Okulumun İlk Günü (1. Örnek)

Okula başladığım ilk gündü. Annemden ayrı kalmanın verdiği hüzünle ağlıyordum. Omzumda bir el hissettim. Bir de baktım ki genç bir öğretmenmiş. Neden ağladığımı sordu. Ben de anlattım, annemi özlediğimi söyledim. Beni sardı ve ağlamamı söyleyerek beni sınıfa götürdü. O günden sonra öğretmenim olduğu için her üzüldüğümde ona gidip sarıldım. Sonunda okula alışmıştım. Bir gün öğretmenim okula gelmedi. Duyduk ki annesi ölmüş. Hemen akşam onu ziyarete gittik. Ve ona okulun ilk günü bana sarıldığı gibi annesine sarılırmış sarılmasını söylediğimde gözyaşlarını tutamadı. Hep beraber ağlamıştık. Hala görüşüyorum öğretmenimle…

Okulumun İlk Günü (2. Örnek)

Okulun ilk günüydü. Annem çalıştığı için beni bırakıp gitmişti. Çok korkmuştum. Bir köşeye çekilip ağlamaya başlamıştım. Yanıma bir kadın geldi:
Öğretmen: Merhaba. Neden ağlıyorsun?
Ben: Çok korkuyorum.
Öğretmen: Neden korkuyorsun?
Ben: Annem gitti çünkü. Burada kimseyi tanımıyorum.
Öğretmen: O zaman tanışalım. Ben Nebahat. Senin öğretmeninim.
Ben: Benim adım Osman.
Öğretmen: Tanıştığımıza memnun oldum Osman. Bak artık tanıdığın bir kişi var. Ağlamana gerek yok. Daha arkadaşlarınla da tanışacaksın. Burası okul. Burada güvendesin. Hem annen seni güvenmediği bir yere bırakır mıydı?
Öğretmen: Demek ki burası güvenli bir yer. Korkmana gerek yok. Sınıfa gidip diğer arkadaşlarınla tanışalım mı?
Ben: Olur.
Öğretmen: Şarkı söylemeyi sever misin?
Ben: Sevmem.
Öğretmen: Resim yapmayı?
Ben: Severim.
Öğretmen: Tamam o zaman. İlk dersimiz resim yapmak olsun. Sen de bana güzel bir resim çiz. Olur mu?
Ben: Olur.
Öğretmenimin böyle sıcak davranışı benim bütün korkumu almıştı. O günden beri nerede bir öğretmen görsem içim rahatlar. Öğretmenler benim için koruyucu melekler gibidir. Ne zaman korksam onlara koşarım.