Cevap : BELGİSİZ ZAMİRLER: Varlık adlarının yerini kesin olarak değil de yaklaş • olarak tutan, göreceli anlamlı sözcüklerdir. Kimse, her­kes, bazısı, hepsi, tümü, çoğu, falan...vb   Eşyanın çoğunu ben taşıdım. Birkaçımız burada bekleyeceğiz. Herkes ayaktaydı. Fazlasını attık. Bizi kimse görmedi. Birçoğumuzu sorguya aldılar.

---

---

Diğer Cevaplara Gözat

Cevap : İŞARET (GÖSTERME) ZAMİRLERİ: Adların yerini işaret yoluyla tutan sözcüklerdir. Türkçede kullanılan başlıca işaret zamirleri şunlardır: Bu, şu o, bunlar, şunlar, onlar, öteki, beriki, diğeri, böylesi, söyleşi, öylesi, bura, şura, ora...   Buralarda mekân tutup kalınmaz. Biz şuna bakıyoruz, siz ötekine bakın. Bu tam bana göre. Diğerleri gelecekti. Çocuklar ötekini beğeniyor.

Cevap : KİŞİ (ŞAHIS) ZAMİRLERİ:
Kişi adlarının yerini tutan sözcüklerdir. Türkçede kul­lanılan kişi zamirleri aşağıdaki tabloda gösterilmiştir.

Ben de bildim şu dağların şahısın,
Yücelerden yüce gördüm
Erbapsın sen yüce Tanrı

Cevap : SORU ZAMİRLERİ: Varlık adlarının yerini soru yoluyla tutan sözcüklere • Kim, kaçı, hangisi, nerede, ne... vb.   Yemekten sonra ne alırdınız?  Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda? Hangisine karar verdiniz? Bu akşam nerede toplanacağız? Çocukların kaçı kızamıktı? Şu yaşlı adam neyiniz olur?

Cevap : İLGİ ZAMİRİ: Ad tamlamalarında tamlananın yerine kullanılan "-ki' ekidir. Sizin            ev    çok güzel;      bizim         ev    biraz dar. Tamlayan Tamlanan             Tamlayan Tamlanan   Sizin - ki çok güzel; bizim - ki biraz dar.            (ev)                           (ev)   Kardeşimin - ki birden kırıldı.                 (kalemi)

Cevap : İYELİK ZAMİRLERİ: İsim soylu sözcüklerin sonlarına getirilerek sahiplik kavramı kazandıran; o varlıkların, kavramların kime ait ol­duğunu bildiren eklerdir. "Benim, senin, onun, bizim, si­zin, onların" sözcüklerinin yerini tutar.

Okulumuz Dicle'nin durgun sularına bakıyordu. (Bizim) Üç gün önce kardeşi geldi, (onun)   Eviniz çok güzelmiş, (sizin)