Zekât, toplumsal dayanışmaya katkıda bulunan ve ihtiyacı olanlara yardım edilmesini sağlayan bir ibadettir. Kur’an-ı Kerim’de zekâtın kimlere verileceği Tevbe suresinin 60. ayetinde şöyle açıklanmıştır: “Sadakalar (zekatlar), Allah’tan bir farz olarak ancak fakirler, düşkünler, zekât toplayan memurlar, kalpleri İslam’a ısındırılacak olanlarla (özgürlüğüne kavuşturulacak) köleler, borçlular, Allah yolunda cihad edenler ve yolda kalmış yolcular içindir. Allah hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.” Buna göre zekâtın verilebileceği belli başlı kişiler şunlardır:

• Geçim sıkıntısı çeken yoksullar
• Hiçbir geliri olmayan düşkünler
• Borçlu durumda bulunan ve borcunu ödemekte sıkıntı çekenler
• Kendi ülkesinden, memleketinden uzakta kalan ve parasız duruma düşen yolcular
• Zekât toplayan memurlar
• Allah (c.c.) yolunda çalışanlar
• Kalpleri İslam’a ısındırılacak olanlar (müellefe-i kulûb)
• Hürriyetine kavuşturulacak köleler

Zekât vermeye öncelikle kendi çevremizde bulunan yoksul akraba ve komşulardan başlamalıyız. Bir kimse; annesine, babasına, büyükanne ve büyükbabasına, çocuk ve torunlarına zekât veremez. Çünkü bunlara bakmak zaten onun görevidir. Diğer akrabalarına ise zekât verebilir.