1. İnanç, bir kişiye, şeye, Tanrıya, herhangi bir öğretiye ya da görüşe duyulan bağlılıktır. İnanç kanıta dayalı olmayabilir. Kelime sıklıkla güven ya da umut yerine de kullanılır. Dinde inanç genellikle bir Tanrı, doğa ya da evrenin yapısı hakkında öğretiler içerir.
2. Bir düşünceye gönülden bağlı bulunma: “Bilhassa kadınlar arasında hurafeye inanç fazla buralarda.” -F. Otyam.
3. Birine duyulan güven, inanma duygusu.
4. İnanılan şey, görüş, öğreti: “Kendi getirdikleri inançtan başka her şeye kapalıdır zevkleri.” -N. Ataç.
5. din b. Tanrı'ya, bir dine inanma, akide, iman, itikat: “Herkes, vicdan, dinî inanç ve kanaat hürriyetine sahiptir.” -Anayasa.
6. Sözüne güvenilir, inanılır (kimse).
7. Bir düşünceye gönülden bağlılık.
8. Allah’a, bir dine inanma, iman.
9. Güven ve inanma duygusu.

Bir şeyi güvenle doğru sayma tutumu. Bu anlamda:
1. Yeterince gerekçesi bulunmayan, kesin olmayan bir şeyi doğru sayma; us yoluyla genel geçer bir doğrulama yapmadan, başkasının tanıklığı üzerine kurulmuş kanıtları, hiç bir kuşku duymaksızın onaylama.
2. Öznel olarak yeterli olan, ama nesnel olarak yeterli olmayan gerekçelerden ötürü bir şeyi doğru sayma. // Bu:
a. usa uygun,
b. duygulara uygun,
c. istemeye uygun bir kanı ve onaylama olabilir.
3. Bütün yapıp etmelerimizin temelinde bulunan yaşamadan gelen zorunlulukla dış dünyanın (nesnelerin, başka benlerin, Tanrı'nın) var olduğunu kabul etme; bilimsel, ahlaksal, estetik ve fizikötesi açıklamalarda, önermelerin doğruluğunu onaylama.
4. (Hume'da) Alışkanlık kavramı ile bağlılık içinde temel kavramlardan biri: Bir algı ya da anıya bağlı duygu ; Hume'a göre var olma, algılanmış olma ile aynı şey olduğundan var olma algılanmadan edinilen bir inançtır.
5. Kişisel düşünmeye dayanmayan, ortaklaşa düşüncenin yansısı olan onaylama ve inanış. (Sanı olarak inanç.)
6. Yabancı bir yetkenin etkisiyle bir şeyi doğru sayma; bu anlamda inanç, inanılan, özellikle dinsel alanda doğru sayılan şeydir.

1. din. İnanç: “Ahmet Bey, dedi, kim olduğunuzu, akidenizi, kasabada, köylerde ne gibi faaliyet gösterdiğinizi biliyorum.” -N. Hikmet.
2. (aki:de) Şekerin kaynatılarak katılaşması yolu ile yapılan, renkli ve kokulu, ağızda güç eriyen şeker, akide şekeri: “Ağızları ve elleri yaladıkları akideden kıpkırmızı bir hâlde geçiyorlardı.” -Y. K. Beyatlı.
3. Bir şeye inanarak bağlanış, inanç, din inancı.

Akide, Akâid veya İtikad (Arapça: عقيدة); İslam'ın inanç esaslarının bütünü olarak bilinir.
 
Akaid, medreselerde İslam teolojisinin bir dalı olarak okutulmuştur. Akîde kelimesi kavram olarak Kur'an'da yer almaz. Akîde tanımı İslam İtikadi Mezhepleri tarafından, Kur'an'da bulunmayıp hadislerde geçen inanç konuları için söz konusu edilmiştir.

İsa'nın yeniden Dünya'ya gelecek olması, Deccal'ın çıkışı gibi Kıyamet alâmetleri, Mesih beklentisi akîde başlığı altında yer almaktadır. Bu konulara Müslümanların kutsal kitabı Kur'an'da yer verilmezken hadis kitaplarında kısmen zayıf rivâyetlerle de olsa Şer'î deliller bulunmaktadır. Burada genelde Kıyamet'le ilgili haberlerin "ya sarih ya da sahih" olduğu, yani metinlerin ya açık ya da güvenilir olduğu söylenir. Dolayısıyla bu haberleri kabul etmeyen veya onları tevil ederek mecâzî mânâlar veren âlimler bulunmaktadır.[1] Örnek olarak İsa'nın tekrar Dünya'ya gelişi gösterilebilir. Zuhruf sûresindeki âyet (43:61), bazı müfessirlerce gelişine delil olarak gösterilir.[2]

1.^ Deccâl'in çıkması küresel Kıyâmet'in bir alâmeti midir?
2.^ Hazreti İsa gelecek