Falaka Olay Örgüsü Acil Yardım

Falaka, bir kişinin ayak tabanlarına sopalarla vurularak yapılan bir işkence yöntemidir. Bu uygulama, insanlık dışı ve zalim bir uygulama olup, birçok ülkede yasaklanmıştır.

Sait Faik Abasıyanık'ın Falaka Hikayesinde Olay Örgüsü:

1. Başlangıç: Hikaye, bir berber dükkanında başlar. Berber Ali Rıza ve çırağı Selim, falaka cezasına çarptırılan bir adamın dükkanlarına gelmesini beklerler. Bu adam, kasabadaki bir kahvede kumar oynadığı için yakalanmıştır.
2. Gelişme: Falaka cezasına çarptırılan adam dükkana gelir. Ali Rıza ve Selim, adamın ayaklarını falakaya bağlarlar. Falaka sopa ile adamın ayak tabanlarına vurulur. Adam her vuruşta acı içinde bağırır.
3. Doruk Noktası: Falaka cezası bittikten sonra adam dükkanın kapısından dışarı çıkar. Ali Rıza ve Selim, adamın acısını ve ızdırabını hissederler.
4. Çözüm: Hikaye, Ali Rıza ve Selim'in falaka cezası ve adalet üzerine düşünceleriyle sona erer. Ali Rıza, bu cezanın insanlık dışı olduğunu düşünür. Selim ise adaletin her zaman adil olmadığını sorgular.

Hikayedeki Karakterler:

1. Ali Rıza: Berber dükkanı sahibi
2. Selim: Ali Rıza'nın çırağı
3. Falaka Cezasına Çarptırılan Adam: Kumar oynadığı için cezalandırılan kişi

Hikayenin Ana Fikri: Falaka cezası insanlık dışı bir cezalandırma yöntemidir. Adalet her zaman adil olmayabilir.

Hikayenin Önemi: Falaka, Sait Faik Abasıyanık'ın en önemli hikayelerinden biridir. Hikaye, insanlık dışı bir cezalandırma yöntemi olan falakayı ele alır ve adaletin sorgulanmasına yol açar.

Hikayenin Dili: Hikaye sade ve akıcı bir dille yazılmıştır. Yazar, hikayede günlük konuşma dilini kullanmıştır.

Hikayenin Anlatım Tekniği: Hikaye, üçüncü tekil şahıs ağzından anlatılmıştır.

"Sait Faik Abasıyanık"ın "Falaka" adlı hikayesi, oldukça derin ve sembolik bir içeriğe sahiptir. Hikaye, bir gencin hikayesini anlatır, ancak olay örgüsü basit bir anlatımdan ziyade, bir dizi sembolik olayın ve düşüncenin kurgusal bir ifadesidir.

Olay örgüsü genel olarak şu şekildedir:

Hikaye, anlatıcı olan bir genç çocuğun iç monologuyla başlar. Çocuk, yatakta uzanırken annesiyle olan geçmişini düşünmeye başlar. Annesi, ona evdeki aşağılanmayı ve sevgisizliği hatırlatır. Çocuk, annesinin acı veren ve onu inciten davranışlarına karşı içinde bir öfke ve nefret hisseder. Annesinin kendisine sevgi göstermediğini ve onu sürekli olarak eleştirdiğini düşünür.

Daha sonra, anlatıcı hikayesini anlatmaya devam eder. Bir gün, kış aylarında, arkadaşlarıyla birlikte karın tadını çıkarmaya giderler. Ancak, bu eğlenceli an, karın altında bir köpeğin öldüğünü görmeleriyle son bulur. Köpek, donmuş bir şekilde yerde yatmaktadır. Arkadaşları, köpeği fırlatıp kıyıya atarlar, ancak anlatıcı bu duruma sessizce şahit olur.

Bu olay, anlatıcının iç dünyasında derin etkiler bırakır. Onun için, köpeğin acı çeken bedeni, kendi yaşamındaki hüsrana ve aşağılanmaya benzemektedir. Annesinin davranışları ve yaşadığı aşağılanma duygusu ile köpeğin öldüğüne şahit olması arasında bir paralellik kurulur.

Hikaye, anlatıcının içsel çatışması ve yaşadığı duygusal karmaşayla sona erer. Onun acı dolu düşünceleri ve kendisiyle hesaplaşması, hikayenin sonunda belirsizlik ve karamsarlıkla sonuçlanır.