Cevap : Parnasizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa'da ortaya çıkmış bir şiir akımıdır. Realizm ve natüralizmin şiire yansıması olarak da tanımlanabilir. Parnasizm, romantizme tepki olarak doğmuştur. Romantizm, hayalciliğe ve duygusallığa önem verirken, parnasizm nesnelliğe ve gerçekçiliğe önem verir.

Parnasizm'in temel özellikleri şunlardır:

1. Sanat için sanat görüşü: Parnasyenler, şiirin amacının estetik zevk vermek olduğunu savunurlar. Şiirde duygusallık ve öznellik yerine, nesnellik ve gerçekçilik ön plandadır.
2. Şekilcilik: Parnasyenler, şiirin biçimine ve estetiğine büyük önem verirler. Şiirde ölçü, kafiye ve ses uyumu çok önemlidir.
3. Betimleme: Parnasyenler, şiirde nesnel bir bakış açısıyla ayrıntılı ve canlı betimlemelere yer verirler.
4. Tarih ve mitoloji: Parnasyenler, tarih ve mitolojiden yararlanırlar. Şiirlerinde genellikle eski çağlardan ve mitolojik konulardan bahsederler.

Parnasizmin önemli temsilcileri arasında Charles Baudelaire, Théophile Gautier, Leconte de Lisle ve Sully Prudhomme sayılabilir.

Parnasizm, 19. yüzyılın sonlarında Fransa'da etkili olmuştur. 20. yüzyılın başlarında ise sembolizm ve dadaizm gibi yeni akımlarla yerini kaybetmiştir.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat

Cevap : Parnasizm, Fransa'da 19. yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan bir edebi akımdır. Bu akım, "sanat için sanat" anlayışını benimseyen ve estetik değeri ön planda tutan bir yaklaşımı temsil eder. Parnasizm, şiirde gerekçilik (objektivite) anlayışını benimser ve duygusal ifadelerden ziyade nesnellik, estetik düzen ve dilin güzelliği üzerine odaklanır. Şiirlerde ahenkli bir dil kullanırken, mitoloji, tarih ve doğa gibi konuları sıkça işler. Parnasizm, romantizme tepki olarak doğmuş ve sembolizm akımının da etkisini hissettirmiştir. Önemli parnasist şairler arasında Théophile Gautier, Leconte de Lisle ve Charles Baudelaire sayılabilir.

Cevap : Parnasizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa'da ortaya çıkan bir edebiyat akımıdır. Bu akım, romantizmin aşırı duygusal ve içsel yaklaşımına tepki olarak doğmuş, nesnellik, estetik titizlik ve sanatsal mükemmeliyeti vurgulamıştır. "Parnasizm" terimi, Yunan mitolojisindeki bir dağ olan Parnassus'tan gelir ve bu dağın tanrısal ilham kaynağı olduğuna inanılırdı.

Parnasist şairler, duygusal coşkunluğun ötesine geçerek nesnellik, güzellik, sanatsal ifade ve dilin gücüne odaklandılar. Bu akımın temsilcileri, şiirde süslemelerden kaçındılar, basit ve kesin ifadeler kullanarak dilin yalın ve etkili kullanımına önem verdiler. Realizm ve sembolizm akımlarının öncülü olarak kabul edilen Parnasizm, görsel imgeleri detaylı ve keskin bir şekilde aktarmayı amaçladı.

Parnasizm, aynı zamanda "Sanat için sanat" ilkesini benimsemiştir. Yani sanat eserinin öncelikli amacı estetik zevki tatmin etmek ve sanatın kendi değeri üzerine kurulmuştur.

Bu akımın önde gelen temsilcileri arasında Théophile Gautier, Leconte de Lisle, José María de Heredia gibi isimler yer almaktadır. Parnasizm, edebiyat tarihinde özellikle Fransız şiirinin evrimine ve estetik anlayışının şekillenmesine önemli katkılarda bulunmuştur.