İşte Cevaplar
Tekâmül
“Tekâmül” kelimesine geçmişte birbirine tamamen zıt iki farklı mananın yüklendiğini görüyoruz. Birisi, herhangi bir varlığın zaman içinde belirli bir olgunluğa erişmesi, mükemmel hâle gelmesini ifade eder. Diğeri de, “evolüsyon” manasında, yani bir türden bir başkasının tesadüfen meydana geldiğini belirten evrim teorisi yerine kullanılmıştır. Geçmişte evrim teorisi yerine “Tekâmül Teorisi” dendiğini görüyoruz. Ancak tekâmülün evrim teorisi yerine kullanımı çok yaygın değildir. Çoğunlukla birinci manada, yani “bir varlığın mahiyetini değiştirmeden, bir başka söyleyişle, özelliğini yitirmeden, kendi yapısı içerisinde kemale ermesi, olgunlaşması” manasında ele alınmıştır. Bu yönüyle tekâmülün ifade ettiği mana, daha çok ontojeniye yakındır.
Evrim
Evrimle, bir değişiklik, başkalaşma veya bir farklılaşma ifade edilmeye çalışılır. Bir diğer söyleyişle evrim, kademeli olarak gelişme ve değişmeyi ifade eder. Lügat manası böyle olmakla beraber, biyolojideki kullanımında, bir türden başka bir türün veya bir varlıktan başka bir varlığın yavaş yavaş, zamanla ve tesadüfen meydana gelmesi anlatılmaya çalışılır.
Diğer Cevaplara Gözat
EVRİM kelimesinin Eş Anlamlıları:
- Tekamül (7 harfli)
- Olgunlaşma (10 harfli)
- Olgunluk (8 harfli)
- Gelişme (7 harfli)
- Gelişim (7 harfli)
- Evrim (5 harfli)
evrim:
1) olanakların içten dışa doğru gerçekleşmesi.
2) başlangıçta belirtisiz olarak bulunan bir ilkenin yavaş yavaş kendini gerçekleştirip gelişmesi ve sonunda oluşarak ortaya çıkması.
3) bir ereğe doğru sürekli olarak adım adım ilerleyen ve kendi içinden oluşan değişme. (dış nedenlerle belirlenmiş bir değişmenin karşıtı.)
4) ne belli bir anlamla belirlenmiş olarak, ne de bir ereğe yönelmiş olarak yavaş ve basamak basamak oluşan (değişim, dönüşüm).
5) biçim almamıştan, az belirgin olandan biçim almışa, tam belirgin olana giden değişim.
6) yavaş ve sürekli ya da sıçramalı, atılımlı olarak bir biçimden öbür biçime, bir türden öbür türe giden değişim (dönüşüm).
7) tanrının kendisini dünya olarak gerçekleştirmesi (nicolaus cusannus'ta, panteizmde).
8) (insan yaşamı ve tarihinde)
a. belirsiz nedenlerden çıkan bireysel, organik bir gelişme. (aydınlanmanın karşıtı olarak romantizmde görülür.)
b. birliğin, birbirlerini dışarıda bırakan karşıtlara bölünmesi yoluyla kendiliğinden oluşan eytişimsel bir devinim; bu karşıtlar daha yüksek bir birlikte ortadan kaldırılarak birleştirilirler; bu birlikten de yeni yeni karşıtlar çıkar. (alman idealizminde, özellikle hegel'de )
c. gelecekteki bir ereğe doğru usa uygun ilerleme süreci.
d. bulucu, sınayıcı, yeni yaratıcı oluş (nietzsche ve bergson'da).