4: İmgelem-hayalgücü.

Bu ayrımdan anlaşılacağı gibi bir ve ikinci madde epistemik açıdan daha önemlidir. Gerçek bilgi etkinliğinin konusu da bu iki alandır fakat diğer iki madde de bize başka olanaklar sunmaktadır. Sanı bilgisi ve hayalgücü birleşince, matematiksel ve ideal olana doğru bir yetkinleşme olanağıyla sanatsal yaratma alanında önemli bir katkıda bulunur. Sanat alanında yaratıcı imgelem işte bu olanağa sahip olduğu için ayrıca önemlidir. Bu noktada Mimesis’in konumlanma şekli de değişiklik gösterecektir. Platon bu noktada epistemik ayrıma paralel Mimesis’i de idealist bir bağlamında ayrıma tabii tutacaktır. “Dülger sedir ideasını, bizce aslını, özünü yapmaz, bir çeşidini yapar…Sedirin aslını yapmadığına göre gerçeğini değil, gerçeğine benzeyen bir örneğini yapmış olur…..Benzetmenin ne olduğunu düşünelim mi? Üç türlü sedir olmadı mı şimdi? Biri asıl sedir ki onu yalnız Tanrı yaratabilir diyebiliriz.”27 Bu noktada Platon Tanrısal yaratmanın dışındaki bütün yaratmaları taklite indirger. Fakat bu taklit tek bir çerçevede ala alınmaz. 

Platon yapısal olarak mimesis’i üçe ayrılır:
1. Pay alma-katılma (methexis)
2: Aynı gibi özdeş olma (homoiosis)
3: Benzeme (paraplesia).