İşte Cevaplar
Cümlede anlatılan iş, olay, duygu, düşünce ya da yargıyı içeren temel ögeye “yüklem” denir. Yüklem; cümledeki iş, oluş kılış, istek düşünce veya yargıyı zamana ve kişiye bağlı olarak bildirir. Yani yukarıda anlatıldığı gibi içinde kip eki, şahıs eki veya ek fiili barındıran öge yüklemdir. Bütün bir cümle yüklem üzerine kurulur. Yardımcı ögeler yüklemin anlamını tamamlar ve desteklerler.
- Küçük çocuk, arabanın camına taş attı. (yüklem = attı)
- Bu memlekette yetenekli adam çokmuş. (yüklem = çokmuş)
Yüklem, isim de olsa, fiil de olsa mutlaka bir “yargı” ifade etmelidir. Gerçekleşen bir iş, oluş, hareket veya var olan bir durum gösterilmiyorsa, o sözcüğün yüklem olması mümkün değildir.
Örnek: “Kontrolü kaybeden araç bariyerlere çarptı.” cümlesinde bütün anlamı üzerinde toplayan ve yargı içeren sözcük “çarptı” çekimli fiilidir. Bu nedenle o kelime yüklem olarak kabul edilir.
Bknz: Yüklem
Diğer Cevaplara Gözat