Sözlükte ÖLÜM Nedir:
ölüme yormak: ölümün yorumu: son ölümün düşünülüşü: tarih içinde -ilk ölümden son ölüme- çizilen yay: “ölümler boyunca ölüme kadar” : epikür atinada satın aldığı bir bahçede dersler veriyor, bahçe girişinde şunlar yazılı: "ey yabancı! burada mutlu olacaksın. burada haz en üstün iyiliktir." epikür “akıllıca ve zorunlu” zevklere yönelmekten söz eder. ölüm korkusundan kurtulmak gerektiğini, “doğal ve zorunlu olmayan” zevklerin terk edilmesi gerektiğini duyurur. ve ölüme meydan okur gibi: “ölüm bizi ilgilendirmez” der. epikürden yüzyıllar sonra varoluşçu heidegger kierkegaard'ın “korku, umutsuzluk, kaygı” kavramlarına ölüm-ü de ekler. ve insanın “öğlece bırakıldığı” yaşamda özgürlüğünü gerçekleştirmek zorunda olduğunu ve bunun ancak ölüme kadar olabileceğini söyler. “ölümün son iyiliği bir daha ölümün olmamasıdır”. der nietzsche de. ithaki yayınlarından çıkan “felsefe ve ölüm” adlı yapıtın bi çok yerde karşılaşabileceğimiz şu pasajı da sanki ölümün ciddiye alınmadan ama ciddi bir şekilde düşünülmesi gerektiğini anlatır gibidir: “ölüme taocu gözlüğünden bakan felsefe profesörü roger amas da, "ölüm olmaksızın yaşam durağan, renksiz ve sıkıcı olurdu. ölüm olgusu, değişimi, karmaşıklığı ve yeniliği olanaklı kılan belirsiz yandır." saptamasını yapıyor. tibet budizmi üzerine yoğunlaşan felsefe okutmanı robert wicks'in ölüm hakkındaki görüşü şöyle: "ölüm yaşamın her anında mevcut. geçen her bir an geçmiş deneyim haline gelerek ölür." mevlana, ölüm gününü “düğün gecesi” demek olan “şeb-i arus” olarak isimlendirmişti. ömer hayam ise kendince şöyle özetler ölümü yahut yaşamı: "ey insan oğlunun doğurduğu insan! Seni bir zevk anıdır dünyaya salan. boşuna mı şarap iç diyorum sana?, bir gittin mi bir daha dönmek yok, inan!" tüm felsefe “hakikat” için her yüzyılda şöyle sormuş: MÖ 5.yy- Bilmiyoruz MS 8.yy- Biliyoruz MS 18.yy-Bilebiliriz MS 19.yy-Bilebilir miyiz? MS 20.yy-Bilemeyiz MS 21.yy-Bilmeli miyiz? bu “hakikat” durumu eğer ölüme de içkinse soru değil ancak yanıtlar değişiyor: yaşadığın “şey”in tekliği veya yokluğu içinde…

Sözlükte KALP KRİZİ Nedir:
Kalp krizi Kalp krizi ya da enfarktüs; kalbin koroner arterlerinde gerçekleşen bir bozukluk sonrası meydana gelen yetersizlik sonucu şiddetli göğüs ağrısıyla ortaya çıkan ve ölümle sonuçlanması olası fizyolojik durum. Dünyada en başta gelen ölüm sebeplerindendir. Kalp, insanlarda dinlenme anında dakikada 60-80 kez tüm vücuda kan pompalayan güçlü bir pompadır. Tüm vücudun kan ihtiyacını karşılarken kendisinin de beslenmesi için kanı kullanması gerekir. Kalbin kendini besleyen damarların ( koroner arterler ) dolaşım bozukluğunda koroner yetersizlik meydana gelir. Koroner yetersizlik durumları koroner damarlardaki darlıkların tipine, derecesine ve yerine göre değişir. Bazıları anjina seviyesinde kalırken bazılari krize dönüşebilir. Kalp krizi aniden oluşur. Genelde fiziksel aktivite sırasında ortaya çıkan ve dinlenmekle geçen göğüs ağrıları (anjina) ilk uyarılardandır. Eforlu EKG ile kalp damarlarının fonksiyonelliği değerlendirilebilinir. Anjinasız da kalp krizleri sık görülmektedir. Kalp damarları ani olarak tıkanırsa kalp krizi ortaya çıkar. Kalbi veya beyni besleyen damarlar, kolesterol (kan yağları), diğer yağlar, kalsiyum ve kandaki bazı maddelerin birleşerek oluşturdukları tabakalar (plaklar) yüzünden daralabilir. Kalp krizi, bu daralmaların, zaman içinde tam bir tıkanıklığa dönüşmesiyle oluşabilir. Bazı belirtileri bulunmakta ve dikkat edildiğinde hayat kurtarıcı olabilmektedir. Bunlardan başlıcaları; Göğüs kafesinin orta bölgesinde birkaç dakikadan uzun süren baskı, sıkışma, ağırlık, huzursuzluk, Adrenalin deşarjı ve ölüm hissi. Omuzlara, boyuna veya kollara yayılan göğüs ağrısı; Aritmiler Baş dönmesi, baygınlık, bayılma, bulantı, [[soğuk terlemeyle beraber göğüs kafesi şikayetleridir.