Fonksiyonel performans insanların günlük yaşamlarında yaptıkları aktiviteleri ifade eder. Yaşlılarda fonksiyonel yetersizlik sık karşılaşılan bir durumdur. Yaşa bağlı değişiklikler, sosyal faktörler veya hastalıklar nedeniyle gelişebilir. Kas-iskelet sistemi hastalıkları, diyabet, inme, inkontinans ve duyusal bozukluklar gibi kronik hastalıklar fonksiyonel kısıtlamanın başlayacağının önemli göstergeleridir. Fonksiyonel değerlendirme bireyin günlük yaşam aktivitelerini gerçekleştirebilme kapasitesinin ölçümüne dayanır. Fonksiyonel durum; yaşlının öz bakım gereksinimlerini, günlük yaşam aktivitelerini (GYA) ve enstrümental günlük yaşam aktivitelerini (EGYA) yerine getirebilme yeteneğinin ölçülmesiyle değerlendirilir.

1. Katz GYA Ölçeği: Kronik hastalıklarda ve yaşlılarda tedavi ve prognozun değerlendirilmesinde kullanılan 1963 yılında Katz ve arkadaşları tarafından geliştirilen bir ölçektir. Altı alt başlıkta hastanın banyo, giyinme, tuvalet gereksinimlerini karşılama, ulaşım, bağırsak ve masane kontrolü ve beslenme ile ilgili işlevleri bağımsız olarak yerine getirebilme yeteneğini değerlendirir.
2. Barthel’in GYA ölçeği: Beslenme, hareket, bireysel hijyenini, tuvalet gereksinimini ve banyo gereksinimini karşılama, yürüme, merdiven çıkabilme, giyinme, mesane ve bağırsak kontrolünü sağlayabilme gibi 10 maddeden oluşan bir ölçektir. Hastanın bu işlevleri bağımsız ya da yardım alarak yerine getirebilme durumuna göre puanlanır. Ölçekten elde edilebilecek en yüksek puan 100 hastanın tüm işlevleri yardım almadan yerine getirebildiğini ve bağımsız olduğunu gösterir.
3. Lawton-Brody EGYA ölçeği: Telefon kullanma, alış veriş yapma, ev işleri ve temizlik yapma, ulaşım, ilaçlarını kendi başına alabilme ve finansal işleri sürdürebilme gibi daha karmaşık olan GYA’ni yerine getirebilme durumunu değerlendiren bir ölçektir.