Sözlükte Rey Nedir:
Oy:

Sözlükte Göz Nedir:
Göz: Görme organı.

Sözlükte Açı Nedir:
Tat alma organında bazı maddelerin bıraktığı yakıcı duyu, tatlı karşıtı.
Can acıma duygusu.
Gerçek anlamda sinir uçlarımızla vücudumuzun bir yerinde oluşan bir zararın beyne hızlıca iletilerek haberdar edilip refleks olarak korumaya geçilmesi olayı. Örneğin parmağınıza birşey battığında.
Mecaz olarak ise yaşadığımız bu gerçek anlamdaki acıyı manen yani aslında gerçekten bir yerimize birşey olmaz ama ruhumuzda aynı parmağımıza birşey battığındaki gibi tepki vererek beynimizi aynı sinyalleri gönderir. Mesela bir arkadaşımız kaybetmekten acı duyarız acıyı ruhumuzda ve bedenimizde çekeriz. Birine birşey anlatamamak veya işte arkadaşların dediği gibi aşk acısı birini çok sevip ama onun sizi sevmemesi gibi.

Sözlükte Ufuk Nedir:
çekülün gösterdiği dikey çizgi ile gözlemci üzerinden geçen düzlem, göz erimi.

Sözlükte Tema Nedir:
Tema -Tem nedir? Bir sanat eserinin merkezinde yer alan temel duygu ve düşünce demektir. Konu ve ana düşünce ile yakınlığı nedeniyle onlarla karıştırılmaması gereken bir terimdir. Konunun somut nitelikli olmasına karşılık, tema soyut özellikler gösterir. Bir eserin teması, onun konusu değildir. Konunun çok özel bir biçimde işlenmiş ayrıntısıdır. Ölümün konu edildiği bir eserde “ölüm karşısında duyulan hüzün“, bu eserin teması olarak ifade edilebilir. Bir şeyin edebiyat eserine konu edilmesi için, bir yazar veya şairin o konuyu seçmiş olması yeterlidir. Oysa tema, edebî şahsiyetin sanatçı yönünün, yorumlama gücünün bir göstergesidir. Tema bütün sanat dallarının ortak terimlerinden biridir. İnançlar ve kültürel değerler, herhangi bir temanın farklı toplumlarda, hatta aynı toplumda bile değişik biçimlerde ele alınmasına neden olur. Söz gelişi aşk teması, edebiyatın bir döneminde ince duyarlıkları ifade ederken, başka bir dönemde maddî hazların ifade aracı olarak işlenebilir. Tema bir eserde, insandaki beyin gibidir. Eserde anlatılan her şeyde ve anlatma biçiminde temanın etkisi vardır. Edebî şahsiyetin eserini yazma amacı, doğrudan doğruya tema ile ilgilidir. Eğer bir eserin teması doğru belirlenirse, eserin doğru anlaşılma şansı da artar. Bir eserin değerini konusu değil teması belirler. Bunun gerçekleşmesi ise, temanın düşünce dokusu ve yorumlanışı ile ilgilidir. Bir eserin konusunun nasıl yorumlandığı sorusuna bulunan cevap, temanın belirlenmesinde ipucudur. Eserin bütününe hakim olan bir tema, iyi işlenmek kaydıyla, eserin sağlam bir kompozisyon kazanmasında etkili olabilir. Tema soyuttur ve soyutluğun derecesi edebî şahsiyetin özellikleriyle yakından ilgilidir. Tema, somut verilerle desteklendiği zaman eserin başarısı artar. Bir edebî eser veya metin, birden fazla temadan meydana gelebilir. Fakat bunlardan biri veya birkaçı edebî eser veya metinde daha bir önem kazanmış olarak karşımıza çıkar. İkinci, üçüncü derecedeki temalar, asıl temayı besler, eseri zenginleştirir. Eserin daha iyi anlaşılmasını kolaylaştırır.

---

Şiirde Tema (Özet) :

Şiirde dile getirilen duygu, düşünce ve hayale tema denir. Şiir bir düşünce yazısı olmadığı için “tema” sözcüğünden daha çok esrede dile getirilen duygu ve hayali anlamalıyız. Şiirde tema kimi zaman bir aşk, ayrılık acısı, ölüm korkusu gibi bireysel duygular kimi zaman da başka insanlar için üzüntülerin yer aldığı toplumsal konuları da içerebilir.

---

Şiirde Tema (Detay) :

Her eserin bir yazılış amacı, iletmek istediği bir mesaj vardır. Eserde iletilmek istenen mesaja “tema” denir. Şiirde daha çok duygu ve hayaller işlenir; bir şiirde yoğun olarak işlenen duygular ve hayaller şiirin temasını oluşturur. Şiiri oluşturan her birimin bir teması vardır. Bu temalar birleşerek şiirin ana temasını oluşturur. Şiirde işlenen temalar soyut bir kavram veya düşüncedir, bu soyut kavramlar şiir dışında da vardır. Şiirle somutlaştırılan temaya da “konu” denir. Aynı temayı işleyen birden çok şiir vardır. Ancak bazıları diğerlerinden daha başarılıdır; bunun nedeni, temanın işleniş biçimidir. Şiirde işlenen temanın şiirin yazıldığı dönemle ve şairle ilişkisi vardır.

---

Örnek Şiirde Tema İncelemesi:

---

Mert dayanır, namert kaçar Meydan gümbürgümbürlenir Şahlar şahı divan açar Divan gümbür gümbürlenir Yiğit kendini öğende Oklar menzilin döğende Şeşper kalkana değende Kalkan gümbür gümbürlenir Ok atılır kalesinden Hak saklasın belâsından Köroğlu’nun narasından Her yan gümbür gümbürlenir Köroğlu Şiirin Teması : Şairin şiirde iletmek istediği mesaj yiğitlik ve yiğitliğin gücüdür. Şair savaş tasvirleriyle yiğitliği somutlaştırmıştır. Şiirin Konusu : “yiğitleri övme”dir. Şiirin yazıldığı dönem ve şairle ilişkisi: Köroğlu 16. yüzyılda yaşadığı sanılan bir şairdir. Bolu’nun Gerede ilçesindendir. Celâlî İsyanları’na karışmıştır. Sivas – Tokat arasındaki kervan yollarını kesmiş, aldıklarını fakir halka dağıtmıştır. Babasının intikamını almak için dağa çıkmış Bolu beyine karşı savaşmış; güçsüzleri, haksızlığa uğrayanları korumuş bir yiğittir. Görüldüğü gibi şairin hayatında öne çıkan en önemli özellik yiğitliği; yaşadığı dönemin en önemli özelliği ise haksızlıkların olmasıdır. Şiirin teması ve yapısı arasında ilişki vardır. Tema, şiirin yapısı ve anlatımıyla somutlaştırılır. Yapıyı meydana getiren ses ve anlam kaynaşmasından oluşan birimlerin tümü “tema”yla birleşir. Temayı bulmak için “Şair, bu şiiri niçin yazmıştır?” sorusunu sorarız, aldığımız yanıt bize temayı verir.

---

Şiirde Tema Örnekleri

Ziller Çalacak Ziller çalacak… Sizler derslerinize gireceksiniz bir bir. Zil çalacak, ziller çalacak benim için Duyacağım evlerden, kırlardan, denizlerden; Tâ içimden birisi gidecek uça, ese… Ama ben, ben artık gidemeyeceğim Zil çalacak… Siz geminize treninize gireceksiniz bir bir. Zil çalacak, ziller çalacak benim için Duyacağım iskelelerden istasyonlardan bütün, Tâ içimden birisi koşacak ardınızdan… Ama ben,ben artık gelemeyeceğim Sonra bir gün bir çalacak yine, Hiç kimseler, kimsecikler duymayacak… Ne sınıflar,ne iskeleler,ne istasyonlar, ne siz… Tâ içimden birisi kalacak oralarda… Ben gideceğim. Zeki Ömer Defne Konusu: Şiir üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde öğretmenin öğrencilerinden ayrılışı, ikinci bölümde öğretmenin öğrencileri tarafından unutulma korkusu son bölümde ise yaşlılık ve ölüm korkusu konu olarak ele alınmıştır. Teması: Öğretmenlik mesleğinden ayrılmanın verdiği acı ve özlem veya meslek sevgisi tema olabilir.

---

SEVİYORUM SENİ Seviyorum seni ekmeği tuza banıp yer gibi Geceleyin ateşler içinde uyanarak ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi Ağır posta paketini neyin nesi belirsiz telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi Seviyorum seni denizi ilk defa uçakla geçer gibi İstanbul'da yumuşacık kararırken ortalık içimde kımıldayan bir şeyler gibi Seviyorum seni Yaşıyoruz çok şükür der gibi. NAZIM HİKMET Teması : Nazım Hikmet, bu şiirinde aşkın kendisi için ne anlam ifade ettiğim günlük hayattan örnekler seçerek somutlaştırmaktadır. Şairin bakış açısıyla aşk; merak, heyecan, ihtiyaç ve yaşama sevinci demektir.

---

AKIL GÖZÜ Seni bulmaktan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim. Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep, hep yeniden başlamak isterim. Özdemir Asaf Teması : Özdemir Asaf bu şiirinde aşka duygu penceresinden değil akıl penceresinden bakmaktadır. Ona göre aşk, aranması, anlaşılması ve her daim yeniden keşfedilecek bir yönü bulunması gereken bir dünyadır.

---

Seni Asla Lekeleyemem seni asla lekeleyemem,çünkü en derinimdesin buluşmak için çırpındığım o ta içimde. seni asla lekeleyemem,çünkü günlük,basit,sıradan hayatımda yoksun yasakların geri çekildiği, korkunun sustuğu o saf anlarda beliriyor kalbin...kalbime... Cezmi Ersöz Teması : Cezmi Ersöz aşkın arındırıcı yönünü, saflığım, temizliğini ön plana çıkaran bir yaklaşımla oluşturmuştur bu şiirini. Ona göre sevdiği kişiye karşı duyduğu aşk, her türlü kirden uzakta, en korunaklı yerdedir. Yüceltilmiş bir aşk anlayışıyla oluşturulan bu şiirde şair istese bile sevgilisini asla lekeleyemeyeceğinden söz etmektedir. Çünkü şairin yaşadığı hayat, basit ve sıradandır. Aşk ise o sıradan hayatın içinde değildir.

Sözlükte Nazar Nedir:
Bakış, bakma, göz atma:

Sözlükte İnanç Nedir:

1. İnanç, bir kişiye, şeye, Tanrıya, herhangi bir öğretiye ya da görüşe duyulan bağlılıktır. İnanç kanıta dayalı olmayabilir. Kelime sıklıkla güven ya da umut yerine de kullanılır. Dinde inanç genellikle bir Tanrı, doğa ya da evrenin yapısı hakkında öğretiler içerir.
2. Bir düşünceye gönülden bağlı bulunma: “Bilhassa kadınlar arasında hurafeye inanç fazla buralarda.” -F. Otyam.
3. Birine duyulan güven, inanma duygusu.
4. İnanılan şey, görüş, öğreti: “Kendi getirdikleri inançtan başka her şeye kapalıdır zevkleri.” -N. Ataç.
5. din b. Tanrı'ya, bir dine inanma, akide, iman, itikat: “Herkes, vicdan, dinî inanç ve kanaat hürriyetine sahiptir.” -Anayasa.
6. Sözüne güvenilir, inanılır (kimse).
7. Bir düşünceye gönülden bağlılık.
8. Allah’a, bir dine inanma, iman.
9. Güven ve inanma duygusu.

İnanç Nedir

Bir şeyi güvenle doğru sayma tutumu. Bu anlamda:
1. Yeterince gerekçesi bulunmayan, kesin olmayan bir şeyi doğru sayma; us yoluyla genel geçer bir doğrulama yapmadan, başkasının tanıklığı üzerine kurulmuş kanıtları, hiç bir kuşku duymaksızın onaylama.
2. Öznel olarak yeterli olan, ama nesnel olarak yeterli olmayan gerekçelerden ötürü bir şeyi doğru sayma. // Bu:
a. usa uygun,
b. duygulara uygun,
c. istemeye uygun bir kanı ve onaylama olabilir.
3. Bütün yapıp etmelerimizin temelinde bulunan yaşamadan gelen zorunlulukla dış dünyanın (nesnelerin, başka benlerin, Tanrı'nın) var olduğunu kabul etme; bilimsel, ahlaksal, estetik ve fizikötesi açıklamalarda, önermelerin doğruluğunu onaylama.
4. (Hume'da) Alışkanlık kavramı ile bağlılık içinde temel kavramlardan biri: Bir algı ya da anıya bağlı duygu ; Hume'a göre var olma, algılanmış olma ile aynı şey olduğundan var olma algılanmadan edinilen bir inançtır.
5. Kişisel düşünmeye dayanmayan, ortaklaşa düşüncenin yansısı olan onaylama ve inanış. (Sanı olarak inanç.)
6. Yabancı bir yetkenin etkisiyle bir şeyi doğru sayma; bu anlamda inanç, inanılan, özellikle dinsel alanda doğru sayılan şeydir.

Sözlükte Fikir Nedir:
Düşünce, mülahaza, mütalaa:

Sözlükte Zaviye Nedir:
zaviye: köşe. * küçük tekke. * iki çizginin birleşmesi ile hasıl olan köşe, şekil. * mat: birbiriyle kesişen iki satıh veya iki çizginin birleştiği yerde meydana gelen açıklık. açı. açı ölçü birimi 360 eşit parçaya bölündüğü takdirde "derece", 400 eşit parçaya bölündüğü takdirde "grat" tır.

Sözlükte Mezhep Nedir:
Mezhep Nedir (Özet) : Mezhep, (Arapça: مذهب mezheb, çoğulu. مذاهب‎ mezāhib) bir dinin çeşitli görüş ayrılıkları nedeniyle ortaya çıkan kollarından her birine verilen isimdir. Bir din bünyesinde, o dinin hâlihazırda kabul gören, yerleşiklik kazanmış veya kurumlaşmış öğreti ve pratiğinden farklılaşan inançlarla ortaya çıkan insanların oluşturduğu grup. Mezhepler dinin uygulama alanındaki kırılma noktalarıdırlar. din görüşü pratik hayatta insanların ihtiyaçlarını karşılayamaz olunca mezhepleşir, tarikatlaşır. mezhepler itikadî (inançla ilgili) veya fıkhî (hukuksal) ayrılıkları da kapsayabilir. İslam peygamberi de “benim ümmetim 73 fırkaya ayrılacaktır” demiştir.

---

Mezhep Nedir

---

Kelime olarak takip edilen yol, görüş, manalara gelir. Din açısından ise, müctehid sıfatını kazanmış bir islam aliminin kapalı veya kesin olmayan (zanni) ayet ve hadisleri islamın temel prensiblerine zıt gelmeyecek şekide yorumlayarak çözüm getirmesine denir. Mezhebler önce 2'ye ayrılır: 1 - Fıkhî mezhebler, 2 - İtikâdî mezhebler...

---

Fıkhi Mezhebler

---

4'e ayrılır: 1 - Hanefî mezhebi, 2 - Mâlikî mezhebi, 3 - Şâfiî mezhebi, 4 - Hanbelî mezhebi. Şimdi bunları sırası ile görelim:

1. Hanefi Mezhebi

Hanefî mezhebinin kurucusu İmam-ı A'zam Hazretleridir. İmam-ı A'zam, en büyük imam demektir. Asıl adı Nu'man olan İmam-ı A'zam'ın, künyesi Ebû Hanife'dir. Hicretin 80'inci yılında Kûfe'de doğmuş, Hicrî 150'de Bağdat'ta vefat etmiştir. Hanefî mezhebi, önce Irak'ta doğmuş, oradan doğuya ve batıya yayılmıştır. Abbasîler devrinde hâkimlerin çoğu Hanefî idi. Anadolu ve Balkanlardaki Türkler arasında, Hanefî mezhebi yaygındır.

2. Maliki Mezhebi

Kurucusu İmam Mâlik bin Enes Hazretleridir. Hicrî 93 tarihinde Medine'de doğmuş, H. 179'da yine Medine'de vefat etmiştir. Mâlikî mezhebi, önce Hicaz halkı tarafından benimsenmiş ve hacca gelenler vasıtasıyla Kuzey Afrika'ya ve o zaman Endülüs denen İspanya'ya yayılmıştır.

3. Şafii Mezhebi

Kurucusu İmam-ı Şâfiî Hazretleridir. İmam-ı Şâfiî'nin asıl ismi Muhammed'dir. H. 150 tarihinde Gazze'de doğmuş, 204 tarihinde Mısır'da vefat etmiştir. Hâşimoğulları soyundan gelmektedir. Şâfiî mezhebi önce Mısır'da yayılmış, sonra kısmen Suriye, Yemen, Irak ve Horasan taraflarına geçmiştir. Bugün Mısır'ın çoğunluğu Şâfiîdir. Anadolu'nun güney taraflarında, Suriye ve Irak'ta da Şâfiî mezhebinde olanlar mevcuttur.

4.Hanbeli Mezhebi

Kurucusu Ahmed bin Hanbel Hazretleridir. H. 164 tarihinde Bağdat'ta doğmuş, 241 tarihinde yine orada vefat etmiştir. Hanbelî mezhebi daha çok Necid taraflarında tutulmuştur. Hâlen Necid'de Hanbelî mezhebi hâkimdir.

---

İtikadi Mezhebler

---

İtikad hususunda başlıca 3 mezheb vardır: 1. Ehl-i Sünnet mezhebi 2. Ehl-i Bid'a mezhebi 3. Ehl-i Dalalet mezhebi.

1. Ehl-i Sünnet Mezhebi

Hz. Peygamberin yolundan gidenler, o yoldan hiç sapmayanlar demektir. Ehl-i Sünnetin dayanağı Kitab ve Sünnettir. Kitab ve Sünnette ne buyurulmuşsa, Ehl-i Sünnet öyle inanır, öyle hareket ederler. Ehl-i Sünnet de, Matüridiyye ve Eş'ariyye olmak üzere ikiye ayrılır. --Mâtüridiyye Mezhebi: Kurucusu Ebu Mansur Muhammed Hazretleri'dir. Semerkand köylerinden Mâtürid'de doğmuştur. H. 333'te vefat etmiştir. Genellikle Hanefîler, Mâtüridî mezhebindedirler. --Eş'ariyye Mezhebi: Kurucusu Ebu'l-Hasan Eş'arî Hazretleridir. Asıl adı Ali'dir. H. 200 tarihinde Basra'da doğmuş, 324'de Bağdat'da vefat etmiştir. Mâlikîler ve Şâfiîler, itikadda Eş'arî mezhebini benimsemişlerdir. Hanbelîler, fıkıh gibi îtikadda da İmam Ahmed bin Hanbel'e bağlıdırlar. Ayrı bir îtikadî mezhebleri yoktur. Eş'arî ile Mâtüridî mezhebleri arasında, bâzı küçük görüş ayrılıkları dışında, büyük bir farklılık yoktur. İkisinin de temel görüşleri aynıdır ve Sünnete uygundur.

2. Ehl-i Bida

Hazret-i Peygamberin(s.a.s) getirdiği hükümleri ve Kur'an'ın emirlerini kendi arzularına göre yorumlayan, az veya çok Sünnet yolundan sapan, bid'ata giren kimselerdir. Bid'at, Hz. Peygamber ve Sahâbe devrinde bulunmadığı halde, sonradan ortaya atılan ve dînin esaslarına zıd düşen, her türlü söz, düşünce ve işe denir. Ehl-i bid'ayı Peygamberimiz şiddetle kınamışlardır: "Sözlerin en hayırlısı Allah'ın Kitabı; yolların en hayırlısı da Muhammed'in (sav) yoludur. İşlerin en kötüsü sonradan çıkarılanlardır. Ve her sonradan uydurulan şey (bid'at) de delâlettir, sapıklıktır." İnançla ilgili olan bid'atlar, îtikadî bid'atlardır. Bunlar, îtikadî hususlarda Hz. Peygamberden sağlam bir şekilde nakledilen esaslara zıd düşen inançlardır. Mu'tezile, Cebriye gibi bâzı fırkaların inançları, bu kısma girer. İş ve amelle ilgili bid'atlere ise, amelî bid'at denir. Bazı şiîlerin, çıplak ayağa meshetmeleri gibi... Sünnet olan mesh ise, mestler üzerine meshetmektir. Dînin îtikadî ve amelî esaslarını doğrudan doğruya ilgilendirmeyen veya bu esaslara bir zıdlık ve aykırılık taşımayan yenilikler, sonradan ortaya çıkma şeyler, bid'attan sayılmazlar.(İmam-ı ŞAfii şöyle demiştir; Şeriatta aslı bulunan herşey Selef(sahabe ve tabin) onu yapmasa bile bid'at değildir) Bid'atı ikiye ayırarak tasnif eden âlimler de vardır: 1. Bid'at-i hasene: İyi ve güzel bid'at, İslâmî esaslara zıd düşmeyen, yeni âdet ve fiiller... Meselâ, namazdan sonra tesbih kullanmak gibi. 2. Bid'at-ı seyyie: Kötü ve İslâm'a aykırı bid'at... Evliya türbelerine mum dikmek, mezarlıklardan medet ummak, vb. gibi şeyler. İtikadî bir mezheb olarak ehl-i bid'a ayrıca kendi arasında birçok kollara ayrılır ki, başlıcaları şunlardır: 1. Cebriye, (Temel Olarak KAderdeki görüşlerinden dolayı hak mezheplerden ayrıdırlar... Kurucusuna göre; İnsanda cüz'i irade yoktur, seçme şansı verilmemiştir) 2. Mu'tezile, (Aklı vahiyten daha üstün tutar... Örneğin; Şeriatta Nas olan birşey bilimsel kurallara uymuyorsa tevil edilir ve akla uygun hale getirilir) 3. Mürcie, (İnsanın yalnızca kelime-i tevhid inancı ile Allah-u tealanın hiçbiri emrini yerini getirmese de ehli necattır(kurtulmuş) diye savunurlar, istedikleri kadar da günah işleyebilirler... Hatta bunlara göre munafıklar; "La ilahe illallah Muhammeden resulullah" (kavlen) dedikleri için aslında cennete gireceklerdir) 4. Haricîlik, (Yalnızca kurandan hüküm çıkarma metodu... Sünneti şer'i nas olarak kullanmazlar, bu yüzden sıffin savaşında Hz. Ayşe validemizin ve Aşere-i mübeşşere (cennet ile müjdelenen 10 sahabe) den ikisi olan Hz. Ebu Talha bin Ubeydullah ve Zübeyr Bin Avvam'ın; Hakem olayında da Hz. Ali ve Hz. Muaviye'nin kafir olduklarına hüküm vermişlerdir) 5. Şîa, (Genel itibariyle 4 Büyük Halifeden Hz. Ali dışındakileride sevmeyen ve tanımayanlardır ve kuranı kerimin bazı ayetlerinde (haşa) eksiklik olduğunu iddia ederler) 6. Vehhâbîlik. (İngilizlerin ümmeti parçalamak için ortaya çıkardığı siyasi menşeli bir harekettir...Günümüzde SELEFİ'lik adı altında başka bir kola ayrılmışlardır...) Ehl-i bid'anın bu temel mezheblerinin her biri de, kendi arasında pek çok fırkalara, gruplara ayrılırlar.

3. Ehl-i Dalalet mezhebi

Bahailik Örnek verilebilir... Ve Şia'nın bazı kolları ile birlikte Durzilik... Bunların Allah'a, Peygamber'e ve Ahirete İman konusunda Sapkınlığa düşmüşlerdir... Mesela Bahailer kurucularının ilah olduğunu iddia eder, namazlarını onun öldüğü eve doğru kılarlar...

---

Hz. Muhammed(s.a.v)'in zamanında "mezhep" var mıydı? Mezhepler ayet ve hadisleri farklı anlamaktan kaynaklanan ekollerdir ve farklı anlayışların en baştan itibaren islam toplumunda bulunması doğaldır. Ancak farklı anlayışların kurumsallaşması anlamında Muhammed'in zamanında mezhep yoktur. Dini meselelerde inananlar Muhammed'e geliyor, soruyordu. Muhammed hüküm veriyor, muhakeme için gelenlerin davalarını neticeye bağlıyordu. Bazen de soruyu cevaplandırmak için konu hakkında ayet gelmesini bekliyordu. Eğer ayet açıklamaya muhtaçsa, Muhammed o ayeti izah ediyordu. Muhammed'in sözleri kesin bağlayıcılığa sahipti, bir meselede ne diyorsa, Sahabiler onu yapıyorlardı. Çünkü bununla ilgili Allah’ın emri vardı:“Muhammed size ne emretmişse alın, neyi yasaklıyorsa ondan da kaçının…” Böyle olunca, Muhammed hayatta iken farklı mezheplere ihtiyaç yoktu diye düşünenler olsa da, günümüzde mezheplere gerçekten ihtiyaç var mı, yok mu diye farklı alimler tarafınca tartışılıyor. Bu görüşün en önemli gerekçelerinden bir tanesi de, mezheplerin varlığı, İslam aleminde birlik oluşturulmasında en büyük engellerden biri olarak görünmesidir. Mezhep karşıtı olanlar tarafından Kuran'dan Al-i İmran Suresi 103. ayet gösterilir: "Hep birlikte Allah'ın ipine (Kur'an'a) sımsıkı sarılın. Parçalanıp bölünmeyin...".

Sözlükte Kaymak Nedir:
Sütün yüzünde zar durumunda toplanan, açık sarı renkli, koyu yağlı katman.

Sözlükte Telâkki Nedir:
Anlayış, görüş

Sözlükte Mütalâa Nedir:
mütalaa (A.) 1 مطالعه .okuma. 2.görüş. 3.inceleme.

Sözlükte Konsept Nedir:
1. kavram. 2. anlayış, görüş, düşünce.

Sözlükte İçtihat Nedir:

İçtihat: hukuk otoritelerinin hukuki sorunlar konusundaki görüş, düşünce ve kanaatleridir. İçtihatlar, konulmuş hukuk kurallarına açıklık getirir, ancak yeni hukuk kuralı getiremezler.

İçtihat, yasa tarafından hüküm belirtilmemiş bir konuda, daha önceki bir mahkeme kararının esas alınmasıdır.
 
Somut olayda mevcut olan anlaşmazlık konusunda, üst mahkemelerin benzer olaylar bakımından verdiği farklı kararlarla ortaya çıkan ve anlaşmazlığı ortadan kaldırmaya yönelik; yetkili üst kurullarca alınan kararlardır. İçtihadı Birleştirme Kararları dışındakiler benzer hukukî durumlarda Yargıtay Genel Kurullarını, Dairelerini ve Adliye Mahkemelerini bağlayıcı nitelikte değildir. İçtihadı Birleştirme Kararları, tahkim prosedüründe Hakem Kurulları için de bağlayıcıdır.

Sözlükte Üst İnsan Nedir:
Görüş, irade gibi nitelikleri yüksek, yetenek ve erdemleri herkesten üstün olan insan, dâhi

Sözlükte Kafatasçı Nedir:
Kafatasçılıktan yana olan kimse, görüş

Sözlükte Noktainazar Nedir:
Görüş, görüş açısı