Öykü(Hikâye), yaşanmış ya da yaşanması mümkün olan olayları veya durumları ilgi çekici bir biçimde anlatan kısa yazılardır.

Hikâye ya da öykü, gerçek ya da gerçeğe yakın bir olayı aktaran kısa, düzyazı şeklindeki anlatıdır. Kısa oluşu, yalın bir olay örgüsüne sahip olması, genellikle önemli bir olay ya da sahne aracılığıyla tek ve yoğun bir etki uyandırması ve az sayıda karaktere yer vermesiyle roman ve diğer anlatı türlerinden ayrılır.

 

Bu tarzın bizdeki en önemli temsilcileri: Ömer Seyfettin, Refik Halit Karay, Hüseyin Rahmi Gürpınar ve Reşat Nuri Güntekin'dir

Anlatıcı ve Bakış Açısı: Hikâyede, olay veya durumları aktaran, anlatan kurmaca kişilik “anlatıcı” olarak adlandırılır. Anlatıcı, yazarın dışında yer alan ve yalnızca o hikâyeye özgü olarak kurgulanan bir kişiliktir.

 

1. Hikaye, gerçek yaşamda olmuş ya da yaşanması muhtemel olayları estetik zevk verecek şekilde anlatır.

 

2. Romanlara göre tek bir olay daha kısa bir olay örgüsüyle anlatılır.

 

3. Öykülerin olay ve durum olmak üzere iki ayrı türü vardır.

4. İlk hikaye örneği Boccaccio’nun  14.yüzyılda yazmış olduğu Decameron adlı eseridir.

5. Türk edebiyatındaki ilk hikaye örneği Ahmet Mithat Efendi’nin Letaif-i Rivayet’dir.

 

6. Batılı anlamda ilk hikaye örneğimiz ise Samipaşazade Sezai’nin Küçük Şeyler adlı kitabıdır.

 

6. Hikayeler dört yapı unsurundan oluşmaktadır: olay, kişi, zaman ve mekan.

 

7. Romana göre kişi sayısı daha azdır.

 

8. Öyküler serim, düğüm ve çözüm bölümlerinden oluşmaktadır.

 

9. Kişiler, öyküde gösterdikleri özelliklere göre tip ve karakter olarak ikiye ayrılır.