İşte Cevaplar
Cevap : Kısaca Feodalite Rejiminin Özellikleri
-Feodalite rejimin kurulmasından sonra Avrupa’da siyasal birlik bozulmuş, küçük yönetim birimleri ortaya çıkmıştır.
-Derebeylik yönetimi, IX. yüzyılda Fransa’dan bütün Avrupa’ya yayılmış ve bütün Ortaçağ boyunca devam etmiştir.
-Feodalite rejiminde, halk arasında eşitlik yoktu. Avrupa’da halk; soylular, rahipler, burjuvalar ve köylüler diye sınıflara ayrılmıştır. Bu nedenle Ortaçağ’da Avrupa’da sosyal adalet sağlanamamıştır.
-Toprakların mülkiyeti soyluların elinde toplanmıştır.
-Ortaçağ’da kapalı bir ekonomik politika izlendiği için halk sermaye birikimine sahip olamamıştır.
Diğer Cevaplara Gözat
-Feodalite rejimin kurulmasından sonra Avrupa’da siyasal birlik bozulmuş, küçük yönetim birimleri ortaya çıkmıştır.
-Derebeylik yönetimi, IX. yüzyılda Fransa’dan bütün Avrupa’ya yayılmış ve bütün Ortaçağ boyunca devam etmiştir.
-Feodalite rejiminde, halk arasında eşitlik yoktu. Avrupa’da halk; soylular, rahipler, burjuvalar ve köylüler diye sınıflara ayrılmıştır. Bu nedenle Ortaçağ’da Avrupa’da sosyal adalet sağlanamamıştır.
-Toprakların mülkiyeti soyluların elinde toplanmıştır.
-Ortaçağ’da kapalı bir ekonomik politika izlendiği için halk sermaye birikimine sahip olamamıştır.
Diğer Cevaplara Gözat
Sunum İçeriği
Cevap : Maddeler Halinde:
1. Feodal sistemde; toprağın asıl sahibi olan Süzeren (üstün güç sahibi) adı verilen derebeyi ile onun koruyuculuğu altında bulunan ve emirleri doğrultusunda savaşan bir “vasal” vardır.
2. Vasallar süzerene yeminle bağlı bulunurlar, süzerenden bu bağlığa karşılık toprak alırlardı. Bağış olarak vasal’a verilen bu topraklara “Fiyej” (Tımar) denirdi.
3. Kralların elindeki yetkiler çok sayıdaki derebeyi arasında paylaşılmıştır.
4. Senyör adı verilen derebeyi hem toprağın hemde onu işleyen çiftçinin sahibidir. Ekonomik, siyasal, hukuksal bütün alanlarda asıl gücü elinde tutmaktadır.
5. Bu yapının temelinde, serf adıyla anılan toprağa bağlı köylülerin üretimini senyörlerin denetlemesi ve üretim fazlasına el koyma olgusu vardır.
6. Senyörler kendilerinden güçlü olan bir başka senyöre ya da krala bağımlıdır. Ama kralların elinde senyörlere boyun eğdirecek bir merkezi güç yoktur.
7. Senyörlerin yanında, kilisede tüm Avrupa ülkelerinde örgütlenmiştir. Kilise, Afaroz (kişileri dinden atma) Enterdi ilan etme (bir ülkeyi yöneticileriyle beraber cezalandırma. Dini görevlerin durdurulması) gibi silahları kullanarak halkı denetim ve etkisi altına alıyordu.
8. Feodalite döneminde sosyal sınıflar vardır. Bunlar:
a) Soylular (Senyörler): Bu sınıftakiler Dük, Kont, Baron, vikont, Şövalye olarak sıralanan soylu kişiler. Siyasal ve askeri hakları var, başka iş yapmazlar.
b) Rahipler: Kilise ve papalık teşkilatı. Büyük zenginlikler elde eden rahipler, din ve devlet işleriyle uğraşmışlardır.
c) Burjuvalar: Sanat ve ticaretle uğraşanlar.
d) Köylüler: İkiye ayrılır.
1) Serbest köylüler.
2) Serfler, Toprağa bağlı yarı köle halk. Siyasal, sosyal, ekonomik hiçbir haklan yoktur.
9. Ticaret hayatı tamamen gerilemiş tek üretim aracı topraktır.
10. Bilimsel ve akılcı düşünceyi rededen dine dayalı düşünce sistemi skolastik düşünce egemendir. Bilimsel gelişmeler durmuştur. (Aristo mantığına dayalı.)
NOT: Yeniçağ’da başlayan Hümanizm, Rönesans, Reform hareketleri skolastik düşünceyi yıkmıştır.
11. Hayatı kontrol altında tutan din sana-tıda etkilemiştir. Dini yapılatın minarisinde ve süslemesinde Romen Tarzı ve Gotik Tarzı görülür.
12. İtalyan şehir devletlerinde, Ortaçağ Avrupa’sının Derebeylik sistemi etkin değildir.
1. Feodal sistemde; toprağın asıl sahibi olan Süzeren (üstün güç sahibi) adı verilen derebeyi ile onun koruyuculuğu altında bulunan ve emirleri doğrultusunda savaşan bir “vasal” vardır.
2. Vasallar süzerene yeminle bağlı bulunurlar, süzerenden bu bağlığa karşılık toprak alırlardı. Bağış olarak vasal’a verilen bu topraklara “Fiyej” (Tımar) denirdi.
3. Kralların elindeki yetkiler çok sayıdaki derebeyi arasında paylaşılmıştır.
4. Senyör adı verilen derebeyi hem toprağın hemde onu işleyen çiftçinin sahibidir. Ekonomik, siyasal, hukuksal bütün alanlarda asıl gücü elinde tutmaktadır.
5. Bu yapının temelinde, serf adıyla anılan toprağa bağlı köylülerin üretimini senyörlerin denetlemesi ve üretim fazlasına el koyma olgusu vardır.
6. Senyörler kendilerinden güçlü olan bir başka senyöre ya da krala bağımlıdır. Ama kralların elinde senyörlere boyun eğdirecek bir merkezi güç yoktur.
7. Senyörlerin yanında, kilisede tüm Avrupa ülkelerinde örgütlenmiştir. Kilise, Afaroz (kişileri dinden atma) Enterdi ilan etme (bir ülkeyi yöneticileriyle beraber cezalandırma. Dini görevlerin durdurulması) gibi silahları kullanarak halkı denetim ve etkisi altına alıyordu.
8. Feodalite döneminde sosyal sınıflar vardır. Bunlar:
a) Soylular (Senyörler): Bu sınıftakiler Dük, Kont, Baron, vikont, Şövalye olarak sıralanan soylu kişiler. Siyasal ve askeri hakları var, başka iş yapmazlar.
b) Rahipler: Kilise ve papalık teşkilatı. Büyük zenginlikler elde eden rahipler, din ve devlet işleriyle uğraşmışlardır.
c) Burjuvalar: Sanat ve ticaretle uğraşanlar.
d) Köylüler: İkiye ayrılır.
1) Serbest köylüler.
2) Serfler, Toprağa bağlı yarı köle halk. Siyasal, sosyal, ekonomik hiçbir haklan yoktur.
9. Ticaret hayatı tamamen gerilemiş tek üretim aracı topraktır.
10. Bilimsel ve akılcı düşünceyi rededen dine dayalı düşünce sistemi skolastik düşünce egemendir. Bilimsel gelişmeler durmuştur. (Aristo mantığına dayalı.)
NOT: Yeniçağ’da başlayan Hümanizm, Rönesans, Reform hareketleri skolastik düşünceyi yıkmıştır.
11. Hayatı kontrol altında tutan din sana-tıda etkilemiştir. Dini yapılatın minarisinde ve süslemesinde Romen Tarzı ve Gotik Tarzı görülür.
12. İtalyan şehir devletlerinde, Ortaçağ Avrupa’sının Derebeylik sistemi etkin değildir.
Cevap : Ortaçağ Avrupası ve Feodalitenin Genel Özellikleri
NOT: Avrupa'da Katolik dünyası bu karanlık devirleri yaşarken; İslam uygarlığı İlkçağ uygarlıklarından da yararlanarak (Yunan-Hellen-Roma) kültür ve bilimde büyük bir gelişme göstermiştir. (İslam'da Rönesans). Ortodoks dünyası da, Katolik dünyasının yaşadığı karanlık devri yaşamamıştır.
NOT: Özgür düşünce yasak olup din ve skolastik düşünce egemenliği bilimsel çalışmaları engellemiştir. Skolastik düşünce; bilimsel ve akılcı düşünceyi reddeden, her şeyi dine dayandırarak açıklayan, eleştiriyi kabul etmeyen, Ortaçağ Avrupası'nın karakteristik dogmatik düşünce yapısıdır.
Toplum, eşitsizlik üzerine temellendirilmiş ve şu sosyal sınıflara ayrılmıştır:
1) Soylular (Egemen yönetici sınıftır. Vergi vermezler, askerlik ve yöneticilik yaparlar.)
2) Ruhbanlar (Din adamlardır, vergi ödemez, askerlik yapmazlardı)
3) Burjuvalar (Zanaat ve ticaretle uğraşan, vergi ödeyen şehirli sınıftır)
4) Köylüler ikiye ayrılır:
a) Serbest köylü (vergi öder, angarya işler yapar)
b) Köle köylü (Serfler, hiçbir hakları yoktur)
NOT: Ortaçağda islam uygarlığında köylü ürettiğinin sahibi olup, özgür durumdaydı.
Aforoz: Dinden atma
Enterdi: Bir bölgeyi yönetici ve halkıyla birlikte, bir süre için dini etkinliklerden men etme
Endülüjans: Günahları af belgesi düzenleyip satmak gibi yetkiler, din adamları sınıfının ve Kilise'nin siyasi ve ekonomik açıdan iyice güçlenmesini sağlamıştır.
- Ticaret hayatı iyice sönükleşmiş, ekonominin temeli tarıma dayanmıştır.
- Zenginlik ve soyluluğun göstergesi topraktır. Üretimi gerçekleştiren kulların hiçbir hakkı yoktur.
- Kralların veya imparatorların yetkileri derebeylere geçmiş olup; kilise-soylu güç egemenliği görülür.
- Senyörler (feodal beyler) ile ruhbanlar, (din adamları) yeryüzünde Tanrı gücünün temsilcileri olarak halk üzerinde yoğun bir baskı oluşturmuşlardır.
- İlahi yasalar soylular ve ruhbanlardan yana olup; halk bunların kulları durumundadır.
- Hümanizma, Rönesans ve Reform hareketleri ile Aydınlanma Çağı düşünceleri sonucu etkisini yitirmiştir.
- Esnaf ve zanaatkarlar örgütlenerek lonca sistemini kurmuşlardır.
- Ortaçağda İslam uygarlığında, herkesin sınırlı da olsa mülkiyet hakkı olduğu gibi, ürün üreticinin malı olup, vergisini ödemekle yükümlüdür.
- Mülkiyetin büyük bir bölümü soyluların değil devletindir.
- Din kurumları da giderlerini vakıf sistemiyle karşılamıştır.
NOT: Avrupa'da Katolik dünyası bu karanlık devirleri yaşarken; İslam uygarlığı İlkçağ uygarlıklarından da yararlanarak (Yunan-Hellen-Roma) kültür ve bilimde büyük bir gelişme göstermiştir. (İslam'da Rönesans). Ortodoks dünyası da, Katolik dünyasının yaşadığı karanlık devri yaşamamıştır.
NOT: Özgür düşünce yasak olup din ve skolastik düşünce egemenliği bilimsel çalışmaları engellemiştir. Skolastik düşünce; bilimsel ve akılcı düşünceyi reddeden, her şeyi dine dayandırarak açıklayan, eleştiriyi kabul etmeyen, Ortaçağ Avrupası'nın karakteristik dogmatik düşünce yapısıdır.
Toplum, eşitsizlik üzerine temellendirilmiş ve şu sosyal sınıflara ayrılmıştır:
1) Soylular (Egemen yönetici sınıftır. Vergi vermezler, askerlik ve yöneticilik yaparlar.)
2) Ruhbanlar (Din adamlardır, vergi ödemez, askerlik yapmazlardı)
3) Burjuvalar (Zanaat ve ticaretle uğraşan, vergi ödeyen şehirli sınıftır)
4) Köylüler ikiye ayrılır:
a) Serbest köylü (vergi öder, angarya işler yapar)
b) Köle köylü (Serfler, hiçbir hakları yoktur)
NOT: Ortaçağda islam uygarlığında köylü ürettiğinin sahibi olup, özgür durumdaydı.
Aforoz: Dinden atma
Enterdi: Bir bölgeyi yönetici ve halkıyla birlikte, bir süre için dini etkinliklerden men etme
Endülüjans: Günahları af belgesi düzenleyip satmak gibi yetkiler, din adamları sınıfının ve Kilise'nin siyasi ve ekonomik açıdan iyice güçlenmesini sağlamıştır.