Ortodoks istikrar politikaları ile ilgili aşağıdaki ifadelerden hangisi yanlıştır
ortodoks istikrar politikaları ile ilgili aşağıdaki ifadelerden hangisi yanlıştır sorusunun cevabı nedir?
Bu soruya 1 cevap yazıldı. Cevap İçin Alta Doğru İlerleyin.
İşte Cevaplar
Cevap : Ortodoks istikrar politikaları ile ilgili aşağıdaki ifadelerden hangisi yanlıştır sorusunun cevabı:
Soruda şık belirtilmediği için size genel bir açıklama yapacağız. Aradığınız cevabı bu açıklamada bulamazsanız sorunuzu tam bir şekilde sitemizde bizlere tekrar yöneltebilirsiniz.
Ortadoks İstikrar Politikası
Enflasyonu düşürmek ve enflasyon beklentilerini kırmak amacıyla daraltıcı para ve maliye politikaları uygulanmasını içeren istikrar politikasıdır.
Uluslararası Para Fonu IMF’nin 1970′li yıllardan bu yana enflasyonla mücadele eden ülkelere tavsiye ettiği programlara genel olarak verilen addır. Ortodoks kelimesi burada klasikleşmiş, klişeleşmiş istikrar programları anlamında kullanılmaktadır. Bu programda IMF ücretlerin dondurulmasını, program öncesi belirli bir oranda devalüasyon sonrası yavaşlatılmış kur politikasını tavsiye eder ve tüketimi kısarak enflasyonun kontrol altında tutulmasını önerir. Bu klasik program bir çok uygulayıcı ülkede başarıya ulaşamamış, hatta enflasyonun daha da hızlanmasına neden olmuştur. Genel kabul görmüş uygulamalardan oluşan ekonomi politikasına da Ortodoks Ekonomi Politikası adı verilir.
İstikrar programları içsel ya da dışsal sebeplerle ekonomide bozulan arz-talep dengesini yeniden kurmayı ve bunun yansıması olarak ortaya çıkan ekonomik problemleri (yüksek enflasyon, cari açık gibi) çözmeyi hedeflediği için, programların içerdiği politikalar talep yönlü ve arz yönlü politikalar olmak üzere iki grup altında incelenmektedir.
Bu politikalar arasındaki fark, iyileşmenin talebi kısıtlayarak mı arzı genişleterek mi sağlanacağıdır.Talep yönlü politikalar fazla talep baskısını nihai talebi azaltarak düşürmeye çalışırlar. Bu politikalar geleneksel makroekonomik politikalar sayılan sıkı maliye,para ve kredi politikalarından oluşmaktadır. Ana hedef nihai talep düzeyini kontrolaltına almaktır.
Arz yönlü politikalar ise reel mal ve hizmet hacmini artırmayı hedeflemektedir. Bu politikalar çok çeşitli olmakla birlikte genel olarak iki grupta incelenebilir:
1- Üretim araçlarını (sermaye, emek vb.) daha etkin bir biçimde kullanıp kapasite kullanımını arttırarak üretim seviyesini artırmayı amaçlayan politikalar; uygulanan fiyat ve kurpolitikalarının, monopollerin, vergi ve sübvansiyon politikalarının, ticaret kısıtlarınınekonomide yarattığı bozulmayı (distortion) düzeltmeyi amaçlarlar.
2- Yeni kapasiteoluşturarak ve uzun dönem tam kapasite-üretim dengesini, toplam talepgenişlemesini de kontrol ederek kurmayı amaçlayan politikalar ise yatırım-tasarrufteşviklerini, eğitim ve teknolojik gelişmeyi içermektedirler. Kesin bir çizgiyle asla ayrılmamakla birlikte, arz ve talep yönlü politikalar arasındaki en önemli fark, arz yönlü politikaların çoğunlukla mikroekonomik özellikler taşıması ve sektörel öncelikleri dikkate alması, talep yönlü politikaların isemakroekonomik karaktere sahip olmasıdır. Ayrıca arz yönlü politikaların talep yönlü politikalara göre daha uzun uygulama sürecine ihtiyacı vardır.
Bu politikalar birbirlerini tamamlayıcı niteliktedir. Bir politika demetinin yarattığı olumsuz etkilerdiğer bir politika demeti ile azaltılabilmektedir. Örneğin, talep politikalarının üretim veişsizlik üzerinde yarattığı deflasyonist etkiler, arz yönlü politikalar ile azaltılıpdesteklenebilir.
Ortodoks programlar yukarıda sıralanan politika kombinasyonlarından oluşanve temelinde makro denge hedeflerinin yattığı programlardır. Makro dengenin kurulması reel ve parasal dengenin sağlanması ile gerçekleşir. Parasal denge genel fiyat istikrarını (mal ve hizmet fiyatları,ücret,kur vs.) içerdiği için,reel dengenin dışında fiyat dengesinin de kurulması çok önemlidir. Böylece konu ikinoktada düğümlenmektedir: Ekonomideki temel (reel) değişkenlerin dengelenmesive fiyatların (kur, ücret, faiz vb.) dengelenmesi.
Fiyat dengesinin sağlanması, yani enflasyonun düşürülmesi konusundaortodoks programlar, sıkı maliye, sıkı para politikası ve ticaretin serbestleştirilmesi ilesabit kur politikasından oluşmaktadır. Kamu harcamalarının azaltılması, gelirlerinartırılması, para arzının daraltılması ve ticaret engellerinin kaldırılması gibi politikalarortodoks politikalardır. Sıkı maliye ve para politikalarının ekonomide daralmayaratmasıyla fazla talebin ve böylece enflasyonun düşmesi beklenir.
Ortodoks politikalar uluslararası kuruluşlar tarafından genel kabul gören veistikrarı sağlamanın olmazsa olmaz koşulu sayılan politikalardır. Bu politikalar reeldengenin kurulmasında ve bütçe açığının kapatılmasında başarılı olmakta, fakatfiyatlararasındaki (ücret, fiyat, kur, faiz) dengenin kurulmasında başarılarıtartışılmaktadır. Bu noktada fiyat ve ücret politikaları gündeme gelmekte ve ortodoks programların göreli fiyat dengesinin kurulmasıyla ilgili eksik yönleri kapatılmaya çalışılmaktadır.
Diğer Cevaplara Gözat
Soruda şık belirtilmediği için size genel bir açıklama yapacağız. Aradığınız cevabı bu açıklamada bulamazsanız sorunuzu tam bir şekilde sitemizde bizlere tekrar yöneltebilirsiniz.
Ortadoks İstikrar Politikası
Enflasyonu düşürmek ve enflasyon beklentilerini kırmak amacıyla daraltıcı para ve maliye politikaları uygulanmasını içeren istikrar politikasıdır.
Uluslararası Para Fonu IMF’nin 1970′li yıllardan bu yana enflasyonla mücadele eden ülkelere tavsiye ettiği programlara genel olarak verilen addır. Ortodoks kelimesi burada klasikleşmiş, klişeleşmiş istikrar programları anlamında kullanılmaktadır. Bu programda IMF ücretlerin dondurulmasını, program öncesi belirli bir oranda devalüasyon sonrası yavaşlatılmış kur politikasını tavsiye eder ve tüketimi kısarak enflasyonun kontrol altında tutulmasını önerir. Bu klasik program bir çok uygulayıcı ülkede başarıya ulaşamamış, hatta enflasyonun daha da hızlanmasına neden olmuştur. Genel kabul görmüş uygulamalardan oluşan ekonomi politikasına da Ortodoks Ekonomi Politikası adı verilir.
İstikrar programları içsel ya da dışsal sebeplerle ekonomide bozulan arz-talep dengesini yeniden kurmayı ve bunun yansıması olarak ortaya çıkan ekonomik problemleri (yüksek enflasyon, cari açık gibi) çözmeyi hedeflediği için, programların içerdiği politikalar talep yönlü ve arz yönlü politikalar olmak üzere iki grup altında incelenmektedir.
Bu politikalar arasındaki fark, iyileşmenin talebi kısıtlayarak mı arzı genişleterek mi sağlanacağıdır.Talep yönlü politikalar fazla talep baskısını nihai talebi azaltarak düşürmeye çalışırlar. Bu politikalar geleneksel makroekonomik politikalar sayılan sıkı maliye,para ve kredi politikalarından oluşmaktadır. Ana hedef nihai talep düzeyini kontrolaltına almaktır.
Arz yönlü politikalar ise reel mal ve hizmet hacmini artırmayı hedeflemektedir. Bu politikalar çok çeşitli olmakla birlikte genel olarak iki grupta incelenebilir:
1- Üretim araçlarını (sermaye, emek vb.) daha etkin bir biçimde kullanıp kapasite kullanımını arttırarak üretim seviyesini artırmayı amaçlayan politikalar; uygulanan fiyat ve kurpolitikalarının, monopollerin, vergi ve sübvansiyon politikalarının, ticaret kısıtlarınınekonomide yarattığı bozulmayı (distortion) düzeltmeyi amaçlarlar.
2- Yeni kapasiteoluşturarak ve uzun dönem tam kapasite-üretim dengesini, toplam talepgenişlemesini de kontrol ederek kurmayı amaçlayan politikalar ise yatırım-tasarrufteşviklerini, eğitim ve teknolojik gelişmeyi içermektedirler. Kesin bir çizgiyle asla ayrılmamakla birlikte, arz ve talep yönlü politikalar arasındaki en önemli fark, arz yönlü politikaların çoğunlukla mikroekonomik özellikler taşıması ve sektörel öncelikleri dikkate alması, talep yönlü politikaların isemakroekonomik karaktere sahip olmasıdır. Ayrıca arz yönlü politikaların talep yönlü politikalara göre daha uzun uygulama sürecine ihtiyacı vardır.
Bu politikalar birbirlerini tamamlayıcı niteliktedir. Bir politika demetinin yarattığı olumsuz etkilerdiğer bir politika demeti ile azaltılabilmektedir. Örneğin, talep politikalarının üretim veişsizlik üzerinde yarattığı deflasyonist etkiler, arz yönlü politikalar ile azaltılıpdesteklenebilir.
Ortodoks programlar yukarıda sıralanan politika kombinasyonlarından oluşanve temelinde makro denge hedeflerinin yattığı programlardır. Makro dengenin kurulması reel ve parasal dengenin sağlanması ile gerçekleşir. Parasal denge genel fiyat istikrarını (mal ve hizmet fiyatları,ücret,kur vs.) içerdiği için,reel dengenin dışında fiyat dengesinin de kurulması çok önemlidir. Böylece konu ikinoktada düğümlenmektedir: Ekonomideki temel (reel) değişkenlerin dengelenmesive fiyatların (kur, ücret, faiz vb.) dengelenmesi.
Fiyat dengesinin sağlanması, yani enflasyonun düşürülmesi konusundaortodoks programlar, sıkı maliye, sıkı para politikası ve ticaretin serbestleştirilmesi ilesabit kur politikasından oluşmaktadır. Kamu harcamalarının azaltılması, gelirlerinartırılması, para arzının daraltılması ve ticaret engellerinin kaldırılması gibi politikalarortodoks politikalardır. Sıkı maliye ve para politikalarının ekonomide daralmayaratmasıyla fazla talebin ve böylece enflasyonun düşmesi beklenir.
Ortodoks politikalar uluslararası kuruluşlar tarafından genel kabul gören veistikrarı sağlamanın olmazsa olmaz koşulu sayılan politikalardır. Bu politikalar reeldengenin kurulmasında ve bütçe açığının kapatılmasında başarılı olmakta, fakatfiyatlararasındaki (ücret, fiyat, kur, faiz) dengenin kurulmasında başarılarıtartışılmaktadır. Bu noktada fiyat ve ücret politikaları gündeme gelmekte ve ortodoks programların göreli fiyat dengesinin kurulmasıyla ilgili eksik yönleri kapatılmaya çalışılmaktadır.
Diğer Cevaplara Gözat