eserinde, insan ve çevre arasındaki ilişkileri incelemiştir. Ritter'e göre, insan, çevreyi şekillendirdiği kadar çevreden de etkilenir. Bu nedenle, beşeri coğrafya, insan ve çevre arasındaki etkileşimleri inceleyen bir bilim dalıdır.

Ritter'in beşeri coğrafyaya yaptığı katkılar şunlardır:

1. Beşeri coğrafyayı bir bilim dalı olarak tanımlamıştır.
2. İnsan ve çevre arasındaki ilişkileri incelemiştir.
3. Beşeri coğrafyanın temel kavramlarını ve teorilerini geliştirmiştir.

Ritter'in beşeri coğrafya üzerine yaptığı çalışmalar, günümüzde de geçerliliğini korumaktadır. Beşeri coğrafyacılar, Ritter'in çalışmalarıyla temellendirilen kavramlar ve teoriler üzerine araştırmalar yaparak, insan ve çevre arasındaki ilişkileri daha iyi anlamaya çalışmaktadırlar.

Ritter'in beşeri coğrafya anlayışının temel özellikleri şunlardır:

1. İnsan ve çevre arasındaki etkileşime odaklanır.
2. İnsanı, çevreyi şekillendiren bir faktör olarak görür.
3. Coğrafyayı, bir bilim olarak tanımlar.
4. Coğrafyanın, doğa bilimleri ve sosyal bilimlerle ilişkili olduğunu savunur.

Ritter'in beşeri coğrafya üzerindeki etkisi, günümüzde de devam etmektedir. Beşeri coğrafyacılar, Ritter'in çalışmalarını referans alarak, insan ve çevre arasındaki ilişkileri incelemektedirler. Ritter'in çalışmaları, beşeri coğrafya biliminin gelişiminde önemli bir rol oynamıştır.