“Zekâ” fikrinin temelleri, Sir Francis Galton (1822-1911) tarafından atılmıştır. Galton, insanların beceri düzeylerinin nasıl ve neden farklılık gösterdiklerini; bazılarının “kendisi” gibi yetenekli ve başarılıyken, bazılarının neden böyle olmadıklarını merak etmiştir. Burada kendisinin soylu, zengin ve dünya düşünce tarihine katkıda bulunmuş üyelere sahip bir İngiliz ailesine mensup olduğunu hatırlatmamız gerekir.

Onun görüşüne göre, bu yetenek farklılıkları ya da üstünlük aileden gelen kalıtımsal özelliklerden kaynaklanmakta, yetişme koşullarının çok az bir etkisi bulunmaktadır. 1869 yılında Kalıtsal Deha isimli bir kitap yayınlamış ve daha sonraki yıllarda biyolojik olarak aşağı derecedeki insanların çocuk sahibi olmasını sınırlayan ve üstün insanların kendi aralarında üremelerini destekleyen bir hareket başlatmıştır. Galton’un bu fikirleri uzun süre araştırmacıları, insanları ve kimi politik hareketleri etkilemiştir ve hala çok çeşitli düzlemlerde savunucuları bulunabilmektedir.

Galton tarafından bugün geçerlilikleri ortaya konulmuş olan 4 önemli fikir ortaya atılmıştır;

1.  Zekânın bir düzeyi/derecesi vardır; zekâ düzeyine işaret eden bu derece farkları ölçülerek gösterilebilir.
2.  İnsanlar arasındaki zekâ derecesi farklılıkları bir çan eğrisi ya da normal dağılım oluşturur. Bu eğriye göre, insanların çoğunluğu ortaya toplanır, dâhiler ve düşük zekâlılar daha az sayıda olarak iki uçta yer alır.
3.  Zekâ, bir tek doğru cevabı olan nesnel testlerle ölçülebilir.
4.  İki test sonucunun birbiriyle ilişkili olup olmadığı bir istatistik prosedürle belirlenebilir. Bugün bu hesaplama biçimi, korelasyon tekniği olarak bilinen çeşitli formüllere kaynaklık ederek yaygın şekilde kullanılmaktadır.