Cevap :

Halk Şiiri Özellikleri

1. İslamiyetin kabulünden önceki dönemden büyük izler taşır.
2. Genellikle aşk, ayrılık, sevgiliye özlem, doğa güzelliği, toplumsal olaylar, ölüm, yiğitlik din ve tasavvuf konuları işlenmiştir. Şiirler işledikleri konulara göre çeşitli isimler alır.
3. Halkın anlayacağı konuşma dili kullanılmıştır.Ancak 17. yüzyıldan sonra özellikle tasavvuf şairleri tarafından Arapça ve Farsça sözcüklere de yer verilmiştir.
4. Nazım birimi dörtlüktür.
5. Hece ölçüsü, en çok da 7-8 ve 11 li kalıpları kullanılmıştır.
6. Genellikle yarım ve cinaslı kafiye kullanılmıştır.
7. Koşma, türkü, mani , destan, semai gibi nazım şekilleri kullanışmıştır.
8. Divan edebiyatındaki gibi olmasada söz sanatlarına ve kalıplaşmış söyleyişlerine yer verilmiştir. Örneğin; boy selvi ile, kaş yay ile, kirpik ok ile, diş inciye ile anlatılmıştır.
9. Halk edebiyatında anlatım samimi, canlı ve sadedir.
10. Şiirler belli bir ezgi genellikle saz eşliğinde söylenir.
11. Halk edebiyatında, sanatçıların şiirlerin toplandığı defterlere cönk veya mecmua adı verilir.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat

Cevap : a. Dil, halk arasında kullanılan konuşma dilidir. İslâm uygarlığının etkisiyle konuşma diline birtakım sözcükler girdiği gibi, Halk şiirine de, özellikle XVI. yüzyıldan sonra, birtakım yabancı sözcükler ve yabancı dil kuralları girmiştir.

b. Halk edebiyatında şiir, musikiden ayrılmamıştır. Bu edebiyatta şiir, saz şairi veya âşık denen şairler tarafından, bağlama adı verilen bir sazla söylenir.

c. Halk şiirinin nazım ölçüsü hece veznidir.

ç. Halk şiirinin kendine özgü birtakım nazım biçimleri vardır. Bunların baş­lıcaları mani, koşma, semai, türkü, v.b... dir.

Halk edebiyatının nazım birimi dörtlük’tür; yani düşünceler dörder mısralık bendler içinde anlatılır. (Saz şairleri, şiirin içindeki dörtlüklerin bir tanesine hane, hepsine birden katar derler.)

d. Halk şiirinde çoklukla yarım kafiye kullanılır. (Saz şairleri kafiyeye ayak derler.)

e. Halk edebiyatında konulara göre isim alan şiir türlerinin başlıcaları şun­lardır: güzelleme, taşlama, koçaklama, ağıt, şathiye, ilâhi, nefes vb...