Çünkü Tımar Sisteminin bir çok faydası bulunmaktadır. Osmanlı ordusunun en önemli atlı kuvvetleri idi. Dirlik sahiplerinin beslemek zorunda oldukları atlı askerlerdir (bu askerlere “cebelü” adı verilirdi). Bu askerleri has, zeamet ve tımar sahipleri besledikleri için devlete ekonomik yönden yük olmazlardı.

Osmanlı, kuruluş döneminden itibaren belirli politikalar izlemiştir. Bu politikaların başında İslam'ın yayılışını öngören fetih politikası gelmektedir. Bu doğrultuda Batı yönlü fetihlere daima öncelik verilmiştir. Bir diğer önemli politika ise Anadolu'da siyasi birliğin sağlanması olmuştur.

Osmanlı Devleti bu politikalar doğrultusunda daima askeri güce ihtiyaç duyan bir konumda olmuştur. Bu kapsamda maaşlı askerlerin daima hazır tutulması, maaşlarının ödenmesi ise devlet hazinesi büyük bir yük olacağı gibi, hazinen karşılayabileceğinin de üzerinde olmaktadır. Bu doğrultuda Osmanlı, askerlerin geçiminin sağlanması adına tımar sistemi başta olmak üzere belirli yöntemler kullanarak bu askerlerin gelir elde etmesini sağlamıştır. Askerler topraktan elde ettikleri gelir ile hem ekonomiye katkı sağlıyor hem kendi gelirlerini elde ediyor hem de diğer askerleri böylece finanse ediyordu. Bu sayede Osmanlı Devleti, asker maaşı ödemeksizin uzun bir dönem boyunca büyük bir orduya sahip olmuştur.