Edebî eserlerde konuşma bölümünden önceki ifadenin sonuna iki nokta konur. Bu kural, Türk Dil Kurumu'nun Yazım Kuralları'nda yer almaktadır.

İki nokta, konuşma bölümünden önceki ifadenin sonuna konularak, okuyucunun konuşma bölümüne hazırlıklı olmasını sağlar. Örneğin, "Köylü," dedi, "bu topraklar çok verimli." Bu cümlede, "Köylü," ifadesi iki nokta ile sonlandırılarak, okuyucunun konuşma bölümünden haberdar olması sağlanmıştır.

İki nokta, konuşma bölümünden önceki ifadenin sonuna konulması gereken bazı durumlar şunlardır:

1. Kişi konuşan ifadeyi başlatıyorsa: "Köylü," dedi, "bu topraklar çok verimli."
2. Kişi konuşan ifadeyi bitiriyorsa: "Bu topraklar çok verimli," dedi köylü.
3. Kişi konuşan ifadeyi sürdürüyorsa: "Bu topraklar çok verimli," dedi köylü, "ama çok da kurak."

İki nokta, konuşma bölümünden önceki ifadenin sonuna konulması gereken bazı durumlar ise şunlardır:

1. Kişi konuşan ifadeyi soruyorsa: "Bu topraklar çok verimli mi?" diye sordu köylü.
2. Kişi konuşan ifadeyi emrediyorsa: "Bu toprakları iyi kullan," dedi köylü.
3. Kişi konuşan ifadeyi isteyerek bitiriyorsa: "Bu toprakları iyi kullanın," dedi köylü, "ki gelecek nesiller de faydalanabilsin."