Sözlükte Zekât Nedir:
zekat: nisab miktarı mala, paraya sahib olan müslümanın kırkta birini fakirlere sadaka vermesi ve bu verilen sadaka. ziyadeleşme, artma. * temizlik. taharet. (bak: sadaka, nisab).( $ bu kelâmın mâkabliyle nazmını icab ettiren münasebet ise: namaz $ yani dinin direği ve kıvamı olduğu gibi, zekât da islâmın kantarası, yani köprüsüdür. demek; birisi dini, diğeri asayişi muhafaza eden ilâhî iki esastırlar. bunun için birbiriyle bağlanmışlardır. i.i.)(zekât ile sadakanın lâyık oldukları mevkilerini bulmak için bir kaç şart vardır:1- sadakayı vermekte israf olmaması.2- başkasından alıp başkasına vermek suretiyle halkın malından olmayıp kendi malından olması.3- minnetle in'âmın bozulmaması.4- fakir olmak korkusu ile sadakanın terk edilmemesi.5- sadakanın yalnız mala ve paraya münhasır olmadığı bilinmesi ile ilim, fikir, kuvvet, amel gibi şeylere de muhtaç olanlara sadakanın verilmesi.6- sadakayı alan adam, o sadakayı sefahette değil, hâcât-ı zaruriyyesinde sarfetmesi lâzımdır. i.i.)(sadakalar kimlerin hakkıdır, bu cihete gelince, emr ü teşvik olunduğunuz infak u sadakat $ allah yolunda tutulmuş, din uğrunda ilme, cihada vakf-ı nefs etmiş, $ yeryüzünde şuraya buraya gidemiyen, yani allah yolunda meşguliyetlerinden veya maraz ve acz gibi bir maniadan dolayı nafakalarını kazanmağa iktidarları olmayan o fakirler içindir ki $ hallerini tecrübe etmeyen cahil, onları $ taaffüflerinden, yani istemeğe tenezzül etmeyip tahammül ve tecemmül ile iffetlerini muhafaza ve ibraz eylediklerinden dolayı, zengin zanneder. $ sen onları simalarıyla, dikkat edildiği zaman hallerinde görülecek edeb ü nezahet, yüzlerinde müşahede olunacak âsâr-ı fakr u zaruret gibi alâmetleriyle tanırsın. $ insanlardan dilenmezler, hele $ ilhah-ı ısrar ile hiç dilenmezler, olsa olsa pek muztar kaldıkları zaman ehline ifham-ı hâl ederler...bu âyet, ashab-ı suffa tesmiye olunan fukara-yı muhacirîn hakkında nazil olmuştur ki; dörtyüz kişi kadar vardılar. medine'de ne bir meskenleri, ne aşiret ve akrabaları, hiçbir şeyleri yoktu, daima mescid-i nebeviyeye mülazemet ederler, mescidin sofasında ikamet eylerler, ilm-i kur'an tahsil ederler, mevâız ve tedrisat-ı peygamberîyi istimâ' ile müstefid olurlar, hep oruçlu bulunurlar. hâsılı; ilm ü ibadete hasr-ı evkat ederler ve her ne zaman bir gaza olursa giderlerdi. bunlar medrese-i risalet'in allah yoluna vakf-ı nefs etmiş talebesiydiler.ibn-i abbas hazretlerinden vaki olan rivayete göre birgün resulullah (a.s.m.) ashab-ı suffa'nın başlarına durmuş, hallerini nazar-ı tedkikten geçirmişti. fukaralıklarını, çekmekte bulundukları zahmetleri gördü ve kalblerini tatyib edip buyurdular ki: "ey ashab-ı suffa! size müjdeler olsun ki, her kim şu sizin bulunduğunuz hal ü sıfatta ve bulunduğu halden razı olarak bana mülaki olursa o benim refiklerimdendir. " işte bu âyet de bunlar dolayısiyle nâzil olmuştur. ve fakat hükmü âmmdır. allah rızası için düşmana karşı nöbet bekleyen veya allah rızası için medreselerde dirsek çürüten veya allah rızası için hidemât-ı âmmeye vakf-ı nefs eden ve bu ahval içinde malı mülkü yok, muhtaç olmakla beraber nafakasını kesbe vakit bulamayan veya kudreti yetişemiyen fukara-yı mü'minîn bu âyetin hükmünde dâhildirler. bunlar infakat ü sadakatın en güzel masrıfını teşkil ederler. e.t.)