Cevap : Yaylı çalgılar, genellikle telli çalgılar olan, elin bir değnek yay ile tel üstünde kaydırılarak titreştirilmesi ile Stick-Slip-Effect sopa kaymasına yol açarak ses üreten enstrümanlardır. Yine çubuklarla vurmalı şekilde icra edilen yaylı çalgılar da bulunur. Sert ağaçtan yapılmış hafif eğik bir çubuğun iki ucu arasına gerilmiş at kuyruğu demetinden oluşur. Yay; alt baştan sağ elle tutularak çalınır. Bu alt başa ‘topuk’, üst başa ise ‘uç’ ya da ‘tepe’ denir. Yayların uzunlukları 70 ile 75 cm arasında değişir.

Yaylı çalgıları genel olarak sıralayacak olursak:

-Keman
-Çello (Viyolonsel)
-Kontrabas
-Viyola
-Kemençe
-Kabak kemane
-Yaylı Tambur

1. Keman: Keman ilk olarak İtalya’da ve Paris’te yapılmıştır. Keman ortaya çıkmadan önce kemanın ailesinden olan ve atası sayılan başka yaylı çalgılar İngiltere gibi ülkelerde kullanılmaktaydı. Sade bir görüntüsü olan keman dört tel ve uzun bir saptan oluşur. Gövde uzunluğu, 38 cmdir. Notaları sol anahtarıyla yazılan kemanın telleri sırasıyla ‘Sol, Re, La, Mi’ olarak akort edilir. 
2. Çello (Viyolonsel): Çello, 16. Yüzyılın başlarında Fransa’da ortaya çıkmaya başlamış olan bir çalgıdır.  Bu çalgı kadın vücudunu anımsatan bir görüntüye sahiptir, Viola De Gamba adı verilen çalgı, ebatlarından kaynaklı olarak bacak arasına alınır ve bu şekilde çalınır. Çellonun orta kısmında F harfini anımsatan iki adet ses deliği bulunur. Çello’nun çalınmasında başparmak hariç tüm parmaklar kullanılır, başparmak dışarıda kalmakta ve kullanmak isteyen kişiyi de fazlasıyla zorlamaktadır. Çellonun telleri sırasıyla ‘La, Re, Sol, Do’ olarak akort edilir. 
3. Kontrabas: Kontrbas, keman ailesinden, yaylılar grubunun en kalın sesli çalgısıdır. 4 telli ve 5 telli olmak üzere iki türü bulunur. 5 telli olan kontrbasa senfonik orkestra eserlerinin icrasında sık olarak ihtiyaç duyulmaktadır. Kontrbasın, özel bir tür çelikten yapılmış dört teli vardır. Bunun yanında yalnız bağırsak ya da bağırsak üzerine çelik sargı veya başka yapay malzemeler kullanılarak hazırlanmış teller de bulunabilmektedir. Yay kullanılarak ya da parmaklar yardımıyla çalınır. Diğer yaylı çalgılardan farklı olarak iki çeşit yay modeli bulunmaktadır. Bunlar Alman ve Fransız olarak adlandırılmaktadır. Alman modelde yay yan taraftan kavranarak tutulurken, Fransız modelde yay yukarıdan tutulur. Ayrıca senfonik orkestraların, caz, pop ve rock müzik topluluklarının ana çalgılarından biridir.
4. Viyola: Viyola, yaylı çalgılar ailesinin ikinci üyesidir ve şekli kemana benzemekle beraber kemandan biraz daha büyüktür. Alto da denir. Fiziki yapısı kemana çok benzer. Keman ailesi müzik aletlerinde orta sese sahiptir ve keman ile çello arasında yer alır. Gövde uzunluğu 41 – 45 cm civarındadır. Notaları üçüncü çizgi ‘do’ anahtarıyla yazılır. İnce seslerde ‘sol’ anahtarı kullanılır. Viyolanın da dört teli vardır ve tam beşli aralıklarla DO, SOL, RE, LA olarak akort edilir.
5. Kemençe: Kemençe, rebap, keman türü yaylı çalgılarla akraba olduğu sanılan, bir yay yardımıyla çalınan üç telli geleneksel halk çalgısının adı olup, klasik kemençe ile karıştırılmasını önlemek amacıyla Karadeniz kemençesi olarak da adlandırılmaktadır.
6. Kabak Kemane: Kabak kemane, Türk Halk Müziği'ndeki telli, yaylı ve deri kapaklı sazların tek örneğidir. Menşei Orta Asya'ya dayanmaktadır. Kabak kemane, Türkiye’de özellikle Batı Anadolu’da (Ege Bölgesi’nde) yaygın olarak kullanılan bir sazdır. Su kabağı sap kısmından 1/3 oranında kesilir. Bu bölüme tekne adı verilir ve üzeri eskiden tavşan, günümüzde ise yürek zarı ile kaplanır. Tekne çapı yaklaşık 10-15 cm arasındadır. Tekneden sonra sap ve burgular gelir. Gövdenin en alt kısmında, çalgıcının kabak kemaneyi dizine dayayıp çalması için demir çubuk vardır. Bu çubuk aynı zamanda kabak ile sapın birbirini tutmasını da sağlar. Kemane perdesiz bir çalgı olduğu için her türlü kromatik ve komalı ses elde edilebilir.
7. Yaylı Tambur: Yaylı tambur, yayla çalınan tambur türüdür. Yaklaşık bir asırlık bir geçmişi vardır. Tamburun eskiden de yayla çalındığına dair 15. yüzyılda Abdülkadir Meragi’den gelme rivayetler varsa da günümüzde bilinen yaylı tamburu ilk olarak 1900'lerin başında Cemil Bey icat etmiştir. Yaylı tamburun gövde yapımında maun, karaağaç, çınar, akçaağaç, ardıç gibi çeşitli ağaçlar kullanılır. Ses tablası oğlak, keçi,manda veya deve derisinden, bazen de tahtadan, burguları metalden, can direği ise ayarlı olarak yapılır. Ses tablası tahta olan yaylı tamburlar tambur-viyolonsel arası bir ses verirler. Madeni cümbüş gövdeli tamburlar ise daha ucuz olup yüksek sesleri dolayısıyla piyasa müziğinde kullanılmaktadır. Çıkan madeni sesi azaltmak için bu tür tamburların gövdelerine kadife bir kılıf geçirilir.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat