Servet-i Fünun dönemi, 1890'lardan itibaren Osmanlı İmparatorluğu'nda edebiyat, sanat, felsefe, bilim ve siyasette büyük değişimlerin yaşandığı bir dönemdir. Bu dönemde yazılan eserler, batıda ortaya çıkan modernizme paralel olarak Türk edebiyatında da yeniliklerin oluşmasına yol açmıştır.

Mai ve Siyah (Halit Ziya Uşaklıgil): 1896 yılında yayımlanan bu roman, Türk edebiyatında Servet-i Fünun döneminin ilk romanlarından biridir. Roman, zengin bir ailenin oğlu olan Behçet Câmi’ni anlatmaktadır. Behçet’in İstanbul’daki yaşamını, aşk hayatını, seyahatlerini ve kendiyle hesaplaşmasını konu alır. Dönemin sosyal yapı ve değerlerini, Batı etkisini ve toplumsal değişimleri yansıtmasıyla önemli bir eser olarak kabul edilir.

Aşk-ı Memnû (Halit Ziya Uşaklıgil): 1900 yılında yayımlanan bu roman, Osmanlı toplumunun yozlaşmasını, Batılılaşma sürecindeki çatışmaları ve toplumun değer yargılarına meydan okuyan aşkı konu alır. Eser, Servet-i Fünun edebiyatının en önemli yapıtlarından biri olarak kabul edilir.

Eylül (Mehmet Rauf): 1911 yılında yayımlanan bu roman, Servet-i Fünun dönemi edebiyatının önemli eserlerindendir. Roman, İstanbul’da yaşayan iki gencin aşk hikayesini anlatır. Eser, dönemin toplumsal ve siyasal yapısını yansıtmasıyla önem kazanır.

Sis (Tevfik Fikret): 1901 yılında yayımlanan bu şiir kitabı, Servet-i Fünun edebiyatının en önemli eserlerindendir. Şiirlerinde toplumsal, siyasal ve felsefi konulara yer veren Tevfik Fikret, modernist şiir anlayışı ile klasik şiir anlayışını birleştirir. Kitap, dönemin edebiyat ortamında büyük yankı uyandırır.

Elhân- Şitâ (Cenap Şehabettin): 1908 yılında yayımlanan bu eser, Servet-i Fünun edebiyatının önemli örneklerindendir. Kitap, şiir, hikaye ve tiyatro türlerinden oluşur. Şiirlerinde romantizm ve sembolizm etkileri görülürken, hikayelerinde toplumsal eleştirilere yer verilir. Kitap, dönemin modernist anlayışını yansıtmasıyla önem kazanır.