İşte Cevaplar
Cevap : ORTAÇAĞ İLE RÖNESANS FELSEFESİNİN KARŞILAŞTIRILMASI
1- Ortaçağ düşüncesinin bir birliği vardır. Oysa Rönesans’ta bu birlik bozulmuştur. Artık doğruya ulaştıran yol bir tane değildir.
2- Rönesans felsefesi antikçağ gibi insan ve evrene ilişkin bütün sorunları ele alır. Bunları çözmek için her türlü yolu dener. Bu yüzden birçok akım çıkar karşımıza.
3- Rönesans’ın ana eğilimi her türlü otoriteden bağımsız olmak iken, ortaçağda dine (kiliseye) bağımlılık vardır.
4- Ortaçağda doğru vahyin bildirdiği doğrudur. Rönesans’ta ise deneyin ve aklın sağladığıdır.
5- Ortaçağda felsefeciler din adamları iken Rönesans da yazarlar, araştırmacılardır.
6- Ortaçağda egemen dil Latince’dir. Rönesans da Latincenin yerini ulusal diller almıştır.
7- Ortaçağ da doğrular hazır olarak verilmiş iken Rönesans’ta bu bilgiler hazır verilmemiştir.
Diğer Cevaplara Gözat
1- Ortaçağ düşüncesinin bir birliği vardır. Oysa Rönesans’ta bu birlik bozulmuştur. Artık doğruya ulaştıran yol bir tane değildir.
2- Rönesans felsefesi antikçağ gibi insan ve evrene ilişkin bütün sorunları ele alır. Bunları çözmek için her türlü yolu dener. Bu yüzden birçok akım çıkar karşımıza.
3- Rönesans’ın ana eğilimi her türlü otoriteden bağımsız olmak iken, ortaçağda dine (kiliseye) bağımlılık vardır.
4- Ortaçağda doğru vahyin bildirdiği doğrudur. Rönesans’ta ise deneyin ve aklın sağladığıdır.
5- Ortaçağda felsefeciler din adamları iken Rönesans da yazarlar, araştırmacılardır.
6- Ortaçağda egemen dil Latince’dir. Rönesans da Latincenin yerini ulusal diller almıştır.
7- Ortaçağ da doğrular hazır olarak verilmiş iken Rönesans’ta bu bilgiler hazır verilmemiştir.
Diğer Cevaplara Gözat
Cevap : ORTAÇAĞ VE RÖNESANS’IN KARŞILAŞTIRILMASI
Öncelikle Ortaçağ felsefesinde filozoflar Tanrı ile yarattıkları arasında aşılmaz bir mesafe olduğunu savunurlar. Rönesans filozoflarına göre ise Tanrı ile yarattıkları bir bütündür ;doğa Tanrı’nın bir açılımıdır. Ortaçağ’da doğa önemsiz bir varlıktır. Rönesans’ta ise bunun tam tersi olarak kendisine doğruca yönelinen kutsal olan ,bilinmeyen büyük bir dünyadır.
Ortaçağ felsefesi de bu dönemdeki diğer bütün şeyler gibi dine dayalıdır. Amacı dinin ortaya koyduğu gerçekleri dah da güçlendirmektir. Rönesans felsefesi ise kendisine amaç olarak kendini aramak, kendini her türlü bağlılıktan kurtarmak ve yalnız kendine dayanmayı seçmiştir.
Ortaçağ’da kendi içine kapalı bir felsefe vardır. Bu dönemde Antik Çağ’ın düşünce sistemi üzerine gölge düşürmüştür. Rönesans’ta ise bu Antik Çağ’ın çok renkli düşünce sistemi yeniden ortaya çıkmıştır.
Ortaçağ filozofları din adamlarıdır. Onlar için doğru zaten açıktadır, aranmasın gerek yoktur. Hazır olana daha sağlam temeller yapmak için uğraşmışlardır. Rönesans filozofları ise genellikle araştırmacılar ve yazarlardır. Elindeki hazır olanı gizleyerek ;sağlamlaştırmak ,sistemleştirip yeniden yaratmak amacı gütmüşlerdir.
En önemlisi Ortaçağ’da düşünce birliği vardır. Herkes aynı amaç için aynı yolu takip etmiştir. Rönesans’ta ise doğruya ulaşmanın yolu çok çeşitlidir.
Kısacası bu iki dönemde birbirinden farklı gelişmeler yaşanmıştır. Ortaçağ tamamen dinin boyunduruğu altında geçmiş ve bu nedenle kültürel ve düşünsel gelişme açısından çok fakirdir . Rönesans’ta ise bunun tam tersi olarak tam bir kültür patlaması yaşanmıştır. Felsefe din adamlarının boyunduruğundan kurtulmuştur.