13 Ocak Bin Dokuz Yüz On Dokuz ‘da Kilis, 15 Ocak’ta da Antep İngilizler tarafından işgal edildi. Sonraki günlerde İngilizler Maraş, Urfa, Antep ve Kilis’i Fransızlara devrederek çekip gittiler.

Fransızlar Adana ve civarında yaptıkları gibi bu bölgelerde de halka eziyet ediyorlardı.

İstila edildiğinden beri, düşmana boyun eğmeyen Antep halkının sabrı taşma noktasına gelmişti.

Bir cuma günü, Akyol Polis Karakolu’ndaki bayrağımızın zorla indirilmesi, bardağı taşıran son damla oldu. Halk galeyana gelmişti. Fransızlar ise takviye kuvvet arayışına girmişlerdi.

İşte böyle acı ve karanlık günlerdi. Birinci Dünya Savaşı’nda subay olarak cepheden cepheye koşmuş olan Şahin Bey, baba evinde geçirdiği bir iki günden sonra gitmeye davrandı. Memleketini işgal altında görmek, ona tarifsiz acılar veriyordu.

Ertesi gün Kilis yollarına düştü. Her uğradığı yerde, halkı galeyana getiren konuşmalar yapıyor ve kendisine adam topluyordu.

8 Mart günü Kilis’ten Antep’e erzak getiren bir Fransız birliğinin haberini aldı. Sayıları yirmiyi bulan müfrezesi le iki saat boyunca savaştı. Sonunda işgal kuvvetleri Antep’e gitmekten vazgeçip geri döndü.

Şahin Bey’in bu zaferi, halk arasında kısa sürede dilden dile anlatılan bir efsane halini aldı.

Şahin Bey, o ufacık birliği ile Kilis-Antep yolunu tutmuş, tek bir Fran­sız askerini bile geçirmiyordu.

İşgal kuvvetleri Antep’e erzak göndermeli ve oradaki askerlerini bes­lemeliydi. Antep’teki birlikler sık sık yardım istiyorlardı. Sonunda çok güçlü bir kafile hazırlandı. 25 Mart’ta Kilis’ten Antep’e doğru hareket etti.

Ertesi gün, Şahin Bey’in kuvvetleri ile çok şiddetli bir çarpışmaya girildi. Şahin Bey ve müfrezesi 7-8 saat kadar düşmanın yoğun ateşine dayandı. Ancak çekilmek zorunda kaldılar.

27 Mart’ta bir çarpışma daha oldu. Şahin Bey her ne kadar kahramanca dövüşüyor ve işgalcileri yıpratıyorsa da, sayıca az olduğu için dayanamıyordu.

Silah arkadaşları Şahin Beye “Düşmanın bu yoğun ateşi önünden çekilelim. Nasıl olsa karşı duramayacağız!” dediler. Kuvvetler arasında bu kadar dengesizlik varken daha fazla direnmek akıllıca değildi.

Ancak Şahin Bey, onlar gibi düşünmüyordu. “Son kurşunumuza kadar atacağız!” diye kükredi.

Tarih 28 Mart’ı gösterdiğinde Fransızlar, Antep kapısına kadar dayanmışlardı. Şahin Bey ve adamları kala kala otuz kişi kalmışlardı. Şahin Bey, sadık dostlarına sevgi ile bakarken “Vatanımız için benimle ölmeye hazır mısınız?” diye soran bir hali vardı.

Şahin Bey ve adamları, düşman karşısında canla başla dövüştüler. Şahin Bey’in atacak hiç mermisi kalmayınca arkadaşlarından ayrıldı. Yüzlerce düşman askerinin karşısında durdu ve ” Geçemezsiniz!” diye bağırdı. Bir cesaret abidesi gibi, köprünün ortasında duruyordu. Akın akın üzerine gelenlere son sözlerini haykırdı:

“Düşman! Gel süngüle! Allah bu vatanı kurtarır!”

Fransızlar, Şahin Bey’i orada şehit ettiler. Antep bugün hâlâ bu kahraman evladı için gözyaşı dökmektedir. Ruhu şad olsun!

Hüseyin A. EMÎROĞLU (Kısaltılmıştır.)