İşte Cevaplar
Cevap : Egzersiz sırasında ihtiyaç duyulan kanı dokulara ulaştırır. Kaslar daha fazla oksijen alma ihtiyacı duyar ve kalp daha hızlı kan pompalar. Böylece dolaşım sistemi daha düzenli çalışır. Egzersizin solunum sistemine olumlu etkisiyle akciğerlerde soluk alma volümü artar.
Antrenmanın solunuma etkileri ve solunum sisteminin antrenman ve egzersiz sırasında ki önemi üst seviyededir. Antrenmanda artan metabolizma için gerekli oksijeni sağlayabilmek amacıyla oksijen volümü ve frekansında artış meydana gelir. Maksimal antrenmanlar da ventilasyon 200 lt/dk gibi bir düzeye erişebilmekte, bu da solunum hacmi ve frekansında sağlanan artışla gerçekleştirilmektedir. Diğer taraftan aynı şiddetle yapılan egzersizlerde antrenmanlı sporcularda solunum dakika volümü 200 lt/dk’da çıkabilirken, normal kişilerde (sedanterlerde) 100 lt/dk’dır. Bu da antrenmanlı kişilerde antrenmanın solunum kaslarının dayanıklılığın %16 dolaylarında geliştirildiği belirlenmiştir. Ayrıca sporcuların solunumunu daha çok karın solunumu ile yaparken, sedanterler göğüs solunumunu kullanırlar. Halbuki göğüs solunumunu karın solunumuna göre daha yorucudur.
Egzersizin Solunuma Etkileri
Egzersizin en belirgin etkisi sporcularda oksijen difüzyon kapasitesini artırmaya yöneliktir. Oksijen difüzyon kapasitesi oksijenin aveollerden kana difüzyon hızının bir göstergesidir.
Bu alveollerdeki ve akciğer kanındaki oksijen parsiyel basınçları arasındaki bir milimetre civa basıncı farkı ile difüzyona uğrayan oksijenin miktarını gösterir. Oksijen difüzyon kapasitesi, egzersizde sedanterlerde 48 ml/dk iken, yüzücülerde 71 ml/dk, kürekcilerde 80 ml/dk olarak bulunmuştur.
Solunum
Yapılan düzenli antrenmanlar ile sporcularda solunum volümü istirahat ve submaksimal antrenmanlarda pek değişmez ise de maksimal bir antrenmanda belirgin bir artış görülür. Bu belirgin artış solunum frekansı ve solunum dk volümünde de görülür.
Günde yarım saat, haftada 3-4 kez, 6 ay süre, %75 Max VO2 şiddetiyle yapılan bir antrenmanda aşağıdaki veriler elde edilmiştir.
Antrenman ve Solunum Fonksiyonları
Solunumsal Parametreler Antrenman Öncesi Antrenman Sonrası
Solunum dakika hacmi (lt/dk) istirahat ---> 7
maksimal egz. ---> 110 ---> 6
---> 135
Solunum frekansı (dk) istirahat ---> 14
maksimal egz. ---> 40 ---> 12
---> 45
Solunum hacmi (lt) istirahat ---> 0,5
maksimal egz. ---> 2,75 ---> 45
---> 0,5
Viral kapasite (lt) istirahat ---> 2,75
maksimal egz. ---> 5,8 ---> 3,0
---> 6,0
Antrenmanın Solunuma Etkileri
Genelde akciğer hacim ve kapasiteleri çok az değişir. Tidal volüm istirahat ve submaksimal egzersizde değişmez ise de maksimal antrenmanlarda artabilir. Solunum oranı (alınan havanın-verilene) ancak maksimal antrenmanda artar. Antrenmanla submaksimal pulmoner ventilasyonda istirahat düzeyinde çok az düşme, maksimal antrenmanda ise artış görülür. Antrenmanla 120 lt/dk’dan 150 lt/dk’ya çıkabilir.
Pulmoner difüzyon kapasitesi sadece maksimal antrenman düzeyinde artarken, bu artışlara çok az bir artışta olsa arteriyel kandaki oksijen ve hemoglobin miktarının da artışı eşlik eder. Ayrıca antrenmanla maksimal egzersizdeki a-vO2 farkı arttırılabilir. Bu artışta dokuya daha fazla oksijenin bırakılmasına neden olur.
Dayanıklılık antrenmanları laktat eşiğini yükseltir. Laktat eşiğinin yükselmesi daha fazla yüksek egzersiz şiddetinde ve daha yüksek oksijen tüketiminde çalışmayı sağlar. Ayrıca solunumsal değişim oranı (dokuda tüketilen oksijenin, üretilen karbondioksite oranı) submaksimal egzersizde düşerken, maksimal egzersizde artar. Antrenmanın en önemli etkisi MaxVO2’yi arttırmasıdır.
Diğer Cevaplara Gözat
Antrenmanın solunuma etkileri ve solunum sisteminin antrenman ve egzersiz sırasında ki önemi üst seviyededir. Antrenmanda artan metabolizma için gerekli oksijeni sağlayabilmek amacıyla oksijen volümü ve frekansında artış meydana gelir. Maksimal antrenmanlar da ventilasyon 200 lt/dk gibi bir düzeye erişebilmekte, bu da solunum hacmi ve frekansında sağlanan artışla gerçekleştirilmektedir. Diğer taraftan aynı şiddetle yapılan egzersizlerde antrenmanlı sporcularda solunum dakika volümü 200 lt/dk’da çıkabilirken, normal kişilerde (sedanterlerde) 100 lt/dk’dır. Bu da antrenmanlı kişilerde antrenmanın solunum kaslarının dayanıklılığın %16 dolaylarında geliştirildiği belirlenmiştir. Ayrıca sporcuların solunumunu daha çok karın solunumu ile yaparken, sedanterler göğüs solunumunu kullanırlar. Halbuki göğüs solunumunu karın solunumuna göre daha yorucudur.
Egzersizin Solunuma Etkileri
Egzersizin en belirgin etkisi sporcularda oksijen difüzyon kapasitesini artırmaya yöneliktir. Oksijen difüzyon kapasitesi oksijenin aveollerden kana difüzyon hızının bir göstergesidir.
Bu alveollerdeki ve akciğer kanındaki oksijen parsiyel basınçları arasındaki bir milimetre civa basıncı farkı ile difüzyona uğrayan oksijenin miktarını gösterir. Oksijen difüzyon kapasitesi, egzersizde sedanterlerde 48 ml/dk iken, yüzücülerde 71 ml/dk, kürekcilerde 80 ml/dk olarak bulunmuştur.
Solunum
Yapılan düzenli antrenmanlar ile sporcularda solunum volümü istirahat ve submaksimal antrenmanlarda pek değişmez ise de maksimal bir antrenmanda belirgin bir artış görülür. Bu belirgin artış solunum frekansı ve solunum dk volümünde de görülür.
Günde yarım saat, haftada 3-4 kez, 6 ay süre, %75 Max VO2 şiddetiyle yapılan bir antrenmanda aşağıdaki veriler elde edilmiştir.
Antrenman ve Solunum Fonksiyonları
Solunumsal Parametreler Antrenman Öncesi Antrenman Sonrası
Solunum dakika hacmi (lt/dk) istirahat ---> 7
maksimal egz. ---> 110 ---> 6
---> 135
Solunum frekansı (dk) istirahat ---> 14
maksimal egz. ---> 40 ---> 12
---> 45
Solunum hacmi (lt) istirahat ---> 0,5
maksimal egz. ---> 2,75 ---> 45
---> 0,5
Viral kapasite (lt) istirahat ---> 2,75
maksimal egz. ---> 5,8 ---> 3,0
---> 6,0
Antrenmanın Solunuma Etkileri
Genelde akciğer hacim ve kapasiteleri çok az değişir. Tidal volüm istirahat ve submaksimal egzersizde değişmez ise de maksimal antrenmanlarda artabilir. Solunum oranı (alınan havanın-verilene) ancak maksimal antrenmanda artar. Antrenmanla submaksimal pulmoner ventilasyonda istirahat düzeyinde çok az düşme, maksimal antrenmanda ise artış görülür. Antrenmanla 120 lt/dk’dan 150 lt/dk’ya çıkabilir.
Pulmoner difüzyon kapasitesi sadece maksimal antrenman düzeyinde artarken, bu artışlara çok az bir artışta olsa arteriyel kandaki oksijen ve hemoglobin miktarının da artışı eşlik eder. Ayrıca antrenmanla maksimal egzersizdeki a-vO2 farkı arttırılabilir. Bu artışta dokuya daha fazla oksijenin bırakılmasına neden olur.
Dayanıklılık antrenmanları laktat eşiğini yükseltir. Laktat eşiğinin yükselmesi daha fazla yüksek egzersiz şiddetinde ve daha yüksek oksijen tüketiminde çalışmayı sağlar. Ayrıca solunumsal değişim oranı (dokuda tüketilen oksijenin, üretilen karbondioksite oranı) submaksimal egzersizde düşerken, maksimal egzersizde artar. Antrenmanın en önemli etkisi MaxVO2’yi arttırmasıdır.
Diğer Cevaplara Gözat