İşte Cevaplar
Cevap :
Çevirmen: Selen Ak
Yayınevi: Yabancı
ISBN: 9786055016913
Sayfa: 312 sayfa Basım Tarihi: 2016
Türü önemli değildir:
İster yanıp sönen ışıklarıyla kan kırmızı Atolla olsun, ister fırfırlı çiçek şapkalısı, isterse de yarı saydam Ay denizanası Aurelia Aurita, fark etmez. İş nabız atışlarındadır, hızlıca kasıldıktan sonra gevşeyişlerindedir. Bir hayalet kalbi andırırlar. Bir tarafmdan bakınca öteki tarafmı görür, o güne dek yitirdiğiniz ne varsa hepsini bağrında gizleyen bambaşka bir dünyaya bakarsınız.
Oysa denizanalarımn kalpleri yoktur; kalpleri, beyinleri, kemikleri, kanları yoktur ama bir süre izleyin, attıklarını görürsünüz.
Bayan Turton'm dediğine göre, seksen yaşma kadar yaşayan birinin kalbi, üç milyar kere atmıştır. Ben de böy le büyük bir rakamı gözümün önüne getirmeye çalıştım. Üç milyar. Üç milyar saat önce modem insan yoktu; yal nızca her yanı kıllarla kaplı, homur homur homurdanan, gözü dönmüş mağara adamları vardı. Üç milyar yıl önce yaşam bile yoktu neredeyse. Oysa kalbiniz, durmaksızın çalışan, sürekli atan kalbiniz üç milyarı görür.
Ama yalmzca o kadar uzun yaşarsanız.
Kalbiniz hep atar. Sizse o sırada uyursunuz, televiz yon izlersiniz, kumsalda durursunuz, ayak parmakları nız kumlara gömülür. Belki beyaz beyaz ışıltılar saçan karanlık okyanusa bakarak saçlarınızı yeniden ıslatmaya deyip değmeyeceğini düşünürsünüz. Belki mayonuzun askılarının güneşte yanmış omuzlarınızı biraz sıktığını ya da güneşin gözünüzü aldığını fark edersiniz.
Gözlerinizi biraz kısarsınız. O anda herkes kadar canlısmızdır.
Dalgalar (dikkatinizi çeksin ya da çekmesin, kalp atış ları gibi) birbiri ardına ayak parmaklarmıza vurup du rurken, mayonuzun lastiği teninize batarken belki güneş ten ya da mayonuzun askısından çok, suyun soğukluğu veya dalgaların ayaklarınızın altındaki ıslak kumda açtı ğı gediklerdir dikkatinizi çeken. Anneniz yakınlarda bir yerdedir. Fotoğraf çekiyordur, ona dönüp gülümseme niz gerektiğini bilirsiniz.
Ama hiçbir şey yapmazsınız. Dönmezsiniz, gülümse mezsiniz, öylece denize bakmayı sürdürürsünüz. İkiniz de o ânın önemini ya da sizi nelerin beklediğini bilmezsi niz. (Nasıl bileceksiniz ki?)
Bu plan Suzy'nin o güne kadar beslediği tüm korkularından sıyrılmasını ve önüne çıkan tüm engellere karşı koymasını sağlayacaktı. Önünde denizanalarıyla, evrene dair mucizelerle, yeni arkadaşlıklarla ve umutla dolu, kalpleri sızlatacak kadar içten bir yolculuk vardı.
Hayatı, ölümü ve evrenin hayret verici harikalarını… ve hemen yanı başınızdaki sevgi ve umut olasılıklarını fark etmek sandığımız kadar kolay olmayabilir mi?
Kitaptan Alıntılar
Dokunmak
"Yedinci sınıfın ilk üç haftasında bir şeyi çok iyi öğrendim: Bir insan yalnızca susarak görünmez olabilirmiş. Görünmeyi, insanın gözleriyle algıladığı bir şey sanırdım hep. Oysa Eugene Field Memorial Ortaokulu, sonbaharda akvaryum gezisi düzenlediğinde ben, Suzy Swanson, tümüyle gözden kaybolmuştum. Görünmek, gözlerden çok kulaklara bağlıymış meğer. Dokunma havuzunun bulunduğu odada durmuş, mikrofona konuşan sakallı akvaryum görevlisini dinliyorduk. "Ellerinizi düz tutun" dedi adam."
(s. 15)
Olanaksız bir şeyin, nasıl tek olasılığa dönüşebileceğini anlamıyorlardı.
(s. 278)
Suzy'nin, on iki yaşındaki bir çocuğa göre fazla olgun düşünceleri var. Bu olgunluk, insanların kötü tarafını görmesine ve bunu sorgulamasına sebep oluyor. Bu da kitabı karamsar bir havaya sokuyor aslında.
Kendimi, senin beni az önce gördüğün gözle görüyorum.
Bu dünyaya yakışmıyorum.
(s. 143)
Küçük görünen ama çocuk yaşta psikolojik travmalara sebep olabilecek büyük olaylara yer verilmişti bana göre. Güzel mesajlar içeriyor, insan davranışlarına birtakım eleştirilerde bulunuyordu.
İnsanlar konuşmasalardı, bir şey söylediklerinde,
söylemeyi seçtikleri şeyler önem kazanırdı.
(s. 132)
Fakat kitapta ilgimi çeken, merak etmeme, heyecanlanmama sebep olan hiçbir şey yoktu. Baştan sona sıkıcıydı. Okurken o kadar sıkıldım ki, ne zaman bıraksam yeniden elime almakta büyük sorun yaşadım.
Beni yer yer üzen, büyük ölçüde de sinirlendiren bir kitap oldu. Suzy'nin ölen arkadaşını hiç ama hiç sevmedim, bu yüzden de Suzy ne zaman onu öldürenin denizanaları olabileceği gerçeğine tutunmaya çalışsa daha fazla kızdım. Ama Suzy'nin sevgisini de anlayabiliyordum; on iki yaşındaki bir çocuk, en yakın arkadaşını ne kadar silebilirse Suzy de o kadar vazgeçmişti arkadaşından.
Sessizlik sesten fazlasını söyleyebilir,
aynı şekilde bir kimsenin yokluğu, varlığından bile çok yer kaplayabilir.
(s. 258)
Kirkus Review, Starred Review
"Birçok çocuk için faydalı olacak ve onları derinden etkileyecek bir kitap"
New York Times Book Review
"Bu romanda hepsi var: akıcı bir hikâye, özgün sesler ve karakterler, başarılı bir kurgu ve harikulade bir yazım tekniği. Okurlar, bu kitabı bitirdikten sonra bile etkisinden kurtulamayacaklar."
VOYA, Starred Review
"Benjamin'in temiz ve akıcı bir dille yazdığı romanı, her yaştan okura hitap ettiği gibi tartışmaya açık noktalarla da zenginleştirilmiş. Beklenmedik şekilde fevkalade iyi bir çıkış romanı."
Booklist, Starred Review
"Okurlar harika yazılmış bu romanda kendilerini bulacaklar."
School Library Journal, Starred Review
"Gençliğin erken yaşlarında yaşanan inişleri ve çıkışları harikulade şekilde anlatan bir roman."
Publishers Weekly, Starred Review
Kaynak: https://hayalet-kalp-kitabinin-ozeti.nedir.org/
Diğer Cevaplara Gözat
Kitap Bilgileri
Yazar: Ali BenjaminÇevirmen: Selen Ak
Yayınevi: Yabancı
ISBN: 9786055016913
Sayfa: 312 sayfa Basım Tarihi: 2016
Özet
Bir denizanasına yeterince bakarsanız, gözünüze atan bir kalp gibi görünür.Türü önemli değildir:
İster yanıp sönen ışıklarıyla kan kırmızı Atolla olsun, ister fırfırlı çiçek şapkalısı, isterse de yarı saydam Ay denizanası Aurelia Aurita, fark etmez. İş nabız atışlarındadır, hızlıca kasıldıktan sonra gevşeyişlerindedir. Bir hayalet kalbi andırırlar. Bir tarafmdan bakınca öteki tarafmı görür, o güne dek yitirdiğiniz ne varsa hepsini bağrında gizleyen bambaşka bir dünyaya bakarsınız.
Oysa denizanalarımn kalpleri yoktur; kalpleri, beyinleri, kemikleri, kanları yoktur ama bir süre izleyin, attıklarını görürsünüz.
Bayan Turton'm dediğine göre, seksen yaşma kadar yaşayan birinin kalbi, üç milyar kere atmıştır. Ben de böy le büyük bir rakamı gözümün önüne getirmeye çalıştım. Üç milyar. Üç milyar saat önce modem insan yoktu; yal nızca her yanı kıllarla kaplı, homur homur homurdanan, gözü dönmüş mağara adamları vardı. Üç milyar yıl önce yaşam bile yoktu neredeyse. Oysa kalbiniz, durmaksızın çalışan, sürekli atan kalbiniz üç milyarı görür.
Ama yalmzca o kadar uzun yaşarsanız.
Kalbiniz hep atar. Sizse o sırada uyursunuz, televiz yon izlersiniz, kumsalda durursunuz, ayak parmakları nız kumlara gömülür. Belki beyaz beyaz ışıltılar saçan karanlık okyanusa bakarak saçlarınızı yeniden ıslatmaya deyip değmeyeceğini düşünürsünüz. Belki mayonuzun askılarının güneşte yanmış omuzlarınızı biraz sıktığını ya da güneşin gözünüzü aldığını fark edersiniz.
Gözlerinizi biraz kısarsınız. O anda herkes kadar canlısmızdır.
Dalgalar (dikkatinizi çeksin ya da çekmesin, kalp atış ları gibi) birbiri ardına ayak parmaklarmıza vurup du rurken, mayonuzun lastiği teninize batarken belki güneş ten ya da mayonuzun askısından çok, suyun soğukluğu veya dalgaların ayaklarınızın altındaki ıslak kumda açtı ğı gediklerdir dikkatinizi çeken. Anneniz yakınlarda bir yerdedir. Fotoğraf çekiyordur, ona dönüp gülümseme niz gerektiğini bilirsiniz.
Ama hiçbir şey yapmazsınız. Dönmezsiniz, gülümse mezsiniz, öylece denize bakmayı sürdürürsünüz. İkiniz de o ânın önemini ya da sizi nelerin beklediğini bilmezsi niz. (Nasıl bileceksiniz ki?)
Arka Kapak
Suzy kendini, her şeye yabancı hissediyordu. Çünkü tek yakın arkadaşı Franny'yi bir kazada kaybetmişti. Franny boğulmuştu ve Suzy'nin kötü biten arkadaşlıklarını telafi etmek için başka bir şansı olmayacaktı. Suzy, bu trajedinin sebebinin nadir gerçekleşen bir denizanası sokması vakası olduğuna ve bazı şeylerin durup dururken olamayacağına ikna olmuştu. Bunun üzerine hayal dünyasında sessiz bir inzivaya çekilerek teorisini kanıtlamak için bir plan hazırlamıştı.Bu plan Suzy'nin o güne kadar beslediği tüm korkularından sıyrılmasını ve önüne çıkan tüm engellere karşı koymasını sağlayacaktı. Önünde denizanalarıyla, evrene dair mucizelerle, yeni arkadaşlıklarla ve umutla dolu, kalpleri sızlatacak kadar içten bir yolculuk vardı.
Hayatı, ölümü ve evrenin hayret verici harikalarını… ve hemen yanı başınızdaki sevgi ve umut olasılıklarını fark etmek sandığımız kadar kolay olmayabilir mi?
Kitaptan Alıntılar
Dokunmak
"Yedinci sınıfın ilk üç haftasında bir şeyi çok iyi öğrendim: Bir insan yalnızca susarak görünmez olabilirmiş. Görünmeyi, insanın gözleriyle algıladığı bir şey sanırdım hep. Oysa Eugene Field Memorial Ortaokulu, sonbaharda akvaryum gezisi düzenlediğinde ben, Suzy Swanson, tümüyle gözden kaybolmuştum. Görünmek, gözlerden çok kulaklara bağlıymış meğer. Dokunma havuzunun bulunduğu odada durmuş, mikrofona konuşan sakallı akvaryum görevlisini dinliyorduk. "Ellerinizi düz tutun" dedi adam."
(s. 15)
Olanaksız bir şeyin, nasıl tek olasılığa dönüşebileceğini anlamıyorlardı.
(s. 278)
Suzy'nin, on iki yaşındaki bir çocuğa göre fazla olgun düşünceleri var. Bu olgunluk, insanların kötü tarafını görmesine ve bunu sorgulamasına sebep oluyor. Bu da kitabı karamsar bir havaya sokuyor aslında.
Kendimi, senin beni az önce gördüğün gözle görüyorum.
Bu dünyaya yakışmıyorum.
(s. 143)
Küçük görünen ama çocuk yaşta psikolojik travmalara sebep olabilecek büyük olaylara yer verilmişti bana göre. Güzel mesajlar içeriyor, insan davranışlarına birtakım eleştirilerde bulunuyordu.
İnsanlar konuşmasalardı, bir şey söylediklerinde,
söylemeyi seçtikleri şeyler önem kazanırdı.
(s. 132)
Fakat kitapta ilgimi çeken, merak etmeme, heyecanlanmama sebep olan hiçbir şey yoktu. Baştan sona sıkıcıydı. Okurken o kadar sıkıldım ki, ne zaman bıraksam yeniden elime almakta büyük sorun yaşadım.
Beni yer yer üzen, büyük ölçüde de sinirlendiren bir kitap oldu. Suzy'nin ölen arkadaşını hiç ama hiç sevmedim, bu yüzden de Suzy ne zaman onu öldürenin denizanaları olabileceği gerçeğine tutunmaya çalışsa daha fazla kızdım. Ama Suzy'nin sevgisini de anlayabiliyordum; on iki yaşındaki bir çocuk, en yakın arkadaşını ne kadar silebilirse Suzy de o kadar vazgeçmişti arkadaşından.
Sessizlik sesten fazlasını söyleyebilir,
aynı şekilde bir kimsenin yokluğu, varlığından bile çok yer kaplayabilir.
(s. 258)
Kitap Hakkında Yorumlar
"Zekice anlatılmış dokunaklı bir hikâye, Ali Benjamin'in çıkış romanı gençlerden çok daha fazlasına hitap ediyor."Kirkus Review, Starred Review
"Birçok çocuk için faydalı olacak ve onları derinden etkileyecek bir kitap"
New York Times Book Review
"Bu romanda hepsi var: akıcı bir hikâye, özgün sesler ve karakterler, başarılı bir kurgu ve harikulade bir yazım tekniği. Okurlar, bu kitabı bitirdikten sonra bile etkisinden kurtulamayacaklar."
VOYA, Starred Review
"Benjamin'in temiz ve akıcı bir dille yazdığı romanı, her yaştan okura hitap ettiği gibi tartışmaya açık noktalarla da zenginleştirilmiş. Beklenmedik şekilde fevkalade iyi bir çıkış romanı."
Booklist, Starred Review
"Okurlar harika yazılmış bu romanda kendilerini bulacaklar."
School Library Journal, Starred Review
"Gençliğin erken yaşlarında yaşanan inişleri ve çıkışları harikulade şekilde anlatan bir roman."
Publishers Weekly, Starred Review
Kaynak: https://hayalet-kalp-kitabinin-ozeti.nedir.org/
Diğer Cevaplara Gözat