Dede Korkut Hikâyeleri, Türk halk edebiyatında önemli bir yere sahip olan ve 12 boydan oluşan bir eserdir. Bu eser, 16. yüzyılda yazıya geçirilmiş olsa da, sözlü olarak yüzyıllardır Oğuz Türkleri arasında anlatılmıştır.

Dede Korkut Hikâyeleri, mesnevi türünde yazılmıştır. Mesnevi, özellikle Arap, Fars ve Osmanlı edebiyatında kullanılan bir nazım şeklidir. Mesnevilerde, her beyit kendi arasında kafiyeli ve aruz ölçüsüyle yazılmıştır. Dede Korkut Hikâyeleri'nde de her beyit aa-bb-cc-dd şeklinde kafiyelenmiştir.

Dede Korkut Hikâyeleri'nin mesnevi türünde yazılmasının bazı nedenleri şunlardır:

1. Mesnevi, uzun hikayeler için uygun bir nazım şeklidir. Dede Korkut Hikâyeleri, 12 boydan oluşan ve her boyda farklı bir kahramanın hikayesinin anlatıldığı uzun bir eserdir.
2. Mesnevi, aruz ölçüsüyle yazılır. Aruz ölçüsü, Türk edebiyatında en yaygın kullanılan ölçüdür.
3. Mesnevi, her beyit kendi arasında kafiyeli olarak yazılır. Bu durum, hikayenin akıcılığını ve okunabilirliğini artırır.

Dede Korkut Hikâyeleri'nin mesnevi türünde yazılmasının bazı özellikleri şunlardır:

1. Her beyit aa-bb-cc-dd şeklinde kafiyelenmiştir.
2. Eser, 12 boydan oluşur ve her boyda farklı bir kahramanın hikayesi anlatılır.
3. Eser, aruz ölçüsüyle yazılmıştır.
4. Eser, Türk kültürü ve geleneklerinden izler taşır.

Dede Korkut Hikâyeleri, Türk halk edebiyatında önemli bir yere sahip olan ve hem edebiyat hem de tarih açısından değerli bir eserdir. Bu eser, Türk kültürü ve geleneklerini yansıtması bakımından da önemlidir.