I. Tanzimat Fermanı ile herkes yeniliklere ayak uydurmanın heyecanını yaşarken bu dönemde edebiyat alanında önemli adımlar atmak isteyen Namık Kemal ve Ahmet Mithat Efendi gibi dönemin edebiyatçıları,

hangi eserleri topluma kazandıracaklarını kara kara düşünmeye başlamışlardı. Namık Kemal, romantizmin kurucularından olmasından dolayı bu alanda "Vatan yahut Silistre" ile döneme damga vurmuştu. Hemen arkasından Ahmet Mithat Efendi de kendisi ile özdeşleşen "Felatun Bey ve Rakım Efendi" ile mükemmeliyetçi divan şairini oynamaya çalışıyordu.

II. Alçakgönüllülüğün başka bir çeşidi vardır ki kendini yüksek görmekten gelir. Birçok şeyde bilgisizliğimizi kabul ederiz, akıl erdiremediğimiz taraflar olduğunu edebimizle açığa vururuz. İsteriz ki bizi dürüst bilsinler ve başka şeyleri bildiğimizi ileri sürdüğümüz zaman inansınlar bize. Anlaşılmaz şeyleri, mucizeleri uzakta aramaya ne lüzum var; her gün gördüğümüz şeyler arasında öyle anlaşılmaz gariplikler var ki mucizeler, oyuncak kalır onların yanında.

III. Köy çocukları iyi bilirler, hele de eskiler. Çocukluğumda bana da diğer tüm çocuklar gibi sadece kara lastik ayakkabılar alınırdı. Hatta bu ayakkabıların da iki numara büyüğü alınır, böylece 4-5 yıl o ayakkabıyı giymemiz sağlanırdı. Doğrusu hasrettik spor ayakkabılara. Ancak televizyonlardan görür, "Ah ah! Acaba bizim de olur mu bir gün?" diye iç geçirirdik.

IV. Söylev sanatı, insanı söyleyeceğinden uzaklaştırıp kendi yoluna çeker. Gösteriş için herkesten başka türlü giyinmek, gülünç kılıklara girmek; nasıl pısırıklık, korkaklıksa konuşmada bilinmedik kelimeler, duyulmadık tümceler aramak da bir medreseli çocuk çabasıdır. Ah, keşke Paris'in zerzevat çarşısında kullanılan kelimelerle konuşabilsem!

Numaralanmış metinlerden hangi ikisi türce özdeştir?
A) I ve II.
B) I ve III.
C) II ve IV.
D) III ve IV.
sorusunun cevabı için bana yardımcı olur musunuz?