Maddenin donma noktası, maddenin cinsine ve çevresel koşullara bağlı olarak değişebilir. Genellikle, saf bir suyun standart atmosferik koşullarda (1 atm basınç ve deniz seviyesinde) donma noktası 0°C'dir.

Suyun donma noktası, suyun sıvı halindeki moleküllerinin düzenli bir kristal yapıya dönüşmesiyle meydana gelir. Bu kristal yapı, su moleküllerinin hidrojen bağlarından kaynaklanır. Düşük sıcaklıklarda hidrojen bağları güçlenir ve su molekülleri daha sıkı bir kristal yapıya geçiş yaparlar. Bu nedenle, suyun donma noktası düşük sıcaklıklarda düşer.

Ancak, suya başka maddeler katıldığında donma noktası değişebilir. Örneğin, tuzlu suyun donma noktası saf sudan daha düşüktür. Bu, tuzun suyun kristal yapıyı oluşturan hidrojen bağlarını bozarak su moleküllerinin donma noktasının düşmesine neden olduğu için olur.

Maddenin donma noktası, maddenin özelliklerine ve basınç değişikliklerine göre değişebilir. Ancak, genellikle saf bir suyun donma noktası sıfır santigrat derece (0 °C) olarak kabul edilir.

Suyun bu özelliği, su moleküllerinin birbirleriyle hidrojen bağları oluşturma eğiliminden kaynaklanır. Normal atmosferik basınç altında su molekülleri, sıvı su halindeyken birbirlerine yakın ve bağlantılıdır. Ancak, su sıcaklığı sıfır santigrat dereceye ulaştığında, moleküller arasındaki hareketleri yavaşlar ve hidrojen bağları güçlenir. Bu, su moleküllerinin daha düzenli bir yapıya sahip buz kristalleri oluşturmasına neden olur.

Bununla birlikte, saf suyun donma noktası dışındaki diğer maddelerin donma noktaları da farklıdır çünkü moleküler yapıları ve kimyasal özellikleri farklıdır. Örneğin, etanolün donma noktası -114 °C'dir, cıvanın donma noktası -39 °C'dir ve oksijenin donma noktası -218.4 °C'dir.