Cevap : Mesnevî eseri tüm Türk ve dünya insanlarına saygı gösteren ve her insanı eşit gören Mevlânâ tarafından yazılmıştır. Bunun sonucunda her insana saygı ve sevgi için yazılan Mesnevî dillere çevirilerek Alevîlerin
rehberi olunca Alevîler Mesnevî yi bugüne kadar korumuştur.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat

Cevap : Daha önce mesnevinin 15. yüzyıla kadar olan gelişimini anlatmıştık. 15. yüzyıldan itibaren mesnevi, hızlı bir gelişme göstermiştir. Bu yüzyılda Ahmed-i Da’i Çengname mesnevisini,Süleyman Çelebi Vesiletü’n-Necat’ı yazmıştır. Halk arasında Meviid olarak ün kazanan“Vesiletü’n-Necat”, yazılmış pek çok meviid içinde en çok tanınanı ve okunanı olmuştur. Süleyman Çelebi bu mesnevisinde Hz. Muhammet’in hayatını, peygamberliğini ve ölümünü içten ve akıcı bir dille anlatmıştır. Yine bu yüzyılda yaşayan Hamdullah Hamdi oluşturduğu hamse ile gerçek bir mesnevi şairi olarak tanınmıştır. Çağatay edebiyatında ise Ali Şir Nevai, hamseyi de aşarak altı mesneviyi bir araya getirmiştir. Bunlar Hayret’ül-Ebrar, Ferhad u Şirin, Leyla vü Mecnun, Hikâye-i Behram u Gur, İskendername, Lisanü’t-Tayr adlı mesnevileridir. Bu yüzyılın ünlü şairlerinden Şeyhî‘nin yazdığı Hüsrev ü Şirin ve Harname mesnevileri de çok önemlidir. Kütahya’da doğup büyüyen Şeyhi, bilimde ilerlemek için İran’a gitmiş, orada tıp, tasavvuf gibi konularda eğitim görmüştür. II. Murat zamanında saraya çok yakın olan Şeyhi, padişahın hekimlerindendir. Şeyhi, Divan edebiyatının ilk dönem şairlerindendir ve Divan şiirinin gelişmesinde önemli bir yeri vardır. Tasavvuf eğitimi almış olmasına rağmen eserlerinde tasavvufi öğeleri kullanmamış vg din dışı şiirler yazmıştır. Şeyhi’nin mesnevilerinin yanında bir Dıvan’ı, tıpla ilgili Kenz-ül Menafi, Habnâme, Neynameadlı eserleri de vardır. Türk edebiyatında en büyük mesnevi şairlerinin yetiştiği dönem 16. yüzyıldır. Bu yüzyılda Mesihiedebiyatımızın ilk şehrengizi sayılan Edirne Şehrengizi’ni yazmıştır. Lami’nin yazdığı Vamık u Azra, Şem ü Pervane ve Bursa Şehrengizi önemli mesnevilerdir. Bu yüzyılın öteki nazım şekillerinde olduğu gibi mesnevide de üstad Fuzuli’dir. Fuzuli, Beng ü Bade adlı sembolik mesnevisinde afyonla şarabı karşılaştırmıştır. Şair burada şarapla Şah İsmail’i, afyonla Sultan Bayezit’ı anlatmak istemiştir. Fuzuli 3036 beyitlik Leyla vü Mecnun adlı mesnevisi ise bir şaheserdir. Bu eser Türkçe yazılan Leyla ve Mecnun mesnevilerinin en güzelidir. Eserde, Leyla ile Mecnun’un okulda başlayan maddi aşkının eserin sonunda ilahi aşka dönüşmesi anlatılır. Fuzuli’nin bir de meyveleri konuşturduğu Sohbetü’l-Es-mar adlı küçük bir mesnevisi vardır. Taşlıcalı Yahya Bey, büyük bir Divan’ı olduğu halde daha çok mesnevi şairi olarak tanınmıştır. Şair, Gencine-i Raz, Gülşen-i Envar, Kitab-ı Usul, Şah u Geda ve Yusuf u Züleyha adlı mesnevileriyle bir hamse oluşturmuştur. Yahya Bey’in Edirne Şehrengizi ve İstanbul Şehrengizi adlı iki mesnevisi daha vardır. Yüzyılın sonlarında yaşamış olan Hakani’nin, Hz. Pey-gamber’in bütün vücut yapısını, yüzünün ve ahlakının güzelliğini anlattığı Hüye isimli mesnevisi, mevlid gibi çok okunmuş bir eserdir. Ayrıca bu yüzyıl için Kara Fazlı’nın Hüma ve Hümayun, Gül ü Bülbül; Celalzade Salih’in Leyla ve Mecnun; Abdurrahman Gubari’nin Yusuf ve Zeleyha adlı mesnevileri de kayda değerdir. - 17. yüzyılın en önemli mesnevi şairi olan Nev’izade Ata’i’nin hamsesi vardır. Şairin bu hamsesi Sakiname, Alemnüma, Sohbetü’l-Ekbar, Heft-Han, Hilyetü’l-Efkâr ve Nefhatü’l-Ezhar adlı mesnevlerinden oluşmaktadır. Bu yüzyılın en büyük mesnevi şairi Nabi’dir. Şairin Hayriye, Hayrabad ve Surname adlı mesnevileri vardır. Nabi Hayriye’de oğlu Ebü’l-Hayr’a öğütler vermiş, onun dürüst ve ahlaklı olmasını, hayatta başarılı olmanın yollarını söylemiştir. Hayrabad da Feridüddin At-tar’ın küçük bir hikâyesini genişletmiştir. Surnamede ise IV. Mehmet’in Şehzadeleri ve kızı Hatice Sultan için yapılan büyük düğünü anlatır. Bu yüzyılda yaşayan Sabit de yazdığı Zaferna-me, Berbername gibi mesnevileriyle kayda değer bir isimdir. 18. yüzyılda eski ortak mesnevi konuları bırakılmış, yeni ve daha değişik konular ele alınmıştır. Bu yüzyılın ve edebiyatımızın en büyük şairlerinden olan Şeyh Galip, Hüsn ü Aşk adlı eseriyle Divan edebiyatının en güzel mesnevilerinden birini vermiştir. Bu yüzyılda yaşayan Sümbülzade Vehbi, Tuhfe ve Nuhbe adlı manzum sözlüklerinin yanında Nabi’nin Hayriyye’sine nazire olarak söylediği Lutfiyye adlı mesnevisiyle de tanınır. 19. yüzyılda yaşayan Enderunlu Fazıl, Hubanname, Zenanna-me ve Defter-i Aşk adlı mesnevileri vardır. Yüzyılın başında yani Tanzimat edebiyatının başlamasından az önce yaşayan İzzet Molla ise mesnevinin son temsilcisi sayılır. Günkü Tanzimat edebiyatında mesnevi nazım sekli kullanılmamıştır. İzzet Molla, Mihnet-i Keşan adlı mesnevisinde sürüldüğü Keşan’a giderken gördüğü yerleri, yolda çektiği sıkıntıları ve Keşan’da başından geçen olayları alaycı bir üslûpla anlatır. Şair ikinci mesnevisi Gülşen-i Aşk ise Şeyh Galip’in Hüsn ü Aşk’ına nazire olarak yazdığı küçük, taaavvufi bir eserdir.