Argyle (1988) ve Malandro, Barker ve Barker (1989) ise sözsüz iletişimin işlevlerini şöyle ifade etmiştir:

Duyguları ifade etme: Duygular, yüzün ifadesi, el hareketleri ve sesin tonu ile ifade edilir. Örneğin ; sınıfın susmasını isteyen bir öğretmenin sınıfın ortasına gelip kızgın bakışlarla ve sessizce öğrencilere bakması.

Kişiler arası tutumların iletişimini sağlama: Sözsüz iletişimin karşılıklı olarak paylaşılan sözsüz öğeler yoluyla iletişimin akışında düzenleyici etkisi vardır. Örneğin karşıdaki kişiyi onaylamak için başın sallanması.

Sözlü iletişimi destekleme ve tamamlarla: Sözsüz iletişim, sözel ifadeleri destekler, zenginleştirir; böylece, iki iletişim türü birbirini tamamlar. Örneğin, ‘babam bana kocaman araba aldı’ diyen bir çocuk bunu söylerken kollarını açarak arabanın büyüklüğünü göstermesi.

Zıtlık oluşturma (Yalanlama): Kişinin sözsüz dili bazen sözsüz dili ile çe­lişebilir. Örneğin, acil olarak dışarı çıkması gereken bir kişinin sürekli saatine bakıp zamanı kontrol ederken bir yandan da karşısındakine ‘tabi oturup konuşabiliriz’ demesi.

Tekrarlama: Sözsüz iletişim, sözlü ifadeyi vurgulamak veya netleştirmek için kullanılır. Örneğin, öğretmenin öğrencisine aferin derken aynı zamnda omzuna hafifçe teması.

Yerine geçme: Sözsüz öğeler, konuşmanın yerine geçebilir. Yani sözlü bir anlatım, sözsüz olarak gerçekleşebilir. Örneğin, kişinin, kar­şısındakine "hayır" demek yerine başını sağa sola sallaması.

Vurgulama: Sözsüz öğeler, sözel ifadenin bazı yerlerinde vurgulayıcı işlev üstlenir. Örneğin kişinin konuşma sırasında masaya vurması, sesini bir­den yükseltmesi.

Kimlik Tanımlama: Sözsüz öğeler, kişinin giydiği, yediği, içtiği gibi şeylerden yola çıkarak kişilere ilişkin kimlik belirleme olanağı sağlar. Örneğin, bir ki­şinin sürekli takım elbise giymesi onun resmi yerde çalıştığını gösterir.

Ritüeller (Adetler): Sözsüz iletişim, bazı adetlerin yerine getirilmesinde kul­lanılanilir. Örneğin, kutlama veya karşılama sırasında tokalaşmanın yapılması.