Ontolojik realizm, varlığın, zihinden bağımsız bir şekilde var olduğunu savunan bir felsefi akımdır. Bu akıma göre, gerçeklik, insan bilincinden bağımsız olarak var olan bir şeydir. Bu nedenle, gerçekliğin varlığını, insan bilinci veya deneyimi ile açıklamak mümkün değildir.

Ontolojik realizm, varlık üzerine yapılan felsefi tartışmalarda önemli bir yere sahiptir. Bu akım, idealizm, solipsism ve nominalizm gibi diğer ontolojik yaklaşımlarla karşıtlık içerisindedir.

Ontolojik realizmin temel savunuları şunlardır:

1. Gerçeklik, insan bilincinden bağımsız olarak var olan bir şeydir.
2. Gerçekliğin varlığını, insan bilinci veya deneyimi ile açıklamak mümkün değildir.
3. Gerçeklik, nesnel ve nesnel bir şekilde var olan bir şeydir.
4. Var olan her şey, kendi başına var olan bir gerçekliktir.
5. Varlığın var olması için, insan bilincine veya başka bir bilince ihtiyacı yoktur.
6. Varlığın varlığı, değişken veya izafi değildir.

Ontolojik realizmin çeşitli türleri vardır. Bu türlerden bazıları şunlardır:

1. Tözsel realizm: Bu görüşe göre, varlık, tözlerden oluşur. Töz, kendi başına var olan ve başka bir şeye bağlı olmayan şeydir.
2. Özellik realizmi: Bu görüşe göre, varlık, özelliklerden oluşur. Özellik, bir şeyin özünü oluşturan şeydir.
3. İlişkisel realizm: Bu görüşe göre, varlık, ilişkilerden oluşur. İlişki, iki veya daha fazla şey arasındaki bağlantıdır.

Ontolojik realizm, felsefe tarihinde önemli bir rol oynamıştır. Bu akım, bilim, din ve sanat gibi çeşitli alanlarda etkili olmuştur.

Ontolojik realizmin bazı temel savunucuları şunlardır:

1. Platon: Platon, idealar kuramında, tüm varlıkların, zihnin dışında bulunan ideal formlara dayandığı görüşüne sahiptir. Örneğin, güzellik, iyilik ve adalet gibi kavramlar, zihnin dışında bulunan ideal formlardır.
2. Aristoteles: Aristoteles, gerçekliğin, duyularla algıladığımız şeylerin ötesinde, daha temel bir gerçekliğe dayandığını savunur. Örneğin, madde ve form, gerçekliğin temel unsurlarıdır. Madde, duyularla algıladığımız şeylerin maddi boyutudur. Form ise, duyularla algıladığımız şeylerin biçimsel boyutudur.
3. Thomas Aquinas: Aquinas, Aristoteles'in felsefesini Hıristiyan teolojisiyle birleştirmiştir. Aquinas'a göre, gerçeklik, zihnin dışında, bağımsız bir gerçekliğe sahiptir. Bu gerçeklik, Tanrı tarafından yaratılmıştır.
4. René Descartes: Descartes, kuşkucu bir yaklaşımla, yalnızca kendi varlığını kesin olarak bilebileceğini savunmuştur. Descartes'a göre, "düşünüyorum, öyleyse varım." ifadesi, bu kesin bilginin en temel ifadesidir.
5. Baruch Spinoza: Spinoza, monistik bir ontolojiye sahiptir. Spinoza'ya göre, tek gerçek varlık, Tanrı'dır. Tanrı, maddi ve manevi her şeyi içeren, sonsuz bir varlıktır.
6. Gottfried Wilhelm Leibniz: Leibniz, monadizm kuramında, gerçekliğin, sonsuz sayıda, kendi kendine yeten ve birbirlerinden ayrı olan monadlardan oluştuğunu savunur. Monadlar, madde veya ruh değildir. Onlar, kendi kendine var olan ve sürekli değişen varlıklardır.
7. Immanuel Kant: Kant, duyularla algıladığımız dünyayı, zihnimizin kategorileri aracılığıyla algıladığımızı savunur. Kant'a göre, gerçeklik, zihnimizin kategorilerinden bağımsız bir gerçeklik değildir.

Ontolojik realizmin bazı temel eleştirmenleri şunlardır:

1. David Hume: Hume, duyularla algıladığımız şeylerin dışında, bağımsız bir gerçekliğin varlığına inanmaz. Hume'a göre, gerçeklik, duyularla algıladığımız şeylerden ibarettir.
2. John Locke: Locke, duyularla algıladığımız şeylerin, zihnimizdeki fikirlerden oluştuğunu savunur. Locke'a göre, gerçeklik, zihnimizdeki fikirlerden bağımsız bir gerçeklik değildir.
3. George Berkeley: Berkeley, duyularla algıladığımız şeylerin, yalnızca zihnin ürünleri olduğunu savunur. Berkeley'e göre, gerçeklik, zihnin dışında var olan bir şey değildir.
4. David Hume: Hume, nedensellik ilkesinin, duyularla algıladığımız şeylerden kaynaklandığını savunur. Hume'a göre, nedensellik ilkesi, zihnimizdeki bir kavramdır.

Ontolojik realizme karşı çıkan görüşler şunlardır:

1. Subjektif idealizm: Bu görüşe göre, varlık, insan bilincinin bir ürünüdür. Var olan her şey, insan bilincinin yarattığı bir yanılsamadır.
2. Objektif idealizm: Bu görüşe göre, varlık, insan bilinci tarafından yaratılmamıştır. Ancak, varlık, insan bilincinden bağımsız değildir. Varlığın var olması için, insan bilincinin var olması gerekir.

Ontolojik realizm, varlık anlayışında önemli bir rol oynamaktadır. Bu görüş, gerçekliğin doğası hakkında önemli bilgiler sunmaktadır.

Ontolojik realizm, felsefede varlıkla ilgili bir yaklaşımdır. Ontoloji, varlığın doğasını, var olan şeylerin özelliklerini ve ilişkilerini inceleyen felsefi bir disiplindir. Ontolojik realizm ise, gerçek varlığın bağımsız bir şekilde var olduğunu ve zihinden bağımsız olarak var olan nesnelerin var olduğunu savunur.

Ontolojik realizme göre, gerçeklik nesnelerin varlığından bağımsızdır ve zihin tarafından algılanmasından önce de var olmuştur. Bu yaklaşıma göre, nesnelerin varlığı ve özellikleri, insanların düşünceleri veya algıları tarafından belirlenmez. Nesnelerin varlığı, onların bağımsız olarak var olmalarından kaynaklanır.

Ontolojik realizm, felsefede farklı eğilimlere sahip olabilir ve alt kategorilere ayrılabilir. Örneğin, metafiziksel/ontolojik realizm, gerçek varlığın bağımsız olarak var olduğunu savunurken, kavramsal realizm, kavramların gerçek varlıklara dayandığını savunur.