İki buçuk milyon yıl boyunca, yırtıcıların en kötü şöhretlisi Tyrannosaurus Rex, bugünkü Kuzey Amerika’nın batı kıyısında yavaş yavaş yoluna devam ediyordu. İşte bilim insanları yeryüzünde bugüne kadar yaşamış olabilecek T-Rex sayısıyla ilgili bir tahminde bulundular: 2.5 milyar… Evet yanlış duymadınız binler,milyonlar değil milyar kadar T-rex yaşadı. Kulağa çok gibi gelebilir, ancak kesinlikle Jurassic Park gibi filmlerde yalnız başına gezdiklerini gördüğünüzde kafanızda canlandırdığınızdan fazla. Ama bir perspektife koyun, tahmin edildiği kadarıyla 100 milyardan fazla ‘modern’ Homo Sapiens Dünya’ya ev dedi ve bu rakam her geçen yıl artmaya devam ediyor. Uzun zamandır ölü olan türlerden bir zamanlar kaçının yaşadığını bilmek kendi başına çok bir şey ifade etmeyebilir, ancak bu tür çalışmalar araştırmacılara geçmişteki ekolojiler ve fosil kayıtlarından tamamen kaybolan türler hakkında bazı bilgiler sağlayabilir. California Üniversitesi paleontoloğu Charles Marshall’ın liderliğindeki bir araştırma ekibi, konu olarak T-Rex’leri seçti çünkü bu dev canavarlar en iyi anlaşılan dinozorlar. Canlı türlerini incelerken türetilmiş olan ve beden büyüklüğü ile popülasyon yoğunluğu arasındaki ilişkiyi tanımlayan Dmauth Yasası denklemini kullandılar. Kaba terimlerle, hayvan bireysel olarak ne kadar büyüse, nüfus yoğunluğu da o kadar düşük olur, bazı ağırlıklar da trofik düzeye (besin zincirinde bulundukları yer) ve fizyolojilerine verilir. Araştırmada ekip; “T-rex’in fizyolojisinin oluşmasının oldukça zor olduğu kanıtlandı.” Bu ölçüt çok önemlidir çünkü yaşayan türler arasında daha yavaş metabolizmalara sahip olanlar daha geniş popülasyon yoğunluklarını sürdürebilir. Dinozorların sıcak mı yoksa soğukkanlı mı olduğu sıcak bir şekilde tartışılan bir konudur, bilimsel literatürün gözden geçirilmesiyle ekip, büyük bir memeli etobur ile Komodo Ejderi gibi büyük bir kara kertenkelesinin arasında bir yerde bir fizyoloji varsaymaya karar verdi. Ekip fosil kayıtlarını kullanarak türler için ortalama 5.200 kg (11.200 pound) elde etti. Bütün bu yoğun hesaplamalardan sonra araştırmacılar, varlıkları sırasında herhangi bir zaman diliminde bireysel olarak 20.000 T-rex’in yaşadığı tahminine vardı. Büyüme oranlarını ve boyutlarını içeren tahminlere dayanarak, ekip ayrıca popülasyon yoğunluklarını da belirledi, bu korkunç yırtıcıların kabaca 3.800’e yakın bir kısmı Kaliforniya’ya eşit bir alanda kol geziyordu. Hell Ceren Formation’ın geçmişte fosil bulgularına dayanarak vardığı dinozor çokluğu tahminlerinde, tipik bir yırtıcıdan beklenenden daha büyük bir çokluk seviyesi önerdi, diğer şeylerin yanı sıra da yetişkin T-rex’lerin aynı besin kaynakları için yavrularıyla rekabet etmediğini öne sürdü. Bu, daha fazla araştırmayla desteklenmiştir. T-rex’ler bu konumda (burası fosillerinin en çok bulunduğu yer) oldukça yaygınlaşırken, Triceratop’lar ( büyük otçul boynuzlu bir dinozor cinsi) fosil kayıtlarında en yaygın olan türlerdi, dolayısıyla toplam bolluklarının tahminlerini karşılaştırmalı olarak görmek ilginç olacaktır. Bu bolluk tahminlerini elde etmek için kaç varsayım yapıldığı göz önünde alındığında, tabii ki yüksek belirsizlik seviyelerine sahipler. Marshall ve meslektaşları: “Bununla birlikte, soyu tükenmiş taksonların(cins gruplarının) nüfus büyüklüklerini çıkarma kapasitemiz, 75 yıldan daha uzun bir süre önce mümkün olduğu düşünülenleri büyük ölçüde aşmaktadır. Bu kapasite daha bir çok fosilin keşfi, büyüme yeteneği ve yaş ve vücut kütlesi tahminlerinden çıkarılan hayatta kalma eğrileri tarafından etkinleştirilmiştir.” Bu tahminler, bunların yalnızca 80 milyonda birinin fosil olarak geri kazanıldığını gösteriyor. Bu da kalıntıların gerçekte ne kadar nadir ve değerli olduğunu vurguluyor. Marshall ve meslektaşları bu tekniğin; bir türün ne kadar nadir, kısa ömürlü veya kısıtlı olduğuna ve keşfedilmek için fosilleşmekten kaçmış olabileceğine dair ipuçları verebileceğini umuyor. Bu araştırma Science’ta yayınlandı.