Rahip, Hıristiyan din adamı. Türkçeye 1300'lü yıllarda Rumca papas sözcüğünden geçmiştir.

1. Türkçede rahip (kadınsa rahibe) sözcükleri de rahip anlamında kullanılır. Ancak rahip sözcüğü zaman zaman İslam dışındaki dinlerdeki din adamları için de kullanılır. Rahip sözcüğü Arapça kökenlidir.
2. Peder sözcüğü de Türkçede zaman zaman rahip anlamında kullanılır.
3. Rahip kelimesinin diğer dillerdeki kökü Yunanca büyük, ileri gelen manâsındaki presbus'tan gelir. Rahip sözcüğü Arapça rahab (korku, hürmet) kökünden gelir. Peder sözcüğü ise "baba" anlamına gelir.
 
Rahip bazı Hıristiyan kiliselerinde piskopos ile diyakoz arasında yer alan din adamıdır. Temel görevleri sakramentleri idare etmektir.

Roma Katolik Kilisesi'nde rahiplar 6-7 yıllık bir eğitimden sonra piskopos tarafından bu rütbeye çıkarılırlar. Rahipliğe adım atma ayini ile beraber bu kişi vaaz etme ve sakramentleri yönetme yetkisini alır. En onemli gorevlerden birisi ayin sirasinda kurban ibadetini yerine getirmektir. Kurban ibadeti hıristiyanlık inancında kansız bir sunumdur. Burada kan yerine İsa'nın ekmeği bölerek bu benim vücudumdur ve de şarabı gösterip bu benim kanımdır diyerek kendisini kurban edişi temel alınır ve kurbanın vücudu yerine ekmek ve kanı yerine şarap sunulur.
 
Rahipliğin Ahit'te yer almasına karşın bunun tamamıyle ifade bulması 2. yüzyılı bulmuştur. O zamana kadar bütün cemaatler bir piskopos veya presbiter (ileri gelen, rahip) tarafından yönlendirilmiştir. Cemaatler büyüyüp daha çok ruhbana ihtiyaç duyunca piskoposlar daha yüksek seviyeli ruhbanlar haline gelerek yanlarına her şehirde birden fazla cemaatle yapılan Evharistya sırasında yardım eden yardımcı rahipler (rahiplar) almışlardır. Diyakonluk (hizmetlilik) da kiliselere ait varlıkları ve yoksullara yardım işlerini idare eden kişiler olarak zaman içinde bu şekilde ortaya çıkmıştır.
 

 1.^ "peder." Güncel Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu. Erişim: 11 Ocak 2013.