İşte Cevaplar
Cevap : Sosyalleşmede Birincil Gruplar
Cooley (1915) birincil grupları kişinin yüz yüze, doğrudan ilişki içinde bulunduğu, problemlerini çözmede, yardımlaşmada, birbirini korumada, nispeten sağlam, içten, uzun süreli devam eden ilişkiler geliştirdiği küçük gruplar olarak anlatmaktadır. Kişiyi grubun bir organı olarak biz bilinci içinde tutan birincil gruba aile başta olmak üzere, akranlar, arkadaş, oyun grupları ve okul gibi çevreler girmektedir (Demir ve Acar, 1992:59; Aziz, 1982: 16). Endüstriyel toplumlarda birincil
grupların oluşturduğu en önemli ortamlar iş yerleridir. Bireyler bir iş yerinde birbirlerine tamamen yabancı olarak işe başlarlar, fakat zamanla aralarında arkadaşlık ilişkisine benzer dayanışma kurulur.Birincil grupların sosyalleşme süreci içindeki yoğun etkisinin görüldüğü devre çocukluk ve ilk gençlik dönemidir. Bu dönemde birey birincil grupların olduğu sosyal çevre ile toplumsal niteliğini ve amaçlarını biçimlendirir. Bu tür grupların, birincil olarak nitelenmesinin temelinde de sayılan özellikler yer tutar: Ruhsal yönden içten ilişkilerin geliştirildiği, ortak bir bütünün parçası olduğu duygusunun yaşandığı, bireyin kendisini en azından birkaç amaç yönünden, grubun ortak yaşamı ve amaçları içinde hissettiği gruplardır çünkü birincil gruplar. Birey yetişkinliğe doğru yol aldıkça birincil grupların önemi ve etkisi görece zayıflayarak yerlerini ikincil gruplara bırakırlar
Sosyalleşmede İkincil Gruplar
İnsan gelişimi içerisinde yakın ilişkiler içerisinde olduğu bireylerden ayrıldıkça, ilişkilerin daha az duygusal olduğu ikincil kümelere yaklaşır. Etkileşimlerinde genellikle bir konu üzerine odaklaşma söz konusudur. Üyeler birbirlerini bütün yönleriyle tanımaz. Örneğin, bir siyasi parti üyesinin yaşamının bazı yönleri diğer üyelerin hiç birini ilgilendirmez. İkincil grup bireyin birinci gruba oranla daha kısa dönemlilik, formal, zayıf, dolaylı çoğu zaman da yapay ilişkilerle bağlı olduğu toplumsal grup türüdür. Uzak akrabalar, ara sıra rastlanan kişiler, tanışlar, kalabalıklar, yaşanılan şehir, ulus, parti, fabrika ve benzeri kümeler ikincil gruplara örnek olarak verilebilir. Kitle iletişim araçları da bireysel etkileşime doğrudan karışmamaları temel özelliklerinde hareketle ikincil gruplar bağlamında sınıflandırılmaktadır. Kitle iletişim araçlarının etki oranları bireyin yaşamında kitle iletişim araçlarının mesajlarına açtığı yerle doğru orantılı olarak artmakla beraber, etkinin düzeyi kitle iletişim araçlarının mesajlarına kitlesel muhatap oluş sebebiyle birincil ve ikincil grupların biriyle etkileşimin niteliğine göre de değişebilir (Demir ve Acar, 1992:184; Elkin, 1995: 97-98). Bireyden toplum hayatına fonksiyonel anlamda uyum sağlaması beklenir (Türkkahraman, 2000: 19-20). İkincil grup üyelerinin birbirlerine bağlanmaları Durkheim’in deyimiyle organik dayanışma şeklindedir.Sosyalleştirme sürecinde iki taraf bulunmaktadır. Sosyalleştirmek istenenler ve sosyalleştirmeyi üstlenenler yani sosyalleştirmeyle görevli olanlar. Ailede çocuk sadece anne baba tarafından değil, aile içerisinde yaşayan diğer üyeler tarafında da sosyalleştirilirler. Yeni memurlar ilgili kurumlar tarafından sosyalleştirmeye tabi tutulurlar. Öğrenciler öğretmenleri tarafından eğitilirler. Yine öğrenciler birbirlerini etkilerler, üst sınıftakiler alt sınıftakileri sosyalleştirirler (Aslantürk, Amman, 1999:322-324).Sosyalleştirme süreci üç aşamada gerçekleşir. 1. Henüz sosyalleştirmenin olmadığı veya sosyalleştirmenin başlangıç aşamasıdır. Bu süreç asli (birinci) grup olan ailede başlar ve kişinin hayatındaki ilk (asli) sosyalleştirme söz konusudur. Adeta boş bir levha üzerinde zihniyetler, tutumlar ve davranış tarzları inşa edilir. Sosyalleşen tarafına sosyalleştirene karşı herhangi bir karşı koyma durumu yoktur. 2. Sosyalleştirmenin ikinci aşaması, asli sosyalleştirmeden sonra, sürekli bir sosyalleştirmenin üstlenildiği toplum üyeleri ile ilgilidir. Sosyalleştirmenin bu şekli tali (ikincil) sosyalleştirme diye ifade edilir. Mesela okul, din, iş ve meslek hayatı, evlilik, v.s. süreçleri bu aşamada yaşanır. Aynı zamanda birinci sosyalleştirme sürecinin düzeltilmesi, genişletilmesi, sınırlandırılması bu aşamada olduğu için, işbirliği ve uyuşma süreçleri yanında, rekabet ve çatışma süreçlerinin de ortaya çıktığı bir aşamadır. 3. Sosyalleştirmenin üçüncü aşaması yeniden sosyalleştirme aşamasıdır. Bu aşamada bireye, zaman zaman geçmişin zıddına yeni zihniyet ve davranış tarzlarının kazandırılması denenir. Bir inançtan başka bir inanca, bir ideolojiden başka bir ideolojiye, bir sosyal idealden başkasına dönüşüm süreçleri yeniden sosyalleşmenin örneklerindendir. Aynı şekilde toplum normlarına uygun bir hayatı kabul etmeyen bireylerin topluma yeniden kazandırılması da bir yeniden sosyalleştirme işlemidir. Mesela hapishanelerde suçluların topluma yeniden kazandırılması için eğitim dışında bir takım özel teknikler kullanılmaktadır
Diğer Cevaplara Gözat
Cooley (1915) birincil grupları kişinin yüz yüze, doğrudan ilişki içinde bulunduğu, problemlerini çözmede, yardımlaşmada, birbirini korumada, nispeten sağlam, içten, uzun süreli devam eden ilişkiler geliştirdiği küçük gruplar olarak anlatmaktadır. Kişiyi grubun bir organı olarak biz bilinci içinde tutan birincil gruba aile başta olmak üzere, akranlar, arkadaş, oyun grupları ve okul gibi çevreler girmektedir (Demir ve Acar, 1992:59; Aziz, 1982: 16). Endüstriyel toplumlarda birincil
grupların oluşturduğu en önemli ortamlar iş yerleridir. Bireyler bir iş yerinde birbirlerine tamamen yabancı olarak işe başlarlar, fakat zamanla aralarında arkadaşlık ilişkisine benzer dayanışma kurulur.Birincil grupların sosyalleşme süreci içindeki yoğun etkisinin görüldüğü devre çocukluk ve ilk gençlik dönemidir. Bu dönemde birey birincil grupların olduğu sosyal çevre ile toplumsal niteliğini ve amaçlarını biçimlendirir. Bu tür grupların, birincil olarak nitelenmesinin temelinde de sayılan özellikler yer tutar: Ruhsal yönden içten ilişkilerin geliştirildiği, ortak bir bütünün parçası olduğu duygusunun yaşandığı, bireyin kendisini en azından birkaç amaç yönünden, grubun ortak yaşamı ve amaçları içinde hissettiği gruplardır çünkü birincil gruplar. Birey yetişkinliğe doğru yol aldıkça birincil grupların önemi ve etkisi görece zayıflayarak yerlerini ikincil gruplara bırakırlar
Sosyalleşmede İkincil Gruplar
İnsan gelişimi içerisinde yakın ilişkiler içerisinde olduğu bireylerden ayrıldıkça, ilişkilerin daha az duygusal olduğu ikincil kümelere yaklaşır. Etkileşimlerinde genellikle bir konu üzerine odaklaşma söz konusudur. Üyeler birbirlerini bütün yönleriyle tanımaz. Örneğin, bir siyasi parti üyesinin yaşamının bazı yönleri diğer üyelerin hiç birini ilgilendirmez. İkincil grup bireyin birinci gruba oranla daha kısa dönemlilik, formal, zayıf, dolaylı çoğu zaman da yapay ilişkilerle bağlı olduğu toplumsal grup türüdür. Uzak akrabalar, ara sıra rastlanan kişiler, tanışlar, kalabalıklar, yaşanılan şehir, ulus, parti, fabrika ve benzeri kümeler ikincil gruplara örnek olarak verilebilir. Kitle iletişim araçları da bireysel etkileşime doğrudan karışmamaları temel özelliklerinde hareketle ikincil gruplar bağlamında sınıflandırılmaktadır. Kitle iletişim araçlarının etki oranları bireyin yaşamında kitle iletişim araçlarının mesajlarına açtığı yerle doğru orantılı olarak artmakla beraber, etkinin düzeyi kitle iletişim araçlarının mesajlarına kitlesel muhatap oluş sebebiyle birincil ve ikincil grupların biriyle etkileşimin niteliğine göre de değişebilir (Demir ve Acar, 1992:184; Elkin, 1995: 97-98). Bireyden toplum hayatına fonksiyonel anlamda uyum sağlaması beklenir (Türkkahraman, 2000: 19-20). İkincil grup üyelerinin birbirlerine bağlanmaları Durkheim’in deyimiyle organik dayanışma şeklindedir.Sosyalleştirme sürecinde iki taraf bulunmaktadır. Sosyalleştirmek istenenler ve sosyalleştirmeyi üstlenenler yani sosyalleştirmeyle görevli olanlar. Ailede çocuk sadece anne baba tarafından değil, aile içerisinde yaşayan diğer üyeler tarafında da sosyalleştirilirler. Yeni memurlar ilgili kurumlar tarafından sosyalleştirmeye tabi tutulurlar. Öğrenciler öğretmenleri tarafından eğitilirler. Yine öğrenciler birbirlerini etkilerler, üst sınıftakiler alt sınıftakileri sosyalleştirirler (Aslantürk, Amman, 1999:322-324).Sosyalleştirme süreci üç aşamada gerçekleşir. 1. Henüz sosyalleştirmenin olmadığı veya sosyalleştirmenin başlangıç aşamasıdır. Bu süreç asli (birinci) grup olan ailede başlar ve kişinin hayatındaki ilk (asli) sosyalleştirme söz konusudur. Adeta boş bir levha üzerinde zihniyetler, tutumlar ve davranış tarzları inşa edilir. Sosyalleşen tarafına sosyalleştirene karşı herhangi bir karşı koyma durumu yoktur. 2. Sosyalleştirmenin ikinci aşaması, asli sosyalleştirmeden sonra, sürekli bir sosyalleştirmenin üstlenildiği toplum üyeleri ile ilgilidir. Sosyalleştirmenin bu şekli tali (ikincil) sosyalleştirme diye ifade edilir. Mesela okul, din, iş ve meslek hayatı, evlilik, v.s. süreçleri bu aşamada yaşanır. Aynı zamanda birinci sosyalleştirme sürecinin düzeltilmesi, genişletilmesi, sınırlandırılması bu aşamada olduğu için, işbirliği ve uyuşma süreçleri yanında, rekabet ve çatışma süreçlerinin de ortaya çıktığı bir aşamadır. 3. Sosyalleştirmenin üçüncü aşaması yeniden sosyalleştirme aşamasıdır. Bu aşamada bireye, zaman zaman geçmişin zıddına yeni zihniyet ve davranış tarzlarının kazandırılması denenir. Bir inançtan başka bir inanca, bir ideolojiden başka bir ideolojiye, bir sosyal idealden başkasına dönüşüm süreçleri yeniden sosyalleşmenin örneklerindendir. Aynı şekilde toplum normlarına uygun bir hayatı kabul etmeyen bireylerin topluma yeniden kazandırılması da bir yeniden sosyalleştirme işlemidir. Mesela hapishanelerde suçluların topluma yeniden kazandırılması için eğitim dışında bir takım özel teknikler kullanılmaktadır
Diğer Cevaplara Gözat