Gelişim Teorilerinin Varsayımları:

1. Edilgenlik veya etkinlik: Çocuğu, kendi geleceğinde etkin (aktif) rol alan bir kişi ya da çevresinden etkilenen edilgen (pasif) bir alıcı olarak tanımlar.
2. Çevre veya biyolojik yapı: Bu görüş gelişmenin genetik faktörlerle tanımlandığını ve çevre ile değişmeyeceğini savunur.
3. Kesintili veya kesintisiz: Gelişmeye karşı biyolojik değişiklikleri verir. Kesintili gelişim, farklı adımların serisidir veya artan yaş ile fonksiyonların artmasıdır. Burada ilk ve son gelişimle bir bağlantı yoktur. Piaget ve Freud bu görüşü desteklemektedir. Kesintisiz gelişim, düzenli ve ilk deneyimlere temellidir. Bu konu aynı zamanda ilk ve son gelişimin bağlantılı olduğunu ileri sürmektedir.
4. Duyarlı veya kritik dönem: Duyarlı dönem, birey özellikle çevresel etkilere açık olduğu zaman belli yetenekler için en uygun olan dönemdir. kritik dönem ise bir çocuğun belli davranışları kazanabilmesi için biyolojik olarak hazır olduğu ama uygun bir uyarıcı çevreye ihtiyaç duyduğu zaman ile sınırlı bir dönemi gösterir.
5. Evrensellik veya Bireysellik: Bazı teorisyenler kişinin kültürünün gelişim üzerinde önemli bir etkisinin olduğuna inanırlar. Dil gelişimi 11-14.aylarda kazanılır ve kullanılır, çocuğu okula hazırlamak için bilişsel değişiklikler 5-7 yaşlar arasında oluşur ve cinsel olgunluk 13-19 yaşlar arasında oluşmaya başlar. Bununla birlikte, bireysellik çocuklar arasında kültürel değerler inançlar ve deneyimlerle ilişkili farklılıklar olduğunu savunur.