Kurtuluş savaşı kahramanları yla ilgili hikayeler

Halime Çavuş (Koca Bıyık)'un Hikayesi
Halime Kocabıyık, 1898 yılında Kastamonu’nun Duruçay köyünde doğdu. Milli Mücadele yıllarında ailesinin tüm engellemelerine rağmen savaşa katıldı. Erkek kılığına girerek İnebolu’dan Ankara ve Sakarya’ya cephane taşıyan yardım kolunda görev aldı.

Bu işin üstesinden kadın olmasına rağmen başarıyla gelen Kocabıyık, soğuk bir kış gününde İnebolu’yu denetlemeye gelen Mustafa Kemal Paşa ile karşılaştı. Soğuk hava ve kar yağışına rağmen üzerindeki montu cephanenin üstüne örten Halime Çavuş, Mustafa Kemal ile beraberindeki heyetin dikkatini çekti.

Paşa, cepheye taşıdığı mermileri kendi hayatından bile fazla önemseyen bu askeri görünce çok etkilendi ve ona, ”Neden üzerindeki montu mermilerin üzerine örttün, üşümüyor musun?” diye sordu.

Halime Çavuş ise ”Benim üşümem hiç önemi değil. Bu cephane yüzlerce belki de binlerce askerimizi koruyacak” dedi. Bu cevap üzerine Paşa, Halime Çavuş’tan kimliğini istedi. Kadın olduğunu anlayınca yaverine, Halime Çavuş ile ilgili tüm bilgileri not aldırarak Ankara`ya döndü.

Görevine kaldığı yerden devam eden ve savaşta bulunduğu süre içerisinde gösterdiği başarılarla büyük takdir toplayan Kocabıyık, 9 Haziran 1921 tarihinde Yunan savaş gemileri Kılkış ve Averof’un İnebolu`yu bombaladığı sırada şarapnel parçası ile ayağından yaralanarak sakat kaldı.

Kurtuluş Savaşı sonunda Mustafa Kemal tarafından Ankara`ya çağrılan Halime Çavuş, Çankaya Köşkü’nde 15 gün misafir edildi. Burada düzenlenen törenle kendisine İstiklal Madalyası ve ”Çavuş” rütbesi verildi. Atatürk’ün verdiği emirle maaşa bağlanan Halime Çavuş, daha sonra Kastamonu`ya döndü.

Kendisini milletine ve vatanına adayan Halime Çavuş, hayatı boyunca hiç evlenmedi. Kardeşi Hasan Kocabıyık`ın oğlu 13 yaşındaki Sadık Kocabıyık`ı evlat edinerek büyüttü. Hayatının son 6 yılını doğum yeri olan Duruçay köyündeki evinde yatalak olarak geçirdi. Halime Çavuş, 20 Şubat 1976 tarihinde 75 yaşında vefat etti.

İlk Kurşun Hikayesi

1919 yılının 17 Mayıs sabahı idi. Ödemiş’e bağlı Adagide bucağının Hacı İlyas köyünde yaşlı Ali Ağa, kahvehanesini yeni açmıştı. Biraz sonra mescitten çıkan müşteriler tek tek gelmeye başlamıştı. ilk olarak 90 yaşındaki Hacı Efe elinde tüfeği ile gelmişti.

– Ali bana çay ver, dedikten sonra yerdeki hasıra oturmuştu. Ali Ağa çayı verdikten sonra:

– Düşman Aydın’a gelmiş, buraya yaklaşıyormuş, dedi

– Ben de duydum, gece silahımla sabaha kadar köyde dolaştım, dedi Hacı Efe.

Ali Ağa:

– Düşmanın geçtiği yerleri yıkarak insanlara eziyet ettiğini duydum, dedi.

Köylüler korku içindeydi. Gençler ise düşmana karşı nasıl önlem almaları gerektiğini düşünüyorlardı. Bu gençlerden Posbıyık Mustafa 17 yaşlarında iri ve güçlü bir gençti, Babası daha küçükken ona silah kullanmayı öğretmişti. Çevresindeki gençlere şöyle söylüyordu:

–  Düşmanla kendimiz savaşmalıyız. Aramızda eli silah tutan herkes savaşmaya hazırlanmalı.

Tüm köy halkı, Posbıyık Mustafa Efe’yi destekleyince köy çevresine gözcüler yerleştirilmişti.

Nihayet beklenen gün gelmiş, gözcülerden düşmanın geldiğini gören genç bir çocuk, koşarak köylülere haber vermişti, Herkes ağaçların arkasında gizlenerek düşman askerlerini beklemeye başlamışlardı.

Posbıyık Mustafa Efe, Ali Ağa’nın torunu yetim Mehmet’ dönerek.

– Sen bayrağı alıp minareye çık ve hiç durmadan ezan oku, dedi.

O sırada düşman askerleri köye girmişti. En önde bayrak taşıyan bir süvari ve arkasında yine at üzerindeki komutanları kendilerinden çok emin bir şekilde ilerliyorlardı. Komutanı da diğer düşman askerleri izliyordu.

Düşman askerleri önce ezan okuyan yetim Ali’ ye ateş ettiler ama vuramadılar. Aynı anda Posbıyık Mustafa Efe de bir ağacın dalları arasından komutana ateş etmiş ve komutanı öldürmüştü. Diğer köylüler de düşman askerlerine ateş etmeye başlamışlardı. Düşmanın hiç beklemediği bir durumdu bu. Düşman neye uğradığını anlayamadan, komutanlarının ölüsünü bile almadan kaçmak zorunda kalmıştı.

Posbıyık Mustafa Efe’nin düşmana attığı bu ilk kurşun, Kurtuluş Savaşının başlangıcı olmuştur.