Osmanlı Dönemi’nde Toprak Yönetimi

Osmanlı ekonomisinin temel geçim kaynaklarından biri tarımdır. Bu yüzden toprak yönetimini iyi uygulamışlar ve bu konuda 17. yüzyıla kadar başarılı olmuşlardır.

Selçuklulardaki İkta sistemi, Osmanlı Devleti’nde ise tımar sistemi olarak adlandırılmıştır.

Osmanlı Devleti’nin en önemli gelir kaynaklarından biri tarımdır. En önemli tarım politikası da tımar sistemidir.

Osmanlıdaki toprak düzeni şu şekilde bölümlere ayrılmıştır.

Mülk Toprak: Halka ait olan topraktır.

Vakıf Toprağı: Devlete ait topraktır. Geliri ile camii, okul, hastane gibi kurumların ihtiyaçları karşılanır.

Miri Toprak: Devlete ait topraktır. İşletme hakkı kişilere devredilmiştir. Miri topraklar içinde en önemlisi dirlik topraklarıdır.

Dirlik topraklarına tımar toprakları da denir. Tımar toprakları gelirine göre 3’e ayrılır.

Has: Geliri fazladır.

Zeamat: Geliri orta düzeydir.

Tımar: Geliri en azdır.

Tımar arazileri: Geliri en az topraktır. Tımar arazilerine ikta sistemi gibi tımar sistemi uygulanır.

1. Tımar sistemi ile Osmanlı Devleti;Tarım alanları kontrol altına alınmıştır.
2. Tarımda süreklilik sağlanmıştır.
3. Devlete yük olmadan hazır bir ordu kurulmuştur.
4. Merkezden uzak yerlerin güvenliği sağlanmıştır.
5. Göçebe Türkmenler yerleşik hayata geçirilmiştir.

Not: Osmanlı Devleti’nde tımar sistemi 17. yy. kadar başarıyla uygulanmıştır.

Tımar sistemi bozulunca;

1. Tarım
2. Güvenlik
3. Maliye

alanları olumsuz etkilenmiştir