Küba Füze Krizi ya da Ekim Füzeleri Bunalımı, ABD’nin Türkiye’ye, SSCB’nin de Küba’ya nükleer başlıklı füze yerleştirmesi ile başlayan süreçtir. Bu bunalım Ekim 1962’de dönemin iki süper gücünü ilk kez direkt olarak karşı karşıya getiren ve dünyayı nükleer savaş tehditi altında bırakan bunalımdır. Bu iki süper güç birbirlerinin sınırlarına nükleer başlıklı füze yerleştirerek aleni bir şekilde birbirlerini tehdit etmişlerdir. 

Bu sürecin temelinde ABD'nin Küba'da devrim sonrası gelmiş Fidel Castro hükumetini devirme amacı yatmaktadır. Dünyanın iki süpergücü olan Sovyetler Birliği ve Amerika ilk kez bu bunalım sürecinde direkt olarak karşı karşıya gelmiştir. Bu ise olası bir diğer Dünya Savaşı'nın temeli demektir. Soğuk savaş döneminin doruğa ulaştığı Ekim Füzeleri Bunalımı'nda SSCB, ABD'nin Domuzlar Körfezi Harekatı'ndaki başarısızlığından faydalanarak Küba'ya maddi ve manevi destek vermiştir. SSCB, ihtiyaç duymasa da maddi destek vermek için Küba’nın şeker ihracatının büyük bir kısmını kendisi almış ve Küba’ya olası bir Amerikan müdahalesine karşı güvence vermiştir.

Küba Füze Krizinin Sonuçları

1. NATO üyeleri kendilerini tehlikeye atan bir durum olduğunda bile ABD'nin kendi kararları doğrultusunda hareket edeceğini anlamıştır.
2. ABD ve SSCB füze bunalımından sonra nükleer silahların yayılmasını önlemek için  5 Temmuz 1963’te Moskova’da “Nükleer Silah Denemelerinin Kısmi Yasaklanması Anlaşması”nı imzalamışlardır. (Bu anlaşma ile atmosferde, uzayda ve denizaltında nükleer denemeler yasaklanmış ve sadece toprak altındaki nükleer denemelere izin verilmiştir).
3. Bu bunalım sürecinde Washington ve Moskova arasında bir telefon hattının gerekliliği ortaya çıkmış ve İki başkent arasında anında haberleşmeyi sağlayacak telefon hattı (hotline) kurulmuştur